භීෂනයේ අතුරැ කතා - අවසාන සටන

පන්ති කවය මාධ්‍යය හමුවේ ප්‍රකාශයට පත් කළ දින සිට සියළු බාහිර සාධක අමතක කොට සම්මත තත්ව යටතේ අප පන්තියේ විසීමු. බට් ඒත් ඒ සියළු කාරණා මැඩ නැගී සිටියේ අ‍පගේ විසේ කාර ජානයි. එහෙමත් නැතිනම් උප්පත්තියෙන් ගෙනආ නෙසන්ඩාල දගකාර කමයි.

සියළු කරණු කාරනා මැද අප පුල පුලා බලා සිටි, පාසල් ජිවිතේ භීෂණකාරීම මොහොත උදා විය. ඒ පන්තිකවය පැවැත්වෙන සදුදා දිනයයි. පෙර වැරදි ඇත්තෝ සියල්ලෝම නිහඩය. සියල්ලෝම හමුවේ වග උත්තර බැදීමේ අභියෝගය ඉතිරිව ඇත. 

ඥානේ මග හැර සංගීත cheater ටීචර් බැලීමට රිංගූ සාලිය, මා සමග දණ ගසා සිට පද මාරැ කර පාරැ කවි කියූ නාමල්, ලක්ෂාගේ පොත හොරකම් කිරීම නොදැකීම නිසා වැරදි කරැවන් වූ මම සහ චේති, තම මිතුරා පීරියඩ් කට් කිරීම නිසා වැරදි කරැ වූ ලක්ෂා, පන්තියේ බලු බෙට්ට නිසා ලලිතා පාඩම නොකිරීමට හේතු වූ මම සෑමා... යන සියල්ලෝම චූදිතයෝය. සියල්ලෝම වෙන වෙනම වග උත්තර හදාගෙන සිටියේ එන දේකට මුහුණ දීමටය. නමුත් පන්තියටම තිබූ ඉහලම චෝදනාව එල්ල කළේ ඥානේය. ඒ කළු ලෑල්ලේ පොල්තෙල් ගෑවා යැයි අභූත චෝදනාවකි. බාල වර්ගයේ චෝක් නිසා බෝඩ් එකේ ලිවීමට අපහසු වූ බව ඥානේ කිසිදා පිළිනොගත්තේය. ඇල්බට් අයින්ස්ටයින් වන් කොණ්ඩය තිබූ පුද්ගලයෙකුගේ සිත වෙනස් කිරීමට අපහසුය.

පන්තියටම තිබූ ඉහලම චෝදනාව එල්ල කළේ ඥානේය

මේ සියල්ල මැද සෙක්ෂන් එකම හෙල්ලූ ඩුම්මගේ සූදුවට චූදිතයෝ රැසකි. ඔවුන් දැනටමත් දඩුවම් විද අහවර මුත් පන්තිකවයේදී ස්ටෝරිය යලි ඇදෙනවා suck-sudath සක් සුදත් සේ විශ්වාසය.

"මචං අද අපිට පෝරියල් එක සෙට් වෙන දවස, ඒක නිසා පන්තිය අතුගාලා සුපිරියට තියහල්ලා" අවධානමට පෙර සූදානම හොදය. කලින් දින චෝක් කැබලි වලින් ගහ ගැනීම නිසා පන්තියේ චෝක් නැත. ඒ ඥානේ කෑගසා ලියවෙන්නේ නැහැ කියු චෝක්ය. කෝකටත් ඔෆීසියෙන් අළුත් චෝක් ‍ගෙනාවේ කතන්දර අසන්නට බැරි නිසාය.

