නිධන් හෑරීම... - පළමු කොටස

“උඹට පුළුවන්ද පංචිකයෝ වලවල් හාරන්න, උබ එන්න එපා මම අපේ කොල්ලව අරන් යන්නම“

“විකාර කතා කරනවද උතුමානෙනි.. මේව රජුන්ට කැප නැහැ..“

“කැප නැහැ කියල උඹ මාව මාලිගේ දාල යන්න කල්පනාව. උබටයි ඕව කරන්න බැරි. බලපං උබට ලයිට් කනුවක් හිටවන්න වලක් කපන්න බැරි එකා කෝමද වලවල් හාරන්නේ මහ රෑට..“

“ඇයි උතුමානෙනි එහෙම කියන්නේ.. බලන්න කරච්චෝලේ.. කොච්චර වැදගත් වැඩක්ද? මම තනියම හාරපු වල..“

“අනේ මේ පලයං පංචිකයා යන්න.. මම අපේ කොල්ලට එන්න කියනවා මේ වැඩේට. අනික අනුරාධපුරේ යන්න එපැයි..“

“අනේ මේ උතුමානෙනි, මතකනේ කොලුවයි පවුලේ අයයි සෙට් වෙලා හාරපු වල? බෙම්බංතොට නාන තොටුපල. උතුමානන්ගේ කොල්ල රගර් නොගහ පොඩි වයසෙ හිටියනම්, කොල්ලට කඩදහි බෝට්ටු පාකරන්න නියම පොට් එක..“

“අනේ මේ කටවහං. කමක් නැහැ උබගෙ ඔය කට වහන්න බිම්මල්පේට වත් බැරි වුන එකේ උබත් වරෙන් වල හාරන්න..“

“උමතුවානෙනි.. ගිය පාර රොන් මඩ ඉවත් කරල මොනාද හම්බුනේ..??“

“බලපං හාරපු මඩ ටිකටත් ණයයි. ඒ මඩ වේලලා පස් කුට්ටි කරල විකුණල තමා වියදම කවර් කර ගත්තේ..“

“ඈ... එතකොට පිච්ච මල් පූජා තියල හාරපු එකෙන් කඩුවක් වත් මතු වුනේ නැද්ද?“

“මොන කඩුද බං.. මතුවුනා ““හකක්““

“ඈ.. මොකක්???““

“අපේ උබල මහලොකු පාරාවිද්‍යාඥ්ඥයෝ.. යකෝ හක් ගෙඩියක් බොල...“

“මගෙ අප්පේ උතුමානෙනි අපරාධයක් නොවැ..“

“ඒ හක හරි වාසනා වන්තයි බොල.. ඒක ලග තිබ්බම ජනතා ප්‍රසාදය වැඩී..“

“අප්පද බොල රජුනි ඒ හක එච්චර බලගතුද? එතකොට ඔබ තුමා මාර ආදරෙන් ඉන්න ඇති නේද හකට?“

“නැතුව උබ දන්නවද මම හක අරන් තමා දිය කෙලියට පවා ගියේ..“

“දිය කෙලියට?? ඒ කොහෙද??“

“අහවල් තැනැකට නෙවෙ බං.. බෙම්බංතොට ගියේ.. තොටුපලට නාන්න..“

“ඉතිං ස්වාමීණී...“

“අනේ... මගේ දෙයියෝ... මට දුක් දෙන්නෙපෝ...“ රජු පංචිකගේ උරහිසේ හිස තබා වැලපේ. පංචික උතුමානන්ගේ රතු ලේන්සුවෙන් දෙඇස් පිහිදමයි.

