අප්‍රේල් පළවෙනිදා දත පුක මැදගත් කොල්ලා... - April Fool

එදා අප්‍රේල් පළවෙනිදාය. හැම එකාම නැගිටින්නේ පචයක් කෙලින්න බලාගෙනය. බ්ලොග් පෝස්ට් පවා ලියවුණේ කස්ටිය ඇන්දවෙන ඒවාය. හැමදාම බොරු ලියන නිසා එදාට පමණක් සාමාන්‍ය පෝස්ටුවක් දැමීමට සෑමා සිතා ගත්තේය. ඒත් ෆෝන් එකෙන් ජල්තරයක් දැම්මේය. සෑමා උදේම සම්පාට මැසේජ් එකක් දැම්මේ ලකියා ගමේ එකෙක් එක්ක ඇරගෙන හොස්පිට්ල් ඇඩ්මිට් කර ඇති බවටයි. ඉන් පසුව ලකියාට මැසේජයක් ගැසුවේ සම්පා නැවත වතාවක් ඌගෙ වාහනය හප්පගෙන බවටයි. සම්පාගේ වාහනය සතියකට වරක්වත් කොහේ හෝ ඇනෙන නිසා එය සාධාරණ පචයකි. එසේම මැසේජය ගසන වේලාවෙත් උන් දෙන්නා අනිවාර්යෙන්ම අවදි වී නැති බව සෑමා දන්නේය. එකවරම සම්පා සෑමාට කෝල් කළේය.

“මචං අරූ ඉන්නෙ කීය වාට්ටුවෙද? මොකක්ද හොස්පිට්ල් එක?“

“වාට්ටුව දන්නෙ නැහැ මචං, හැබැයි ලීසන්ස් එකේ ඉන්නෙ. පොරට ඉන්ෂුවර්න්ස් එකත් තියෙනව නේ...“

“බලපං මම කෝල් කලා මූ ෆෝන් ඕෆ් කරල..“

“අප්පට හුඩු.. නිදි ඇති බං.. ඊයෙ රෑ සීන් එක වෙලා තියෙන්නේ..“

“හරි බං මම ආයෙ අරන් බලන්නම්..“

“අපි කෝමත් රාගම පැත්තට යනවනේ බං.. එතකොට ගිහින් බලමු..“

සම්පා නිහඩ විය. ඊට පසු මොනවා වුණාදැයි සෑමා නොදන්නේය. ඒත් සම්පා ලණුව උපරිමයට ගිල ඇත්තේය. ලකියා මැසේජ් එක දුටු විගසම සම්පාට කෝල් කර හැප්පුනු වාහනය ගැන අසනවා පට්ට ෂුවර්ය. දෙදෙනා අතර ගිය සංවාදය නොදන්නා මුත්, හොද ආතල් එකක් ගිය බවට සැක නැත්තේ උන් දෙන්නාම කෝල් කර සෑමාගේ පතුරු ඇරිය නිසාය. දෙවන වර සම්පා කතා කරන විට සෑමා සිටියේ ඔෆිස් එක පැත්තට යන ගමන්ය. කතා කර කර යන අතර තුර ඉදිරියෙන්ම ගිය ත්‍රීවිලි එකක් දබාස් ගා පාර පැත්තට පෙරලුනේය.

“අඩෝ සම්පා.. අන්න ත්‍රීවිල් එකක් පෙරලුනා යකෝ..“

“අනේ පල හු^&* යන්න... තෝ මට ආයෙත් ලණු දෙන්න හදනවද///“

එදා නම් මුන් කියන කිසි එකක් අහනවා බොරුය. කම්පැනියෙන් අස් කළා කිව්වත් මුං පලයන් බං යන්න කියනවා ෂුවර්ය.