පන්තිභාර කුසුමේ අතුළු අනෙක් ගුරැවරැ පිරිස පන්තියට පිරිණ. දෙමව්පියෝ සියළු දෙන හිදගත් අතර අපි සියළු දෙන වටේට සිටගෙන සිටියේ මාරක ලිදේ බයිසිකල් පදිනු බැලීමට මෙනි. සමහර එවුන් අම්මා. තාත්තාට නොකියා ආච්චී හෝ සීයා නැතිනම් වෙනත් ලග ඥාතියෙක් රැගෙන එන්නේ නැවත ගෙදර යෑමට අවශ්‍යය නිසාය. අපේ එකෙක් එක පාරක් තම සහෝදර අයියා එක්කගෙන ආවා මට මතකය. ඒ අයියා සිටියේ අප පාසලේම ඉහල පන්තියක ඉගෙන ගනිමිනි. පන්ති භාර ටීචර් පල නොකියා පලා බෙදු අයුරැ මට හොදට මතකය. "සෑමා" හැමදාම ගෙදරින් එක්කන් ආවේ තාත්තාවය. ඒ අපේ තාත්තා ගුරැවරයෙක් නිසා, ඉස්කෝලේ වෙන සීන් එච්චර දරැණුවට නොගන්නා බව මම දන්නා නිසාය.

කුසුමේ පොදුවේ සියළු දෙමව්පියන් අමතා අහවර වූ කළ අනෙක් ගුරැවරැන්ගේ වාරය උදා විය. බලුබෙටි සීන් එකට ලලිතා (වැරදිලා අනුන්ගේ රිපෝට් එකක් ගත්ත රංගයාගේ අම්මා) නැගිට්ටාය.

"මේ ලමයින්ගේ පන්ති පිරිසිදු කිරීම හරිම අන්තිමයි. ගෙවල් වලත් එහෙමද මේ ගොල්ලො ඉන්නේ? දවසක් පන්තියේ බල්ලෙක් ජරා කරලා. මේ ‍එක්කෙනක් වත් නෙවේ සුද්ද කරලා තිබ්බේ. මම එදා පාඩම කරන්නේ නැතිව පන්ති වාර්තා පොතේ නෝට් එකක් දාලා ගියා ඒක අස්කරන්න කියලා." කියමින් ඇය නෝට් එක දැමු පිටුව සොයන්නට වූවාය. නෝට් එක දැමූ දිනම ඒ පිටුව පරිස්සමට අරන් තිබ්බ නිසා ලලිතාට සාක්ෂි ප්‍රමාණවත් නොවින.

"බලන්න මට පේන්නේ මේ ගොල්ලෝ ඒ පිටුවත් කඩලා දාලා..." වටේටම ඔරවමින් ලලිතා නිහඩ විය.

"මේ ගොල්ලෝ මම පන්තියට එනවට කොහෙත්ම කැමති නැහැ." එව‍ර පටන් ගත්තේ ඥානේය.

"මේ ලගදී දවසක් බෝඩ් එකේ පොල් තෙල් ගාලා තිබ්බා මම එනකොට. කොහේ ලිව්වත් ලියන්න බැහැ. මේ බලන්න..." කියමින් ඥානේ හුණු කෑල්ලක් ගත්තේ වැඩේ ‍ප්රැක්ටිකලි practically ඔප්පු කිරීමටය.

බලන්න කියමින් ඥානේ හුණු කැබැල්ලෙන් ඉරක් ඇද බැලුවේය. වෙනදාටත් වඩා හොදින් ඉර ඇදුනේය. ඥානේගේ කට ඇද විය.

"නැහැ ඒ හරිය ලියවෙනවා. බලන්න මේ පැත්තේ ලියන්න බැහැ..." කියමින් යලි ඉරක් ඇද බැලුවද එය ඇදුනේය. ඥානේ තම මතය අත් නොහැරම යලිත් ක්‍රියාත්මක විය.

