උඹ මට ජීවිතේ කියා දුන් අපූරුව....

මම අතට අරන් හිස් කඩදාසියක් ලියන්න දෙයක් නැතුව ලත වුණා. ඒ ඉස්සර උඹ මගෙ හිතට එන්න කලියෙන්. මොකද මගෙ හිත හිස්. උඹ කොහෙන් මගෙ හිස් කොලේ කැටයම් කරයිද කියල මට තේරුම් ගන්න බැරුව හිටියේ. කැටයම් කරනව කිව්වම හිතෙයි කටුවක් අරන් කොටනව කියලා. ඇත්ත එතකොට රිදෙනවා. මුල් කාලෙ, උඹෙ හිත හැම තැනම දුවන කාලෙ මගෙ හිත හිස් කොලේ. උඹ අත තිබ්බ ගල් කටුව. කෙල්ලෙ මට උඹ රිද්දුවා. මම කඩදහිය අරන් රෝල් කරල සාක්කුවෙ ඔබා ගත්තා. ඒ වෙන එකෙක්ට කියල කොටව ගන්නැතුව ඔය සිනිදු අතින්ම කොටා ගන්න. කැටයමක්, පුංචි එකක්, ඔය සුවද කවලා මට මතක හිටින්න පර්ස් එකේ ඔබා ගන්න. ගද ගහන නෝට්ටු අස්සේ, හැම හන්දියකම තියෙන හිල් වලට රිංගන ඒ.ටී.එම් කාඩ් එක අස්සේ, තැනක හිර කරන්න.

දවසක් ඔයාට වැරදිලාද මන්ද මගෙ දිහා බැලුව. කෙලින් වෙච්ච කොන්ඩේ මූනට වැටිල තියෙද්දි ඔළුව ගස්සලා ‍මගෙ හිස් කොරස් මූණට ටැප් එකකින් වතුර ගැලුව වගේ ඔය ඇස්වල තෙතමනය මගෙ හිත් යටට පාවුනා. ඇත්ත එදා උඹට වැරදුනා. මට හරි ගියා. මම ඉල්ලපු කැටයම, මට නොදී ඉස්සර කැටයම් දාපු උඹ මගෙ හිත එක්ක මුසු වුණා.

ලීයට තියල කරකවන ඉස්කුරුප්පු ඇණේ වුණත් පාරක් හදාගෙන ඔහේ බහිනව ඇතුලට. ඒ වගේ, මගෙ නහර අස්සෙන් උඹේ ලේ ගැලුවා. රතු පාටට, ඔක්සිජන් නැතුව නිල් පාට වෙයි කියල මට හිතුනෙ නැහැ. ඒ වුනත් මට වැඩක් නැහැ. උඹ ඇතුලට ගිහින් ඉවරයි.

අමතක වුනාද රෝල් කරපු කඩදහිය. කතාව ඉවර නැහැ. ඒ කඩදහිය අතට අරන් උඹ මට කිව්ව මෙතන එක කොළයයි. මේක පොඩ්ඩයි. අතට ගත්ත කඩදහිය කෑලි දාහකට වඩා වැඩිවෙන්න උඹ කීතු කීතු වෙන්න ඉරුවා. මගෙ මූනට ඉස්සරහින් අත තියල, අත උඩින් තියාගත්ත කඩදහි කෑලි ටික මගෙ මූනටම තියල පිම්බා. මට කියල කරන්න දෙයක් නැතුව ඒ ආදරේ මම බදා ගත්ත.

උඹ මට ඉගැන්නුවා බල්ලො පැන්නත් බල්ලට සාප කරන්න එපා කියලා. උන්ට උන්ගෙ ගෙදර එකාල, සහෝදරයො ගැන කැක්කුමක් නැහැ කියලත් කෙල්ලෙ උඹ මට කිව්වා. ඒ නිසා උන්ගෙ දරුවන්ට සාප වුනත් උන් රෙන්න ඕනෙ තැන රෙනවා, කකුල් උස්සල හුජ්ජ කරන බව මගෙ කෙල්ල මට ඉගැන්නුවා. එදා ඉදන් බල්ලො මට වෛර කලත් මම බල්ලන්ට සාප කලේ නැහැ. ඒත් මම දන්නවා ඒ සාපෙ උන්ට නැතත් උන්ගෙ දරුවන්ට ආ පස්සට එනවා කියලා. ඒකට මට කරන්න දෙයක් නැහැ. මොකද මගෙ හිතේ වරදක් නැති නිසා.

