දුරකථන නිසා කුණුහරප අසා ඇත්ද ?

2009 වසර අග භාගයේ සෑමා ඇගළුම් ආයතනයක ෆැක්ටරි මැනේජර් ලග වැඩ කලේය. ඒ ඔහුගේ කෝඩිනේටර් ලෙසය. හතර දිග් භාගයෙන් එන ගැටළු වලට පිළිතුරු දීමට, සෑමට සිදුව තිබින. ඒ අතර මැනේජර් උතුමාගේ සද්දය ඉවසා සිටීම තවත් රාජකාරියක් විය. සෑම සදුදා දිනකම ෆැක්ටරි‍යේ ලයින් වල සිටින ලීඩර්වරියන්, සුපවයිසර්වරියන් ‍කැදවා පාන්දර සතියකට සෑහෙන්නට කුණු හබ්බ වලින් බනින්නේය. ඒවා අසා සිටීමට සෑමාටද සිදු වූයේ එහා පැත්තේ සීට් එකේ සිටි බැවින්ය. ඒ වගේම අප සිටි රෑම් එකේ ටෙලි ෆෝන් ඔපරේටර්වරියන් දෙදෙනෙකු සිටියාය. ඇයලා නම් ඒ කුණු හබ්බ වලට පදම් වී සිටියහ. මොනවා වුනත් ලයින් එකේ එවුන්ට බනින කොට මැනේජර් ගේ කටින් පනින කුණු හබ්බ වලට පට්ට හිනාය.

විටක විධායක නිලධාරීන්ට අත් වූයේ පාසැල් වල පවතින දඩුවම්ය. ජෝර්දානයේ වර්ක් ස්ටඩී කොට ලංකාවට පැමිණ අප ආයතනයට පැමිණි බන්ඩාර ඒ තාඩන පීඩන වලට ලක් වූවෙකි. දිනක් ඔහු ප්‍රමාද වී පැමිණ ගේට්ටුවෙන් එලියේ කොස් ගස යට සිටවා තබන්නට අප මැනේජර් උතුමා සමත් විය. ඔහු සහ අප සිටි ඔපීස් රෑම් එකට ගේට් එක පෙනෙනවාය. අප උඩ සිට බලා හිදිමින් බණ්ඩාරයා කොස් ගහ යට ගත කල විනෝදාත්මක පැය බලා සිටියෙමු.

එවන් තවත් සැපක් ගත්තේ ඒ ආයතනයේ නර්ස් අක්කාය. අක්කා කිව්වාට ඇය බදන්නට බැරි තරම් තරබාරු ඇන්ටී කෙනෙක්ය. සුජාතා නම් වූ ඇයද දිනක් ප්‍රමාදව පැමිණ ගාඩ් රූම් එකෙන් ඇතුලට එන්නට නොදෙන නිසා ඇය මැනේජර් දුරකථනයෙන් ඇමතුවාය.

"සර් බලන්න මට ගාඩ් රූම් එකෙන් ඇතුලට එන්න දෙන්නෙ නැහැ. විනාඩි 10ක් පරක්කුයි කියලා"

"ඔව් මම තමා ගන්න එපා කිව්වේ. දැන් ගෙදර යනවා. හෙට එනවා. හැමෝටම නීති එකයි"

පහල සිදුවන සියල්ල උඩ සිටින් මැනේජර් ඇතුලු අපට පෙනෙන්නේය. ඇය ආපිට යනු අප බලා සිටියෙමු. පැය කාලයක් යන්නට මත්තෙන් ඇය නැවත කතා කලේ අප ඇසිස්ටන් මැනේජර් ජයමාන්නටය. ජයේ නම් පට්ට ඩයල් එකක්ය. පොර ෆැක්ට්රි මැනේජර්ගෙන් කොපමණ කුනු හබ්බ ඇසුවද අතට අසුවෙන බොරු දමා ගසා බේරෙන්නේය. ඒ සුළු කාලයකට පමනක් හෝ තුටින් සිටීමටය.

"බලන්න ජයමාන්න සර්.. සර් මට යන්න කිව්වනේ.." කියමින් සුජාතා වැලපෙන්නට පටන් ගෙන ඇත.