"මේ කෙලවරේ තමා ලියන්න බැරිම වුණේ. පොල් තෙල් ගාලා තමයි. බලන්න එලිය වැටුනාම දිලිසෙන්නේ ඒකයි" සියළු සාධක සමග ඥානේ නැවත ඉරක් ඇදීය. බෝඩ් එක පුරා ලීවත්, හොදට ලිය වුණත්, එදා බෝඩ් එකේ ලියනොවුනේ බාල හුණු කූරැ නිසා බව ඥානේ අදටත් පිලි නොගනී.

"කුසුම් ටීචර් ඊයෙද, පෙරේදද මේ ගොල්ලෝ හවස හිටියා නේද තීන්ත ගාන්න. මම හිතන්නේ එතකොට බෝඩ් එකත් හෝදලා දාන්න ඇති.." එවර ඔහු සාර්ථක කතාවක් ගෙතුවේ ලැජ්ජාව සමනය කිරීමටය.

මීලගට තිබ්බේ දෙමව්පියන් වෙන වෙනම තම දරැවා සමග ගුරැවරැ වෙතට ගොස් විස්තර ඇසීමේ වාරයයි. එම අවස්ථාවට මම අකැමති නැත්තේ අපේ තාත්තා ‍එසේ එක්කගෙන නොයන නිසාය. තැන් තැන්වල කස්ටිය ගුරැවරැ වට කරගෙනය.

ඒ අතර ඥානේ අපේ තාත්තාගේ උරහිසින් අල්ලාගෙන දරැණු කතාවකි. අතරතුර හිනා වෙනුද පෙනින. වරෙක මවෙත ඇගිල්ල දික් කර පෙන්නනුද දුටු විට පෙර නොවිදි අමුත්තක් දැනෙන්නට විය. අම්ම ගහයි  බැට් එකෙන් (තාත්තා ගෙදර ගිහින් කිව්වොත්) පෙර වැරදි එකින් එක මා ඉදිරියේ මැවෙන්නට විය. බොහොමයක් ඥානේගේ තීන්දු නිසා කැරකුන ඒවාය. ඒ අතරම ඥානේ අතින් සංඥා කල නිසාම මම ලගට ගියාද නොගියාද කියා මට මතක නැත. ඒත් මම ගොස් ඇත.

"ආ.. මෙයාද පුතා.. මෙයා හොදයි, හොදට වැඩ කරනවා.." ඥානේ කීවේ ෂොට් එකක් දාගෙන ඇවිත්ද කියා මට සැකය. දැනෙන්නට නම් ඇල්කොහොල් ගදක් එන්නේ නැත. නො එසේ නම් හුණු කෑල්ලේ සීන් එක නිසා ඥානේ කම්පනයට පත්ව ඇත. මම අමාරැවෙන් අහිංසක හිනාවක් දොට්ට දැම්මෙමි.

එදා ගෙදර ගියාට පසු මම තාත්තාට කිට්ටු වුණේ වෙච්ච සීන් එක දැන ගැනීමටය. බැලින්නම් ඥානේ ගුරැ උපදේශකයෙක් ලෙස කටයුතු කරන කාලයේ අපේ තාත්තාට දේශන පවත්වා ඇත. ඒ නිසාම දෙදෙනා කලින් සිටම එකිනෙකා හදුනන්නෝය.

එදා සිට මට තිබ්බේ එකම සැකයයි.. ඥානේ මගේ හොද කීවේ මිත්‍රත්වය නිසා හිත රිදවන්න බැරිවද? නැත්තම් ඇත්තටම සෑමා හොදට වැඩ කරනවාද?

හැබැයි සෑමාට ඕලෙවල් වලට තිබ්බ A අකුරැ පහට අමතරව B එකක් තිබ්බේ ඥානේගේ ගණිතයට තමයි. පොර නොහිටිය නම් ඒකත් Aය. අනිත් 2ම Cය.

Written by sAm_29.11.'11_1.40pm

ඊලගට අප හමුවන්නේ ඒ ලෙවල් A/L පන්තිකව ස්ටෝරියෙනි...