ඒ කෙල්ල මට ආලෝකයක් වුනා. උඹ කුරුසෙ එල්ලගෙන ඉන්නකොට, මම ධර්ම චක්‍රය කැරකෙව්වා. ඒ ගේමට නෙවේ, සංසාර චක්‍රය ගැන උඹට මට තියෙන දැනුම නිසා. උඹෙ ආගමේ නැවත ඉපදීමක් නැති වෙද්දි මගෙ ආගමේ විදිහට උඹ ආයෙ මාත් එක්ක තවත් භවයෙක එකතු වෙන්න පෙරුම් පුරණවා. ඒ ආගමට එරෙහිව නෙවේ. ආදරේට පක්ෂව. කුරුසෙ පිහිටලා හිටියත් උඹ දන්නවා කරපු පව් ආයෙ පස්සෙන් එන බව. අපි සාප කලත් නොකලත්. ඒ නිසා උඹ මට ඉගැන්නුවා ලෝකෙම උඹට ගල් ගහද්දි, බොරු කතන්දර ගොතද්දී, නිහඩ වෙයන්, උන්ට, උන්ගෙ දරුවන්ට, උන්ගෙ එකාලට, ඒ බොරුව නිසා දවසක විදවන්න වෙන බව.

බලු කුක්කො, කුක්කියෝ කළු තෙල්, ඩීසල් පාරවල් ඇග පුරා හලාගෙන උන්ගෙ ලෝකෙ වෙනසක් කියල අනිත් කුක්කන්ට වැඩ දාන කොට, උඹ මගෙ ලෝකෙ, මම උබේ ලෝකෙ, අනිත් හැම ලෝකෙම එක්ක සමානව ජීවත් වුනා. පුක කැඩිච්ච කඩිය උන්ත් කඩි රැලේ වැඩ්ඩො බව උන්ට හිතෙනව මොකද උන් ජී‍විතේ  වෙනස් කරගෙන. ලොකු අඩුපාඩුව උන්ගෙ ලෝකෙ ආලෝකය. මට ඒ වෙනස උඹ කියල දුන්න.

පොල් මල තලලා රා එනකල් පොල් මුල වටේ ඉදලා කීයක් කෙල හලනවද? උඩට ගිහින් තලන එකාට තියෙන ජීවි‍තේ දන්නෙ ඌ විතරමයි නේද? මට කල්පනා වුනා. ඒ උඹ මට හිතන්න කියල දිපු නිසා. 

වසර හතරක් උඹ එක්ක ඉදලා මට ඇති පදම්. එපා වෙලා නෙවේ, ජීවිතේ ඉගෙනගෙන. අපේ ගෙදර පූස් තඩිය වුනත් කක්ක කරලා වැලි වලින් බෙට්ට වහනකල් කලබල නොකර ඉන්න කියල ඉගැන්නුවේ උඹ. බෙට්ට දැකල කලබල කරල ඌව පැන්නුවොත් ඒක වහන්න වෙන්නෙ ගෙදර එකාට. රීපු පූස් තඩිය මාරුවෙනවා. ඒකයි ජීවිතේ. ගග ගලනකොට බැහැලා නාගෙන ගොඩ එන්නෙ නැතුව ඒක කොටු කරගෙන මගේ කියන්න එපා කියල උඹ මට කියල දුන්න. කොටු කරගෙන මාළු අල්ලන්න පුලුවන්ද? පුලුවන් උනත් ටික කාලෙකට රසක් තියෙයි. වෙනසක් තියෙන තැන ජීවිතේ නේද?

උඹෙ ආදරේ ඇඹරිලා හොදටෝම. මගෙ වටේ එතිලා, ස්ප්‍රින් එකක් වගේ. දිග අරින්න අරින්න ඇ‍ඹරෙන තරමට. ජීවිතේ කියල දීලා, නොසෑහෙන තරමටම. හිතා ගන්න බැහැ. වැටෙන්නෙ නැත්තෙ ඇයි කියල. ලක්ෂ ගණන් බඹරු ඉන්න බඹර කූඩු කඩන් වැටෙනකොට, තනි මම නොවැටෙන ලස්සන. ශක්තිමත් වෙලා, උඹ හින්දා, උ‍ඹේ ලස්සන හින්දා. අපේ කාටවත් කරදරයක් නැති ජීවිතේ හින්දා.

Written by sAm_11:45pm_11.07.2012

http://syndi.buzzradio.lk/