"ඔව් මම දන්නවා. සර්ත් මෙතන ඉන්නවා. දැන් මොකද මට කරන්න කියන්නේ..."

"මට ගෙදර ඇතුලට යන්න විදිහක් නැහැ සර්. ගෙදර කට්ටිය කොහෙද ගිහින්.. යතුරත් නැහැ. සර් කතා කරල මොනව හරි කරන්න..." සුජාතා වැලපෙන්නට විය.

"හරි ඉන්න මම සර්ට කතා කරන කල්.." ඒ ජයේය.

ජයේ මැනේජර්ගේ සිත උනුවන ආකාරයට සියල්ල පහදා දුන්නේය. මැනේජර්ගේ අනුකම්පාව මත සුජාතා නැවත කැදවීය.

"හරි හරි සුජාතා ගේ ඇතුලට යන්න බැරිනම් ඔපීස් එන්න. සර් හා කිව්වා.."  ඒ ජයේය.

"ජයමාන්න, සුජාතා කතාකලේ හෑන්ඩ් ‍ෆෝන් එකෙන්ද ?" මැනේජර් ජයේ අමතා ඇසීය.

"ඉන්න සර් බලන්න... හ්ම්.. නැහැ සර් 0112**** ලෑන්ඩ් නම්බර් එකකින්."

"ඈ යකෝ ගෙදර මිනිස්සු යන්න බැහැ කියල ඇතුලට යන්න බැහැ කියපු ගෑණි කෝමද ගෙදර නම්බර් එකෙන් ගන්නේ??? හිටු ඕකි ඇතුලට එනකල්..." ටෙලිෆෝන් ඔපරේටර් ලවා අංකය පරීක්ෂා කරවූ මැනේජර්ට මල පැන්නේය.

"හෙලෝ ගාඩ් රූම්, සුජාතා ආවහම ඇතුලට අරන් මෙහාට එවනවා..." ඒ මල පැන්න මැනේජර් උතුමාය.

මොහොතින් "ගුඩ් මෝර්නිං සර්.." කියාගෙන සුජාතා ඇතුලට රිංගුවාය.

"තමුසෙ එනවද ඕයි නර්ස් වෙලා මට ඉන්ජෙක්සන් ගහන්න. ගහ ගන්න එකක් ගහ ගන්නවා තමුසෙගෙ පස්ස පැත්තේ... "

"ඇයි සර්.. මට ගෙදර ඇතුලට යන්න විදිහක් තිබ්බෙ නැහැ. ඒකයි මම ලග තිබ්බ කමියුනිකේෂන් එකෙන් කෝල් කරල ඇහුවේ ආයෙ ඔපීස් එන්නද කියලා" සුජාතා පැහැදිලි කලාය.

"අනේ මේ මගෙන් අහගන්නෙ නැතුව ඉන්නව හලෝ.. තමුසෙගෙ ගෙදර කමියුනිකේෂන් එකකුත් දාලද ඔපීස් එකට ඇවිත් හැරිල යන ටිකට ?"

තවත් කුණුහරප වැලක් සමග සුජාතා පජාත වූවාය. වචනයක්වත් නොදොඩා ඇය නික්ම ගියේ කිසිදාක ප්‍රමාද නොවන මානසිකත්වයෙන් විය යුතුය.

ඒ අතර අප කටින් (කැපුම් අංශයේ) දුමින්ද නම් පොරක් සිටියේය. පොර මලින්ද මාමා අදහන බුවෙක්ය. උදේ හවා මල් තියා වදින්නේය. පොර හැමදාම කැන්ටින් එක පාර්ලිමේන්තුවක් කරන්නේය. පොර සිටින වෙලාවට අප කැන්ටිමට යන්නේ ‍පට්ට තරහින්ය. ඒ පක්ෂ භේදය නිසා නොව පොරගේ අතිශෝක්ති කතා ඇසිමට පිලිකුල් කළ නිසාමය.