“සමාවෙන්න උතුමානෙනි.. මම වැරදි දෙයක් කිව්වාද මන්දා.. මගෙ මේ වැසිකිලි කට.. අපෝ...“

“කමක් නැහැ.. දුක තුනී වෙන්න මම උබට කියන්නම් කතාව. කෝ අත දිග් කරල දිව්රපං කාටවත් කියන්නෙ නැහැ කියලා“

“මොනා දික් කරන්නද උතුමානෙනි.. මම මේ තාක් කෙල බිදක් හලල තියෙනවද ඔබ වහන්සේ ගැන..“

“ඔන්න එහෙනම් අහගනින් කතාව... මම අර හකට තියෙන ආදරේට හකත් අරන් තොටුපලට යනවා නාන්න. දවසක් මම ගිලිලා නාකියාගෙන ඉන්නකොට දෙයියනේ හක වැටිලා වතුරට.. මම බලං ඉන්නකොට හක පාවෙනවා...බං හක පාවෙනවා...“

“ඉතිං රජතුමා පීනලා හක ගොඩ ගත්තා..??“

“විකාරද බං.. මේ බන්ඩිය උස්සගෙන මම පීනන්න.. “

“ගිලෙන්නෙ නැහැ උතුමානෙනි.. ටියුබ් දෙකක් දැම්ම වගේ නොවැ..“

“උබ ඇමැතිකම දාල යනවද? මගෙ කතාව අහනවද?“

“ගැත්තාට සමාවෙයන් රජුනි.. වදාරන්න අවසර..“

“ඉතිං මට හරි දුකයි බං.. මට හක නැති වුනා.. මම පස්සෙ රට පුරා විද්‍යුත් සන්දේශයක් යැව්වා හක හොයල දෙන එකෙක්ට හකෙන් පතක් දෙනව කියලා..“

“මගෙ අප්පේ හකෙන් පතක් රජතුමානි???“

“ඔව් බොල මට ඕව වියදම් නෙවේ.. භණ්ඩාගාරෙ සල්ලි තියෙනව නොවැ..“

“අනේ මම නොදන්නව නොවැ..“

“ඉතිං ඔන්න සන්දේශෙ දැකල මාලිගාවට සැපැත් වුනා ලෙයියා කියල බයියෙක්...“

“අහ්.. ලෙයියා මගෙ කලින් සපෝටර් කෙනෙක් නොවැ.. පොර වැඩ කාරයා.. එවෙලෙම හක හොයල දෙන්න ඇති..“

“අනේද කියන්නේ පංචිකයෝ.. එදා හවසම මූ ආව නොවැ හකත් උස්සගෙන...“

“අන්න අපේ කොල්ලො.. දුන්නොත් වැඩක් ලෙසටම කරනවා.. “

“කලා තමයි බොල.. මම ඊට පස්සෙ පොරොන්දුව ඉෂ්ඨ කරන්න එපැයි..“

“මොන දෙනවද බං.. හකෙන්  පතක් දෙන්න මම ඌට... ඒ ජුන්ඩි වැඩේට??“

“එතකොට උතුමානන් ඒ ගැත්තාට ද්‍රෝහි වුණා..“

“ඌ මට කෝටි දෙකකින් එකෙක් විතරයි බොල..“

“එතකොට ලෙයියා..?“

“ලෙයියට මල පැන්නා බං.. ලෙයියා පලිගහන්න ගත්තා.. අපේ රාජ්ජේ උන් දන්නේ පලි ගහන්න විතරයි නොවැ..“

“ඉතිං පලි ගහද්දිත් ඔබතුමා සද්ද නැතුව බලං හිටියා..“

“නැතුව බං.. අන්තිමටම බැරිම තැන මම ඌට මගෙ හක තෑගි කළා..“

“අම්මද බොල ලෙයියට දැන් ජනතා ප්‍රසාදය වැඩි වෙයි, හක නිසා ඔබ තුමාට ජනතා ඇල්ම වැඩි වුනා වගේ..“

“මොන පිස්සුද බං, ඒක හකෝ ඩුබ්ලිකේට් එක..“

“එතකොට ලෙයියා..?/“

“ලෙයියට සතුටුයි බං.. ලෙයියා හක පුරෝගෙන යන්න ගියා..“

රජුට නිධන් හාරා පුරාවස්තුවක් හමුවෙයි.. ඊලග කොටසින්...

Written by sAm_11:26pm_15/08/12

පලි - අකුර පටලවා කියවා අමනාප නොවන්න