සුපර් මාකට් එකක රථය ගාල් කර ඇතුලට යද්දී හිඟන මනුස්සයෙක් ඉදිරියට ආවේය.
"මහත්තයා හාල් කිලෝ එකක්, පොල් ගෙඩියක් ගන්න..."
"මෙන්න පනහක්..."
ඇතුලේ වැඩකටයුතු නිමා කරමින් එළියට ආවේ ගෙදර යන්නය. ඩෑල් එක නැවතත් ආවේය.
"මහත්තයා හාල් කිලෝ එකක්, පොල් ගෙඩියක් ගන්න..."
"ඇයි දැන් පනහක් දුන්නේ.."
ඩෑල් එක මාරුය. හැමදාම වගේ කිසි ප්රමිතියක් නැතිව, කලින් සල්ලි දුන් උන්ගේ අත්සනක් වත් දා ගන්නේ නැතුව පස්සෙන් එලවා නියමාකාරයෙන් නොකරන මේ රස්සාවට බනින එක දැන් කම්මැලිය.
වාහනයට නැග්ගා විතරයි තව කෝල් එකක්ය. එක්කෝ බඩු ලිස්ට් එක වැඩි කර එවන එකක් විය හැකි යැයි එතැනම ආන්සර් කළේ සෑමාය.
"මහත්තයා හාල් කිලෝ එකක්, පොල් ගෙඩියක් ගන්න..."
ඒ හඬ නැවත ඇසුනේ ෆෝන් එකෙන් නොවන බව පැහැදිලිය. බාගෙට ඇරී ඇති ෂටර් එකෙන් නැවතත් ඩයල් එක පැමිණ තිබුණේය.
"මහත්තයා හාල් කිලෝ එකක්, පොල් ගෙඩියක් ගන්න..."
සෑමාට මරු ජුවල් අස්සේ ආතල් එකක් ගියේය.
"ඇයි හලෝ ඔයාට පනහක් දීගෙන ඇතුලට ගියේ ඒකෙන් ගන්නවකෝ.."
"හරි සර්.. හාල් කිලෝ එක හරි පොල් ගෙඩියක්...!!"
"ඔව් ඕයි ඒ පොල් ගෙඩියට තමා රුපියල් පනහක් දුන්නේ"
ඩෑල් එක මිසින්ය. කෝල් එක අවසන ගේට් එකෙන් එළියට එන්නට හැරෙන විට වාහනයට පැන්නේ නැවතත් ඔහුමය. ඔහුගේ කට සෙලවෙන අයුරු මට පැහැදිලිය.
"මහත්තයා හාල් කිලෝ එකක්, පොල් ගෙඩියක් ගන්න..."
ගෙදර පැමිණ ටීවී බලන අතර සෑමාට බකස් ගා හිනා ගියේය.
"මහත්තයා හාල් කිලෝ එකක්, පොල් ගෙඩියක් ගන්න..."
කතාව උපහාසයට මිස අපහාසයට නොවුනත්,
හිඟා කෑමත් කලාවක්ය.
මාකටින් නැතුව කිසිත් බැරිය.
#sAmsRi_04/03/19