බල්ලෙක්ට ලියමි...

මම කල්පනා කළා ඇයි උඹ මට මෙච්චර දරුණු කියලා. මාව දන්නෙත් නැතුව, මම උඹට වරදක්වත් නොකර, උදේ, දවල්, රෑ ඕනෙ වෙලාවක මම උඹේ ගෙවල් ලගින් ගියොත් උබ මගෙ ඇගට පනිනවා. එල්ලෙන්න හදනවා. පස්සෙන් පන්නගෙනම එනවා. එතකොට මම උඹට කරදරයක් නොවෙන්න පරිස්සමට, ස්ටීරිං වීල් එක පැත්තට හරවලා, වේගෙන් ඉස්සරහට යනවා, ඇක්සලේටරේ ලෑල්ලට පාගනවා. 

මම කැමති නැහැ උඹට බනින්න, ඒත් උබ මහා බල්ලෙක් තමයි. ඒත් අනිත් බල්ලෝ පාරවල් දිගේ ඇණ කොටා ගන්නකොට උඹ ඉන්නෙ ගෙදරට වෙලා. ඒත් උබ මගෙ පස්සෙන් විතරක් පන්නන හේතුව තමා මම හොයන්නේ. දැන් උඹ අහයි සෑමා කෝමද ඒක දන්නෙ කියලා. උඹට වැඩිය උඹ ගැන දේවල් මම හොයාගත්තා. ඒ වටේ පිටේ ඉන්න වෙන බල්ලන්ගෙන් අහලා. ඒත් උන් උබට වඩා බලු පාටයි. උඹට වගේ බෙල්ලේ පටියක් නැහැ උන්ට. උන් දුප්පත් නිසාද මන්දා. එක්කො කාගෙන්වත් සරණක් නිසාද මන්දා. සරණක් නැහැ කියන්නත් බැහැනේ, උන් උබට වඩා ලොකුවට ඉන්නවා. උඹ පොඩියි කියල කිව්ව නෙවේ. උන්ට සාපේක්ෂව උඹට හොදයි කිව්ව වගේම, උන්ට සාපේක්ෂව උබ පොඩී.

එකම එක දවසක් මම මහ රෑ එද්දි උඹ පාරට පැන්නෙ නැහැ. වෙනදට කොයි වෙලේ බැලුවත් මිදුලට වෙලා ඉදලා මගෙ වාහනේ සද්දෙට පස්සෙන් පන්නගෙන එන උඹට කරදරයක් වෙලාවත්ද කියලා මම කල්පනා කළා. එක්කො උඹ වැරදිලා වෙන වාහනයකට පැනලා ඒකට යට වුණාවත්ද කියල මම කල්පනා කළා. එක්කො උඹව ගෙදර අය කූඩු කරන්න ඇති කියලත් හිතුනා. එහෙම හිතාගෙන වෙනදට උඹ පනින නිසා උඹේ ගේ ලගින් වේගෙන් ඉගිල්ලෙන මම නිදහසේ හෙමීට උඹේ මිදුල පහු කරමින් හිටිද්දි, උඹ පැනගෙන ආවා. ගේ ඇතුලේ ඉදලා. ආපු වේගෙන් දඩස් ගාලා පිටිපස්සෙ දොරේ හොම්බ තිබ්බා. උඹට රිදුනද බලන්න මට විදිහක් නැහැ. මම නවත්තලා බැස්සොත් සමහර වෙලාවට උඹ මාව කන්න බැරි නැහැ. මොකද උඹ මගෙ වාහනේ ට පනින, හේතුව මම නොදන්න නිසා. ඉතිං මම පාගලා ගියා. උඹෙන් බේරෙන්න හිතාගෙන.

