කුසූ සහ සිතූ ආදර අන්දරය (5 කොටස)

මෙතෙක් ස්ටෝරිය.....

ගලා යන ග‍ගක එකට ඇලී ගමන් කරන මල් පෙති දෙකක් මෙන් සිතූ - කුසූ ආලෙන් වෙලී,  ආදරය සරි කර ගනිද්දි, ගග මැදට හෙලාලූ මහා රුක්ෂයක් සේ විමලේ මෙකි ජීවිත මැදට පතබෑවෙයි. අවංක ආදරයක කුලුදුලේ පිපි කුසුමක් වු කුසූ හැගීම් අතර අතරමං කොට පෙති කඩාහැලි රෝස මලක් බවට පත්කරන්නේ විමලේය. කිසිත් නොදත් සිතූ තම ජීවිතය ඇගෙන් ලබන්නට වෙර දරයි.

අසමජ්ජාති කුසූ විමලේ හමුවේ සිතූ පව්ය... !!

"ආනේ මයේ පුතා.. පුංචි අම්ම හොයාගෙන ආව නොවැ.. මම හිතුවෙ නැහැ උඹ නෑම්බියෙකුත් කුදලං ඒවි කියලා..."

සිතූ හා කුසූ රහසෙම පැනවිත් වැලි යට සැගෙවෙන බිංකුන්ඩං සේ සැගවෙන්නට වෙර දරන්නේ තම දෙමාපියන් සමග උරණව සිටි පුංචි අම්මා තුරුලේය. පුංචි අම්මා බොර දියේ මාළු බාන විට කුසූ හා සිතූ තාච්චි අල්ලගෙන මාළු එකතු කරන්නේ තම දෙමාපියන්ගේ මූනේ ග්‍රීස් ගෑමටය.

"ලොකු උදව්වක් පුංචි අම්මේ... මේ ඉන්නේ කුසූ.. මෙයා තමා එයා.."

"අනේ වාසනාවන්.. උඹ පොඩි කාලේ මම බොලාගේ කිහිලි යටන් අත් දෙක දාලා අහසට උස් කරද්දි. බොලා ඔය හිච්චං චූ පොඩ්ඩා මට උල් කොරල මගේ කටට හුජ්ජ කලා නොවැ. අන්න එදා තමා මට තේරුනේ බොලා ඔය වගේ උල් කිරිල්ලකින් කෙලෝගෙන මා ලගටම එයි කියල."

කුසුගේ සිත ලෑන්ඩ් මාස්ටරයක් මෙන් ගැස්සෙයි. ඇගේ අතින් සිතූගේ අත නොහැරිම තදින් මිරිකුනේ පුංචි අම්මාගේ කතාව නිසාය. විමලේ උල් කල පිහිය අද පාරවන්නේ සිතූටය. ඇය සිතූව රැවටුවද යටි සිත පවසන්නේ සිතූ මේ අසික්කිත කතා අසන්නේ ඇය නිසා බවය. එය තාප්පයක් ඇලවූ මැතිවරණ පෝස්ටරයක් මෙන් ඇයට සදා කාලිකව වද දෙනු ඇත. ජීවිතේ අවසාන මොහොත ඇය‍ගේ මරණය දෑස මානේ තිබියදී පවා සිහිවනු ඇත. 

"හරි පුංචි අම්මා.. කෑගහන්න එපා දැන්. වුණ දේවල් වුණා.. මේ දරු පැටියා මට හදාගන්න ඕනේ. අපේ ගෙදරට කිසි දෙයක් දැනෙන්න තියන්න එපා..."

"හරි හරි බං උඹලගෙ අම්මට ගුණයක් නැතිවට මට එහෙම වැඩ කරන්න බැහැ. මම බොලාලව බලා ගන්නම්, මගෙ මිනිහ මැරුනේ උඹලගෙ අම්ම එක්ක ඉඩමකට පැටලිලා කම්බි කටුවක් ඇනිල. එහෙව් මිනිහ නැති වුණ දවසෙ ඉදන් දරුවෙක්ගෙ මුහුනක් බලන්න මට බැරි වෙච්චි. දැන්වත් බලන්න ඇහැක් නොවැ."

සියලු කතා වාර අවසන සිතූ කුසූ දහවල පුරා තප්පුලමින් ගම පුරා සැරිසරන ගොන් නාම්බන් මෙන් පුංචි අම්මාගේ ගවලෙනේ අරක් ගත්හ. පෙර දින හවස් ජාමයේ අල්ලපු වත්තේ කිකිලිය තම වත්තට විත් කෙකර ගා දැමූ බිත්තර පොඩි කර ඔම්ලට් දමා පුංචි අම්මා රෑ කෑම පිළියෙල කළාය.

