වඩාත් සංවේදී කාන්තා නාසය..

කාන්තාවගේ ඉන්ද්‍රියන් ලෙසටම වැඩ කරන්නේය. බස් රථයේ යන ස්වාමියා අසල හිදගෙන ගිය ස්ත්‍රියකගේ ඇග දැවටී ඇති සුවද විලවුන් වර්ගය, තම ස්වාමියාගේ කමිසයේ සුවද ආග්‍රහනය කර පැවසීමට තරම් ස්ත්‍රියක් දක්ෂය. විටෙක ඔහු ඇග දැවටී ඇති කෙස් ගස පවා පෙනෙන්නේය. එහෙත් ඇය ඇග පුරා එල්ලෙන ගැලවී ගිය කෙස් ගස්, සුදු වු කෙස් ගස් නොපෙනෙන්නේය. එහා ගෙදර උයන පිහන මාළු ජාති පවා ඇය තම නාසයෙන් ඉව කර කියන්නීය. ඒ ඇගේ සංවේදී ඉන්ද්‍රියන් නිසාමය. ඇත්තටම ස්ත්‍රිය ඒ අතින් නම් දක්ෂය.

මේ කාන්තා ඉන්ද්‍රියන් ගැන ලියවෙන ලිපියක්ය.

දැන් සෑමා ටැක්සි කාරයෙක්ය. මේ අරහෙ යමු අනේ.. මේ අරහේ යමු මචං.. කියූ සැනින් ස්ටාර්ට් වෙන කාර් ඇන්ජිම, සුක්කානමෙන් වාර කරවමින් සෑමා දිව යන්නේ ඒ ඒ අය කියු තැන් වලටය. ඒකේත් සියම් ආතල් එකක් තිබෙන්නේය. 

“මේ හෙට පෝය නේ.. මම ගෙදර යනවා. පුළුවන්ද මම ඕෆ් වුනාම ඇවිත් මාව ඇරලවන්න.?“ ඒ සෑමාගේ කිටියාය.

“කොහෙටද එන්න ඕනේ“ ඕනෑම ටැක්සි කාරයෙකුගේ පොදු ප්‍රශ්නය එයමය.

“ඔපීස් එක ලගටම එන්න. නැත්තම් කොට්ටාවට එන්න මම එතැනට එන්නම්“ ඒ මාගේ සේවා දායිකාවය.

“හරි.. මම ඇවිත් කෝල් කරන්නම්..“ ඒ ටැක්සිකාර සෑමාය.

ඇය සමග එන ටික කෙසේ වෙතත් කොට්ටාව පැත්තට යන ටික පට්ට කම්මැලිය. කැළණිය පැත්තෙන් යනවාද, කඩුවෙල පැත්තෙන් යනවාද කියා කල්පනා කරමින් සිටියදී සෑමාට සිහි වූයේ කඩුවෙල හවස් ජාමේ තිබෙන කුජීත ට්‍රැෆික් ආතල් එකය. එහෙත් කොට්ටාවේ සිටින සෑමාගේ මිත්‍ර මලියා හවස් ජාමයේ කන්තෝරුවේ සිට තම නිවසට යන්නේ කඩුවෙල හරහාය. සැම මාසයකම ‘මචං අපි සෙට් වෙමු, කාලෙකින් සෙට් වුනේ නැහනේ‘ කියමින් කෙදිරි ගාන මුත් තාමත් සෙට් නොවුන අපේ බෝතලය කඩ සාප්පුවේ රාක්කයක් මතය, නැතොත් ශීතකරණයක් තුලය. ට්‍රැෆික් කෙසේ වෙතත් මලියාව උන්ගේ ඔෆීස් ට්‍රාන්ස්පෝර්ට් එකෙන් ගලවා ගතහොත් කම්මැලි කමක් නැතුව කාට හෝ මඩ ගසමින් යා හැකිය.

“මලියා උඹ කොහෙද?“ හවස 5ට පමණ මලියා ඇමතීමි.

“මචං පට්ට ට්‍රැෆික්, මම දැන් ඇන්කර් එක හරියේ...“ ඒ මලියාය.

“හරි හරි බියගම හන්දියෙන් බැහැපං. මම එනවා කොට්ටාවට යන්න. මාත් එක්ක යං“

මලියා එකග වී ෆෝන් එක කට් කලේය. සෑමා ඒ පැත්තට යන විට පැලෙන්න ට්‍රැෆික්ය. මලියා බියගම හන්දියේ සිට දහ වරකට වඩා කෝල් කරමින් සෑමාට වද දෙන්නට වී බැරිම තැන..

“අඩේ උඹ පයින්ද එන්නේ?? මම මේ හෝල්ට් එක ලග කඩේ ඇතුලෙ ඉන්නේ, ඇවිත් කෝල් එකක් ගහපං. මම දුමක් දාගන්න යනවා..“ ඒ මලියාය.

“මම එනකල් හිටපං. අරන් තියා ගනින්. යන ගමන් දාමු..“

සෑමා යනවිටත් බැන බැන සිටි මලියා කාර් එකට නැග්ගේය. මොහොතකින් ඇය කෝල් කළාය.

“කොහෙද ඉන්නේ?“

“තාම මග.. මම මලියත් එක්ක එන්නේ..“

“ආ එහෙමද? එහෙනම් දෙන්න කියව කියව එයි පැයක් දෙකක් විතර..“

“හරි හරි.. 5:30ට නේ එන්න ඕනේ..“

කිටියා හමුවීමට යන නිසාත්, ඇයට ගද ආවහොත් විසුමක් නැති නිසාත් සෑමා ෂටර් විවර කළ පසු මලියා පත්තු කළේය. අවසන කැබි හෝල් එකේ ස්ටෑන්ඩ් බයි තිබු සෙන්ටර් ෆෘට් චුයිංගම් දෙකද හපමින් කොට්ටාව දක්වා දිව මලියා ඩ්‍රොප් විය. ඉන්පසු සෑමා ගියේ කිටී රැගෙන ඒමටය.

ඇය සෑමා දැක සිනා සපිරි මුවෙන් දිව විත් කාරයට ගොඩවූවාය. කුම්බලාවා කැබැල්ලක් ඉව කරන ලෙසින් නහයෙන් සද්ද දමමින් හුස්ම උඩට ඇද ඇය,

“අනේ.. මට නොදී තනියම බිව්වා නේද???“ ඇය කෙදිරි ගෑවාය.

“මොකක්??“ සෑමාගේ ඇස් උඩ ගියේය. මන්ද සෑමා දන්නා තරමින් ඇය කිසිදිනක දුමක් දමා නැතිය.

“මොනව ගැනද කියන්නේ??“ නැවත සෑමා ඇසුවේය.

“වැඩක් නැහැ ඔයා. මට හිතුනා පරක්කු වෙද්දි.. ඔයාල තනියම බීලා...“ ඇය නැවත කීවාය.

“මොනවද??“

“මේ එන්නේ කෝපි සුවද.. ඔයාල මට නොදී කෝපි බීලා..“ සෑමා සැනසුම් සුසුමක් හෙලුවේය.

“ආ... අපි කෝපි බිව්වද නැද්ද කියල මලියගෙන්ම අහගන්න...“

ඇය තවම මලියාට කෝල් කර නැතිය. මලියාද තවම මේ ස්ටෝරිය නොදන්නේය. බලමු ඉදිරියට...


Written by sAm_12:58pm_03/08/2012