ඒ අස්සේ අපේ දිලා මරු ගුලියක් සැට් කර තිබ්බේය. ඒ කඩවත පැත්තේ ෂොප් එකක් පොඩි එකෙක්ටය. ඒ පොඩි එකාට පෑනක්, පොතක් දුන්නොත් කෙල්ලෙක් සෙට් කරන්නේය. දිලා ඌට කී ටැග් එකක් දුන් විටක පොඩි එකා උගේ නැන්දාගේ දුවව සැට් කළේ ෆෝන් නම්බර් එක සොයා දෙමින්ය. වැඩේ නැගලා යන්නේය. දිනක් මේ කිසිවක් නොදත් සම්පා ඌට පෑනක් දුන් විටක පොඩි එකා.. “ආ උඹටත් කෙල්ලෙක් ඕන වෙලාද මට පෑන් දෙන්නේ යැයි ඇසුවේය.“ කිසිත් නොදත් සම්පා චාටර් වූයේය. “උඹල මට මේවා දෙනවා නම් අපේ පරම්පරාවම වුනත් උබලට සැට් කරන්නම්“ කියා පොඩි එකා කීවේය. ඌ නම් පොඩි නැත්තේය. ඒ.ලෙවල් කරන වයසේ එකෙක්ය.

අප්‍රේල් පළවෙනිදා දිලා ගුලිය දුන්නේ ඒකී පොඩි එකාටය. පොඩි එකාගේ කඩේ ලගින් වාහනය නැවැත්තුවොත් ඌ කාර් එකට රිංගා ගත හැකි යමක් තිබේනම් අතපත ගාගෙන යන්නේය. කලින් කී පරිදි ඌට පෑන් නම් පේන්න බැරිය. ඒවා අපිට කම්පැනියෙන් කම්ප්ලිමන්ට්ස් ලෙස ලැබෙන ඒවාය. පළවෙනිදා දිලාගේ කාර් එකට නැගුනු පොඩි එකා අතපත ගා ගන්නට දෙයක් සෙව්වේය. දිලා සතුව Lidocaine අඩංගු සම්පල් එකක් තිබ්බේය. Lidocaine යනු Anesthetic එකක්ය. ඒ කියන්නේ ගාන තැනක හිරිවැටෙන එකක්ය. පොඩි එකා එය අතට ගත්තේය.

“මේ මොකක්ද බං මේ..“

“මේක දත් සුදුවෙන්න මදින දත් බේත් එකක් බං..“

“අඩේ මේක මට දියන්..“ හැම එකම කුදලන්නට සැරසෙන පොඩි එකා ඉල්ලුවේය.

“විකාරද බං??? මට මේක ඕනෙ. තොට මොකටද, ඔය දත්ටික සුදුවට තියෙන්නේ...“

පොඩි එකා සාම්පල් එක පැත්තකින් තැබුවේය. දිලා පොඩි එකාට සමුදී යන්නට ගියේය. මොහොතකින් පොඩි එකා දිලාට කෝල් එකක් දුන්නේය.

“මේ මොන හූ^&ක්ද යකෝ මට දීල ගියේ..“

“මොනාද??“

“යකෝ මොනාද මේ දත් සුදු වෙනව කියල දීල ගියේ..“

“අම්මට.. තෝ ඒකත් ගත්තද?“

“ගත්ත තමයි ප^^ ඒකට මගෙ කටම හිරි වැටුන යකෝ..“

“උඹ මොකටද ඒකෙන් කඩේ ඉදගෙනම දත් මදින්න ගියේ...?? අනික තොට හොද වැඩේ හොරකම් කරනවට...“

“නෑ බං.. එහා කඩේ එකා බාබුල් පාරක් දුන්න කන්න.. මාමා එන්න කලින් මම උඹ දීපු එකෙන් දත් මැද්දා..“

“එහෙනම් මාමටත් දියං ඕකම දතයි පුකයි දෙකම මැදගන්න කියලා...“


Written_by_sAm_ශ්‍රී_Perera_11:22pm_03.04.2013


මෙතැනින්... දෙපයින් නැගිටින්නට වෙර දරණ යශෝධාට ශක්තියක් වෙන්න...