සිතූ ඊයේ රැයේ අම්මා ලග සිටි කොල්ලාය. අද ඉසකුඩිච්චියක් සමගය.

සිතූ සහ කුසූ දෙදෙනාම කෑම මේසයේ හිද ගත්තද කුසූ ගේ සිත රැදි සතුට සිතූ සිතේ නැත. අමු අමුවේ අල්මාරියක් ඇතුලත දී සෝඩා බෝතලය කැඩුවා සේ විමලේ ගැලවූ ‍ටොනික් පියන අද සිතූ අතට පත්ව ඇත. කුසූ දිගු සුසුම් සලමින් තුටු වන්නේ එලෙසය. සිතූ සැලෙන සිතින් වුවද ඇයව අවිශ්වාස නොකරන්නේ අවංක ආදරය නිසාමය. කරන්නට දෙයක් නැත. තටු කැපූ පරෙවියෙක් ගෙදර ගෙන විත් නැවත කඩකාරයාට රිට(ර්)න් කළ නොහැක. ඕනෑම නිශ්පාදනයක ස්ටිකරය ඉවත් කලොත් වගකීම අවලංගුය. සිතූ නොදැන පුංචිගේ ගෙදර ගෙනාවේ කඩකාරයාම ගැලවූ ස්ටිකරයක් රහිත බඩුවකි භාණ්ඩයකි.

"ඇයි සිතූ.. ඔයා දාපු බිත්තරයක් වගේ ඔම්ලට් එක නොකා බලං ඉන්නේ..?? මම කවන්නද??" කුසූ සුරතල් වීම ඇරඹීය.

"නැහැ කුසූ මට හිතෙනවා මේ බිත්තරේ දාපු කිකිලිත් එක්ක හිටපු කුකුලා වෙන කුකුලෙක් වෙන්න බැරිද..?" සිතූ දැන හො නොදැන කීවේ කුසූ දැවෙන කතාවකි.

"මොකක්?? මට තේරුනේ නැහැ මයෙ අම්මා.. " (සොරි ඉස්සර වගේ ඇය දැන් මයෙ අම්මා කියන්නේ නැත.)

"නැහැ කුසූ.. මේ බිත්තරේ දාන්න හේතු වුණ කුකුළා කවුද කියල කුකුලට වඩා හොදින් දන්නේ කිකිලි නේද..?"

"අනේ බොල කොල්ලෝ.. මයෙ මිනිහ මලාට පස්සේ.. බෝට්ටු කීයක් ගියාද බොල..? ඒත් මේ පාලම නෙවේ හෙල්ලුනේ.. අහවල් එකක් තියා ගිය බෝට්ටු ගාන පාලමේ කොටල නැහැ නොවැ" මැද්දෙන් පැන්නේ පුංචි අම්මාය. සිතූගේ මාතෘකාවෙන් කුසූට බේරීමට ඇය මහත් රුකුලක් වූවාය.

කුසූ කොහෙඹ ගහේ වෙලෙන කරවිල වැලක් මෙන් සිතූ අස්සේ වෙලෙමින් කෑම ගිලිද්දී සිතූ තම අම්මාගේ මතකයේ සැරි සැරුවේය. අම්ම කැවු බත් කට තරම් පුංචි අම්මාගේ ඔම්ලට් එක රස නැත්තේමය. සයිවර් කඩේ සතියක් පිලිණු වූ වඩය කැරපොත්තාට රස සේම සිතූටද අම්මාගේ කෑම තරම් දෙයක් නොවේය.

"හරි හරි අන්න ඉස්සරහ කාමරේ ලෑස්ති ‍කොරල තියෙනවා. කාල අහවර නම් නිදා ගනිල්ල. ඔය ඇද අපේ මිනිහ බීල ආවහම ඇල වෙච්ච යකඩ දැල් ඇද. ඉස්සර කිරි කිරි ගගා තිබ්බ නොවැ. මයෙ හිතේ තෙල් දැම්මොතින් හරි යයි" සිතු බත් පත අත ගගා සිටින විට පුංචි අම්මා කීවා.

පුංචි අම්මාගේ වදන ඇසී, ගෙදරට අළුතෙන් ගෙනා මී කතුර පළමුවර චෙක් කරන්නට දගලන අයෙකු මෙන් කුසූ ගේ සිත දගලන්නට විය. අලුත් මී කතුරට නතුවන්නට වෙර දරන මී පැටියෙකු මෙන් ඇය දගලන්නීය. මීයා ඇය නම් මී කතුර ඔහු විය යුතුය. වෙනසකට ඇත්තේ කුසූ දගන්නේ මීයා ගිලින්නට දගලන පූසා ආකාරයෙනි.

"සිතූ බලන්න පුංචි අම්මා කියනවා දොයියන්නලු.. දොයියමු නේද..?"