අපට ලැබෙන කෑම පාර්සල් වල නම් ගසා කැන්ටින් එකේ මේසයක් තම තබා තිබෙන්නේය. ඒ අතර දිනක් අප ආයතනයේ සිටි චන්ද්‍රිකා අක්කාට නියම කෑම පාර්සලයක් හිමි වූවාය. එය සෑමා දුටු තැන තම ෆෝන් එකේ කාච ගත කලේ මලින්ද මාමාගේ පොටෝ එකක් උඩින් 'චන්ද්‍රිකා' ලෙස සටහන්ව තිබීම අපේ එවුන්ටද ආතල් එකක් වු නිසාය.

දුමින්ද කෑම ගන්නා අතර මලින්ද මාමාගේ ගුණ කීම අපේ මැනේජර්ට හොදටම නෝට්ය. ඒ මැනේජර්ද කෑම ගන්නේ ඒ වෙලාවේම එහා පැත්තේ ඔහුටම වෙන්වූ කොටසක බැවින්ය. මලින්ද මාමාගේ ගුණ වර්ණනා මතක තබා ගන්නා මැනේජර් දුමින්දට රිප්ලයි එක දෙන්නේ සදුදා උදේ මීටින් එකේදීය. එය අපට ඊටත් වඩා ආතල්ය.

දුමින්ද මැනේජර්ට නොදන්වා සතියක් පමණ සේවයට වාර්ථා නොකළේය. මැනේජර්ට මල ඩබල් වූයේ දුමින්දගේ පොලිටිකල් කතා නිසාත්, පොර නොපැමිණියේ මැතිවරණ කාල සීමාවක නිසාය. එසේම දුමියාගෙන් කෝල් එකක් වත් නොමැති වූ නිසා මැනේජර්ට තවත් තද වීය. "ෂුවර් එකටම ඕක මහ එකාට කඩේ ගිහින් ඇති" කියමින් මැනේජර් තුමා කියමින් සිටියේය.

දිනක් හදිසියේ අප ඔපීසිය තුලින් මතු වූයේ දුමින්දය.

"කොහෙද අයිසේ තමුසෙ හිටියේ..." මැනේජර් සියළු මල දුමියා පිටින් යැව්වේය.

"මාර වැඩේ සර්... මට සනීප නැතුව හිටියා.. උණ ගැනිලා.. බ්ලඩ් චෙක් කරල.. ඇදට වෙලා හිටියේ.." දුමියා සුපුරුදු වාග් මාලාව දැම්මේය.

"හරි හලෝ.. කෝල් එකක්වත් දීල කියන්න බැරිද තමුසෙට??"

"කොහෙ කෝල් කරන්නද සර්.. ගෙදර පෝන් එක කපලා.." ඒ දුමියාය.

"කෝ එ‍තකොට තමුසෙ අහුමුලුවලට වෙලා මැච් බලන ෆෝන් එක?" මැනේජර් ඇහුවේ දුමියා සතු චයිනීස් ටීවී පෝන් එක ගැනය.

"අයියෝ සර් ඒක කැඩිලා.. හදන්න දීල තියෙන්නෙ. පොඩි එකා ඔබල ඔබල කොහොම හරි ඒකත් කැඩුවා.."

"අනේ මන්ද අයිසෙ තමුසෙලට කියන්න කතන්දර ඕනෙ තරම්.." ඒ අවසන අසරණ වු  මැනේජර්ය.

සියළු ප්‍රශ්න අහවර වී දුමින්ද සිනාසුනේ ජාතික ලැයිස්තුවෙන් මන්ත්‍රී පට්ටමක් ලද කිසිදා නොදිනන මන්ත්‍රීතුමෙක් ලෙසිනි. ඒ සිනහව වියැකුනේ පොරගේ සාක්කුවේ රැදි ‍හෑන්ඩ් ෆෝන් එක නාද වීම නිසාය. දුමින්දගේ අත සාක්කුවට රිංගද්දී මැනේජර් දුමින්ද දෙසට නෙත් යොමා ඇසුවේ..

"එතකොට ඔය කෑගහන්නේ තමුසෙගෙ ප* ද හලෝ..."

Written by_sAm_3.05_02.07.2012

කලින් සිටි ඔපීසියක රසවත් සිදුවීම් ලිවීමට බිම මට්ටම් කළා පමණි. හදුනාගත් චරිත ඇසුරින් හොදම හරිය ඉදිරියට.