අමදෝරුගේ බැටරි කෑල්ල...

රැයක් දවාලක් නොබලා කැපූ තැනින් කිරි වෑහෙන රබර් ගස් පිරි පාළු වත්ත සිසාරා හමා ආ සිහින් සුලග හදිසියේ යන්තමින් වසා දමා තිබූ දිරුණු දොර කීරි හඩ නංවමින් ඇරෙන්නට විය. එලා තිබු පැදුරේ දහඩිය පෙරාගෙන සිරිමලී සමග වැතිර සිටියේ අමදෝරුය. නිලට දිලෙන ගලා යන නදියක් අසල ගල් තලාවකට වී දෙපා වතුරේ දමා දිය බොර කරමින්, ජල පහර මතුපිටින් තලන්නාවූ පුංචි දරුවෙකු මෙන් අමදෝරු ඇය සමග හුරතල් වුවේය. තැලීම් සීරීම් නොමැතිව අපූරුවට රකිනා වූ නිල් මැණිකක් මෙන් අමදෝරු ඇය ලමැද සෙමින් සුරතල් කලේය. විටෙක සියුම්ව තද වෙමින්, අත්ල තිසරු මත දිවෙද්දී ඇය සිහින් හඩින් අමදෝරුගේ සිත කලබල කළාය. නමුදු අමදෝරු ශාන්තය, රේණු නොතලා රෙන් ගන්නා බඹරෙකු බදුය. ගෙහිමියාගේ හඩින් කලබලව තමා කපා ගත් කෙසෙල් කැන වත්තේම දමා වැටෙන් පැන දුවන සිතක් අමදෝරු සතු නොවීය. හෙතෙම හැට්ටය තුල තම අත්ල එහා මෙහා කළේය. කිසිවිටත් හදිසි නොකළේය.

“කොහෙන්ද මේව ඉගෙන ගත්තේ?“ ඒ සිරිමලීය.

“මේව උපතින් ආපුවා. මමත් අහන්නද උඹගෙන් මේව දරාගෙන ඉන්න ඉගෙන ගත්තෙ කොහෙන්ද කියලා“ අමදෝරු ඇගේ සිහින් කෙදිරිලි ගැටළුවට පිලිතුරු දුන්නේය.

“උඹ දන්නවද ඔය එලියෙ තියෙන බංකුව උඩදි මම පොඩි කාලෙදි අපෙ මුත්තා ලෙලි ගහල දීපු ආනමාලුව එක හුස්මට හිර නොවි ගිලපු ගෑණියෙක් මම...“ ඇගේ කෙදිරිල්ල එසේමය. ඒ හඩ අමදෝරුවා සලිත කලේය.

“උඹ යක්ස ගෑණියෙක් නොවැ.. ඉස්සර කවුරුවත් ලෙලි ගහල දීපුවා ගිලලා, දැන් උඹම ලෙලි ගහල ගිලිනව නොවැ..“

“ඒම තමයි මේ සිරිමලී.. උඹ දන්නෙ නැහැ තාම..“ ඇය හදිසි වූවාය. ඒ වචන කිහිපය සමගින් බැද සිටි දගකාර වහු පැටියෙක් ගලවා දැමූ ලෙසින් ඇය ක්ෂණයෙන් අමදෝරුවාගේ සරම කැඩුවාය. ඒ අතරින් පෙර කෑ ආනමාලුව චොප්ප වෙන්නට සුරතින් මිරිකුවාය.

“ඈ..ක්.. යකෝ ඕව මනුස්ස අවයව, තොපිට ඕන විදිහට හුරතල් කරන්න බැහැ..“ හිරිවැටුන ගතින් අමදෝරු කෑගැසීය.

“ගම පුරාම තියෙන අහුමුලු වල රිංගපු කෙසෙල් ඇවරි වලට මෙහෙම සලකලා මදි බොලව්. පුලුවන්නම් මේ කැන එල්ලපං මගේ ගේ උලුඅස්සේ. නැතුව මේක ගම වටේම දුවනවා.“ ඒ ආත්මාර්ථකාමී සිරිමලීය.

“හොදට හිටී බොල, ගමේ ගෑණු මැරෙයි කන්න නැතුව. ගෙදර එකාල කන්න නොදෙන කොට මම තමා ගිහින් පන ගහල ඉන්න ආනමාලුවක් හරි කවන්නේ. උන්ට හිච්චං සුවදැල් ගිලලා එපා වෙලා. එක කටයි නොවැ.. අනික උඹ අහල තියෙනවද ඒ ඒ බනිස් ගෙඩි වලට ඒ ඒ කෙසෙල් ගෙඩි කියලා කතාවක්?“

“අම්මද බොල උඹ ඒ ගමන මට ලොකු කතා කියනවද? (ආනමාලුව තවත් මිරිකින) විකාර නොකර හැමදාම එකම බනිස කාලා, ආනමාලුව ගේ මැද්දෙ එල්ලලා මාත් එක්ක තේ කහට එකක් බීගෙන හිටපං අමාදෝරු අයියා..“ ඇස් කොන තෙත් වෙද්දී ඇය ලැජ්ජාව අත හැරියාය. චීත්ත රෙද්ද කැඩී අමදෝරුවා බිම සමතලා වූයේය.