පහුවදා උදේ මම ඒ පැත්ත බලාගෙන ආවෙත් කලින් දවසේ උඹට කරදරයක් වුණාද කියලා කල්පනා කරගෙනම. අනේ උඹ ඉන්නව වෙනද වගේම, හිටගෙන පාර බලාගෙන. මගෙ නම්බර් ප්ලේට් එකට අකැමැත්තෙන්ද? නැත්තං මට ලයිසන් නැහැ කියල හිතාගෙනද මන්දා උඹ ආයෙත් පැන්නා. මට හිතාගන්න බැහැ උඹ මට මෙච්චර වෙනසක් කරන්නෙ ඇයි කියලා. මම කල්පනා කරනවා හැමදාම උදේ, හවස, උඹ මාව පන්නද්දි.

එදා මම ගෙදර එන ගමන් උඹලගෙ ගෙවල් ලග ඉන්න මගෙ මිත්‍රයා, බ්ලොග් පෝස්ට් ගොඩක වීරයා වුණ දෝදුවා දාගෙන ආවා වාහනේ ම. ඇයි කියල අහන්න එපා ඌව දාගෙන ආවේ. මොකද මාස තුනකට පාරක් වත් උන් එක්ක සෙට් වුනේ නැත්තං අවුල්. ඔන්න ඌ ඉන්නකොටම මම උඹලගෙ ගේ පහු කරනවා. වෙනද වගේම උඹ මගෙ වාහනයට පනිනවා. මම උඹේ ගමේ මගෙ මිත්‍රයා දෙසට හැරෙනවා. මම ඌට විස්තර කරනවා.

බලපං මචං ඔය බල්ලා හැමදාම මගෙ වාහනේට පනිනවා. මොකද මන්දා සීන් එක.

අහ්.. මම දන්නව මචං, ඒත් මම හිතුවෙ නැහැ ඒ උඹ කියලා.

ඒ මොකක්ද බං ඒ කතාව????

දෝදුගේ කතාවෙන් සෑමාගේ ඇස් උඩ යනවා. සෑමා ආයෙත් ප්‍රශ්න කරනවා.

මොකද බං සීන් එක?

නැහැ මචං, ඔය බල්ලාගේ පැටියෙක් හිටියා ඔය වගේම. ඌව වාහනයකින් හප්පගෙන ගිහින් චෝප්ප වෙලා ඉද්දි මූ එතන්ට වෙලා වටේටම බුර බුර ඉදල තියෙනවා.

ඉතිං??

කවුරුත් වාහනේ දැකල නැහැ. වාහනේ නවත්තල වත් නැහැ. උගෙ මීටරේ හොදනම්, උඹ තමා බලු පැටියව හප්පලා තියෙන්නේ.

යකෝ මේක මාර කෙලියක්නේ, මම හැප්පුව නම් මම දන්නව නේ බං. එහෙම නම් මම උඹෙන් මේ ගැන කොහොමටත් අහන්නෙ නැහැනේ.

එහෙනම් මචං ඌ උඹේ ජාතියෙ හැම වාහනයකටම පනිනවා ඇති. ඒකයි සීන් එක.

දෝදු මට කියපු විස්තරය හරි නම්, මම උඹට වෛර කරන්නෙ නැහැ. කලින් වුනත් මම උඹව බේරුවා මිසක් උඹේ ඇගට කපලා, උඹට බැන්නෙ නැහැ. මම බලං හිටියේ උඹ හැමදාම වාහනේට පැනලා බුරාගෙන දුවගෙන එනකල්. හෙටත් උඹ වාහනේට පැනපං. පැටියා මරපු එකාට තියෙන තරහ නිවෙනකල් පැනපං. හැබැයි පරිස්සමෙන්. උඹට තුවාල වෙයි.

පලි - ලෝකෙට පේන්න ලොකු ගණන් වලට බල්ලො හදන වෙලා, කළගුණ දන්න වල් බල්ලෙක් හදන්න, ආදරෙන්. උන් ලොකු ජාතියෙ එවුන්ට වඩා ලස්සනයි හොදට කන්න දුන්නම. ආදරෙන් බලා ගත්තම.

Written_by_sAm_ශ්‍රී_Perera_03:22pm_09/12/12