අමතක වීම්... Absent Minds... !!!

චක්කර කොළ නම් ෆිල්ම් එකක් සොයන්නට ගිය අපේ බුද්ධික අයියා මෑත භාගයේ තවත් වැඩක් කළේය. ඒ සෑමා කමියුනිකේෂන් එකට ගිය අවස්ථාවකය. කමියුනිකේෂන් එක දාපු අලුත බුද්ධික අයියා හන්දියට ගියේ ෆුට් සයිකලේය. ගෙවල් ලග ඉදන් කන්ද පල්ලමේ පැඩල් එක ගසන්නට වත් වේලාවක් නැතිව නිකන්ම හන්දියට ගිය විට කමියුනිකේෂන් එකය. ඒ කියන්නේ පට්ට නියුට්‍රල් එකක්ය. ඒ තරමට කම්මැලි කමේ බයිසිකලේම හන්දියට යන බුද්ධික අයියා හති දාගෙන කන්ද පැත්තට පාගමින් ගෙදර එන්නේ දහවල් කෑමටය. දිනක් පොර හන්දියට ගියේ බයිසිකලේය. ඉන්පසු දහවල කෑමට ගෙදර විත් ගෙවල්, මිදුල් පෙරලමින් බයිසිකලේ හොයන්නට වූයේය. මිදුලේ නවතා තැබු බයිසිකලය කෑම බීම අහවර වී එලියට බහින විට අස්ථාන ගත වී තිබුනේය. අපිද සපෝට් එකට එලියට බැස බයිසිකලේ හෙව්වෝය.

වෙනදාට බයිසිකලය ඉල්ලාගෙන යන අයට කතා කරමින්ද, වෙනදාට නවත්වන තැන් වල අමතක වී නවත්වා ඇතිදැයි බලමින්ද, පැය දෙකක පමණ මෙහෙයුමක් දුන්නෝය. ඒ අතර සැලුන් එකට ආ එකෙක් බයිසිකලේ උස්සලාද කියා පරීක්ෂන පවා ඇරඹුනේය. අවසන අපි හිත හදා ගන්නට සහ බුද්ධික අයියාගේ හිත හැදීමට කටයුතු ආරම්භ කලෝය. “මේක අතෑරලා දාමු අපි හොරා හොයා ගමු“ සෑම අයෙකුගේම මුවින් පිටවූයේ එවන් වදන්ය. බුද්ධික අයියාද කාපු බත්ටික දිරවන්නට තරමේ වෙහෙසක් වී නැවත කමියුනිකේෂන් එකට ගියේ කැඩුනු සිතින්ය. එසේ ගොස් මොහොතකින් අපේ ගෙදරට කෝල් එකක් ආවේ බුද්ධික අයියාගෙන්ය. “මෙන්න බයිසිකලේ තියෙනවා“ ලෙස ඔහු කී පසු අපේ සැට් එකම එතැනය. සෝදිසියෙන් පෙනී ගියේ බයිසිකලය හොරු අරන් ගොස් නොවන වගත්, බුද්ධික අයියා බයිසිකලය හන්දියේ තබා ගෙදරට ඇවිත් ඇත්තේ පයින් බවත්ය.

සෑමා මීට පෙරද මෙවන් අමතක වීම් ගැන ලිපියක් ලියුවේ මතක අමතකද? කමක් නැත ශීර්ෂය යටතේය. මේ ලිපිය ලියවෙන්නට හේතු වූ කරුණ වාර්ථා වන්නේ අපේ මාමාගේ නිවසින්ය. ඒ කියන්නේ අම්මාගේ මල්ලීය. මතක අමතක ලිපියේද නිව්ටන් අංකල්ගේ කණ්නාඩි කුට්ටම් සීට් එක යටින් මතුවන අමුතු සීන් එකක් සෑමා ලියුවේය. මේ ස්ටෝරියද කණ්නාඩි කුට්ටමක් ගැනය. ඒ අපේ මාමාගේය.

දිනක් මාමා අපේ ගෙදර ආවේය. අම්මා මොනවාදෝ කොල (මුකුණුවැන්නද මන්දා..) මිටියක් බෑග් එකක දමා මාමාට දී ඇත්තේය. මාමා අපේ කඩයට වී පත්තරයක් බලමින් සිටියදී එය අතට ලැබී ඇත්තේය. එය බයික් එකේ හැන්ඩ්ල් එකේ එල්ලාගෙන මාමා මෙහෙන් පිටත් වූයේය. ඉන්පසු නිවසේ සිටියදී කණ්නාඩි කුට්ටම සිහි වී ඇත්තේය. එය අපේ ගෙදර නැතිය. තිබූ තැනක්ද නැතිය. එහෙත් ගෙදරම තිබූ බව කියමින් මාමා ගෙදර එවුන්ගෙන් අසා ඇත්තේ කණ්නාඩිය ගැනය. දෙලෝ රත් වෙමින් ගෙදර උන් නිවනක් නැතිව කණ්නාඩිය සොයමින් සිට ඇත. දවසක්ම කණ්නාඩිය අතුරුදහන් වන්නට හේතු නැත්තේය. ගෙදර නැතිනම් පිට තැනක හෝ දමා ආ යුතුය. එසේ නම් කණ්නාඩි කුට්ටම අපේ ගෙදර තිබිය යුතුය. එහෙත් තිබුණේ නැතිය. පසු දින දහවල් කෑම පිසීම සදහා මුකුණු වැන්න කොළ මිටිය එලියට ගෙන ඇත්තේ ශීතකරණය ඇතුලේ තිබීමෙන්ය. එය හැර බලන විට කණ්නාඩි කුට්ටම අයිස් වී කූල් වී තිබුණු බව ආරංචිය.

අමතක වීම් ගැන තව කතා කිහිපයක් මතකයේ තබා ගනිමින් මේ පෝස්ට් එක ලියන්න ගත්තද, කොටස් දෙකකට ඩ්‍රාෆ්ට් කරමින් ලියු නිසා සෑමාට ඉතිරි කතාව අමතකය.

Written by sAm ශ්‍රී Perera_12:03pm_03.10.13