සිතුගේ සිත වටලා ගත් සැකයකි. එදා තමා බඩ අතගා අද දරුවෙකු සමග කුසූ තමා ලගය. තම මිතුරන් කළ කී දෑ මතක් වෙන සිතූට පුදුමය. ඔවුන් තම මිතුරියන් සමග කළ දේ හැටියට තම පාසලේ සියළු කෙලිපොඩිත්තියන් දැන් අම්මලාය. සිතූ සසල සිත සිසිල් කරන්නට වෙර දරන විට වොට් දහසක හීටරයක් මෙන්, නැතොත් කූලිං ෆෑන් එකක් නැති සී.පී.යු එකක් මෙන් තම සිත දැවේමය.

"හරි බබා අපි තුන්දෙනාම යමු..." සිතූ කුසූ බදවටා අත දමා සිහින් හඩින් ඇගේ කනට කොදුලේය.

"අපෝ.. පුංචි අම්මවත් අරං යන්න.. ඔයාට මාව විතරක් මදිද සිතූ..?"

"නැහැ මයෙ කුසූ.. අපි තුන්දෙනා කිව්වේ මේ පැටියා එක්ක..." සිතූ කුසුගේ බන්ඩිය එඹුවේය.

ලියාපදිංචි තැපෑලෙන් පාර්සලයක් යවනවා මෙන් සියල්ල කවරයක දමා, කවරයේ කට ගම් ගා අලවා, නූල් කැබැල්ලකින් වටේට ගැට ගසා, ලාකඩ ස්වල්පයක්ද තැවරුවා සේ පුංචි අම්මා සිතූ සහ කුසූ ඉස්සරහ කාමරයට ගාල් කළාය. 

සිතූ ගේ සිත මුහුදෙන් අල්ලා ගත් මාළුවෙකු වේලා ගත් විට කරවල වූවා සේ හැගීමෙන් තොරය. කාමරයට ලත් වනම හේ ඇද පුරා දපනේ දමා වැතිරුනේය.

"සිතූ.. මොකද මේ.. ෆෝන් එකෙන් දාපු සෙල්ලම් ලග ඉන්න කොට නැද්ද. අපොයි මරු චන්ඩි.."

දැවෙන සිත සනසාලන්නට ඇයට බැරිය. සිතූ ඊයේ රැයේ අම්මා ලග සිටි කොල්ලාය. අද ඉසකුඩිච්චියක් සමගය. මැරුනු සිතින් හෙතෙම කුසූට තුරුලු වුණේය.

ගල් කුලක් මතට මුදු මොලොක් රිජිෆේම් කැබැල්ලක් තැබුවා සේ කුසූ ආදරය සොයමින් සිතූ පපුවේ සැතපුනාය. සිතූ ඇගේ හිසකේ අතර තම අතැගිලි යැව්වේ ඉදියප්ප වංගෙඩියේ සිදුරු තුලින් පිටි එලියට එන්නා සේය. ඇගේ දෙනෙත් පියවිගෙය යද්දී, සිතූ ගේ දෙනෙත් අඩවන් වන්නට විය. එදා විමලේ සමග අල්මාරියවන් අඩි 2 x 4 ස්ථානයක සිදු වු කිසිදු දෙයක් මේ විශාල කාමරයේ නොවූයේ සිතූගේ මල් ඇතුරූ ආසනයක් වන් සිත නිසාය.

වෙනදට මල් ගසා පියවෙන ඇස් අද පියවෙන්නේ ආදරිය ලග සිටින නිසා බව සිතූට දැනුනි. වෙනදාට නිදි නැති කුසූගේ දෙනෙත් අද සිතූ ලග පියවෙන්නේ සියළු බර සිතූ කර පිට දැමූ බව නිසා බව කුසූට පසක් නොවූවාද නොවේය. ඇය සියළු සිතුවිලි මරා දමමින් නිදි ලොවට එළඹියාය. සිතූද එසේමය.

"අඩේ පාහරයා.. තෝ කොහෙ හිටියත් මම හොයාගෙන එනවා යකෝ.. කෝ මගේ කෙල්ල..."

කම්පියුටරේ error මැසේජ් එකක් ආවා සේ "දඩිං" සද්ද නගමින් පුංචි අම්මාගේ දොර කඩන්නට යමෙකු වෙර දරණු ඇසී සියල්ලෝම තිගැස්සී අවදි වූහ.

************

සියල්ල පහලින් කියවන්න.....

සිතූගේ අපලය 1

සිතූගේ අපලය 2

සිතූගේ අපලය   (බලාපොරොත්තුව)

සිතූගේ අපලය 3

සිතූගේ අපලය 4
සිතූගේ අපලය 5
සිතූගේ අපලය 6

************