ගමේ එවුන් බෝක්කුව උඩින් ගමන් කරද්දී, ඒ යටින් ගලා යන සීතල ජලයෙන් තිත් පැටව් දගකරන්නේය. ගම්මුන්ට ඒවා අමුත්තක් නොවේය. යන්තමින් සිසිලට තෙත් වු බිත්ති මැදින් අමදෝරු පිහිනුවේය. තිත්ත පැටවුන්ට නැති සතුට තනි ආදෙකුට දැනෙන්නේ යම් සේද අමදෝරු පිටස්තර ගමක කරනම් ගැසුවේය. දිවෙන් තෙත් කොට දිය නොවන මි පැණි කන්දක මුදුනේ සිට අමදෝරු තප්පර හෝරා වෙන තුරු සිරිමලීගේ පපුතුර  උරා බැලුවේය. එදා රස මෙන් නොඅඩුය. සියළු කවුලු හැරී, දොරගුලු හැරී, ලන්තෑරුම් වාවා ගත නොහැකිව දෑස් පියා ගති.

සතුටේ කෙලවර කැන බර වැඩිවී කඩා හැලි කෙසෙල් කදක් සේ අමදෝරු සිරිමලී ගේ වත්ත මත පතිත වූවේය. හිරි වැටුන කකුල් අමදෝරුව අසරණ කළේය. ඇගේ කෙදිරිලි සිනහව අමදෝරුට සරදම් කළේය. අඩු වැඩිය සපුරාලන්නට ඇගේ දත් පහරවල් අමදෝරුගේ උරහිසේ රැදුනේ ලෙලි නොගසා පිටින් හපා දැමූ කෙසෙල් ගෙඩියක රැදුනු දත් පහරවල් සිහි කරවමිනි.

“මම ගහින් හෙට එන්නම්. උඹ පරිස්සමෙන් හිටපං...“ කකුල් වාරු ලැබි අමදෝරු ඇයට සමු දෙන්නේය.

“තව මාසයක් වත් යයි. උඹ මේ ගමටම කන්න දෙන්න එපැයි..“ සිරිමලී නෝක්කාඩු කීවේ, ගම වටේ කර තියාගෙන දුවන කෙසෙල් කැන තම නිවසේ එල්ලා ගැනිමේ අදිටනින්මය.

“ගමටම කන්න දුන්නත් වැඩක් නැහැ, උඹ වගේ කන්න බොන්න ලැදි එකියකට කන්න නොදී, උඹ ගැනල බලපං ගිය මාසෙත් උඹ දෙපාරක් කෑව නොවැ.“

නොනිමි සිහිනයක් අරඹමින් නිදි පැදුරේ සිටි ඇය පහුවදා ඇහැරුනේ කුකුල් හඩට නොව සිරිමෙවන් ගේ හඩටය.

“ඈ බොල යෝදියේ උඹ විලි සංගෙ නැතුව හැට්ට කඩාගෙන නිදි නේද? බලපං ඉරත් මුදුන් වෙලා..“ ඒ සිරිමලීගේ ස්වාමියාය.

“අනේ අපෙ මහත්තයා මට දැනුනෙ වත් නැහැ එලි වෙලා.. ඇගේ අමාරුවටද මන්ද නින්ද ගියා..“

“ඒකට කාරි නැහැ හදපං කෝ තේ කහට ඩිංගක්... මේ තියෙන්නේ යස ටෝච් කෑල්ලක්.. උඹට කොහෙන්ද මේක..“

“ආ.. අපෙ මහත්තයා.. ඔය ඊයෙ රෑ යසවතියා ඇවිත් ගියා. මට තියා ගනින් කියල දීල ගිය ටෝර්ච් කෑල්ල වෙන්න ඇති..“

“ඒකි හොද එකී බොල.. උඹ ඒකිට කරපුවයෙ ගුණේ ඒකිට තාම තියෙනවා. ඒත් කෝ බං මේක පත්තු වෙන්නෙ නැහැ නේ හරියකට“

“අපොයි ඕකට බැටරි කෑලි දාන්න යන්න වෙයි දැන සිදාදි..“ සිරිමලී කුස්සියේ සිට කහට කුරු ගාමින් කීවාය.

“කමක් නැහැ බං. මම අරන් එන්නම්. මම දන්න හොද කඩයක් තියෙනවා සිදාදියේ.. ගිය පාර ඔය අපේ අමදෝරුවාටත් බැටරි ගෙනාවේ මම නොවැ.. අනික ඒ බැටරියත් මේ සයිස් මයි.“

Written by sAm_11:50pm_28/07/2012