එක් මස් කඩ කරුවෙකුගේ කතාවක්.. !

ඇයි මචං එහෙම කියන්නේ මචං. මම උඹට එහෙම කරනවද මචං. උබට කවුද මචං ඕක කිව්වෙ මචං. බොරුනම් දැන් කෝල් එකක් දීල මම ඉන්න තැනම උගෙන අහපං මචං. උබට මතක නැද්ද මචං, එදා ඌමයි මචං උඹ ඉන්න තැනම මචං උඹ ගැන එක එක ඒව කිව්වෙ මචං.

උක්ත මචං සහිත ඩයලොග් එක සෑමා ඇතුළු මිතුරු පිරිසට ඇසෙන්නට ලැබෙන්නේ අපේම මිතුරෙක් කට ඇරිය විටය. පොර කතාවට වඩා කියන්නේ එකම වචනයක්ය. ඒ ‘මචං‘ යන්නය. දිනක් අපේ එකෙක් පොරට බැන්නේ තොට හැමෝටම බෙදන්න ඔච්චර නංගිලා ඉන්නවාද කියාය. හැම එකාටම මචං කියන්නට ඌට නංගිලා සිටිය යුතුය. එහෙත් නංගිලා නැතිය. හැම එකාටම කට පුරා කියන්නේ මචං කියාය. ඒ වරක් දෙවරක් නොවේය. හැම වාක්‍යයකටම දෙක බැගින්ය. 

මෙලෙස නන් ආකාරයේ මිතුරන් අප අතර ගැවසෙන්නේය. කලින් කී එකා මචං කියද්දී ‘බං‘ කියන උන්ද බොහෝය. එල, පට්ට, සිරා, දෙයියෝ සාලේ, වැනි සුපුරුදු වචන බහුලව යොදාගෙන බස කරකවන උන්ද ඒ අතරය. එකී නොකී එවුන් අතර කතා බහේදී පස්සු කෙලින උන් බොහෝය. උන්ට සෑමා කියන්නේ නම් “රොබින් හුඩ්“ලා කියාය. මන්ද උන් කට ඇරියොත් විදින්නේය. ඒ රොබින් හුඩ් ඊතල විදින්නාක් මෙන්ය. 

අපේ ලකියා නොහොත් ලක්ෂාන් කියූ කතාවක් මෙසේ ලියන්නට පෙර සෑමා ලකියා කළ වැඩක් නොකිය බැරිය. නැතිනම් එය ඌට කරන අසාධාරණයක්ය. මේ සීන් එක වුයේ කුරුණෑගල පැත්තේ මල ගෙයක් හොයාගෙන පාර අසාගෙන යන අතරය.

“අයියේ මේ පැත්තෙ මල ගෙයක් තිබ්බද?“

“ම්.. මලගෙයක්... මලගෙයක් නම් මතක හැටියට නැහැනේ....“

“හරි අංකල් අපි ඉස්සරහට ගිහින් අහල බලන්නම්..“

අපේ එකා විද්දේ නැතිය. මුලින් කතා කරද්දී අයියා වූ පාර කියන්නා විනාඩියක් යන්නට මත්තෙන් අංකල් වීම දුක්ඛිත කරුණක්ය. පොර ගේ මූණ දෙකඩ වූ බව අපි සැවොම දුටුවෝය.

එය සිද්ධිය සිදු වී විනාඩි දහයක් පමණ ගමන් කර නැවත පාර ඇසීමට වාහනයේ වේගය අඩාල කලේ අපේ ලකියාමය. අංකල් කෙනෙක් තම දියණිය ෆුට් සයිකලයේ හිදුවාගෙන පැඩලයට බර දී ගමන ආරම්භ කරන්නට වූවා පමණි. අප ලකියා වාහනය නවතා අංකල්ට කතා කළේ එහා අසුනේ සිටි සම්පතාට කතා කරන්නට ඉඩ නොතබින්ය.

“අංකල් මේ ඉස්සරහා මල ගෙදරක් තියෙනවද?“

“කවුද නැති වුන කෙනාගෙ නම ??“

“දන්නෙ නැහැ අංකල් අපේ යාළුවගෙ තාත්තා, යාළුවාගේ නම නම් මනෝජ්..“

“එහෙම නම් දන්නෙ නැහැ පුතා, කොහෙද කියන්න හරියටම ගමේ නම..“ අංකල් කෙලින්ම ඇසුවේය.

“විනාඩියක් ඉන්න අංකල් අහලා කියන්නම්..“ කියමින් ලකියා ෆෝන් එක ඔබන්නට ගත්තේය.

යකෝ අංකල් හිටපං කෝ මූ කෝල් එක අරන් ගමේ නම කියනකල්, අංකල් පැඩලයට බර දී ගමන ඇරඹුවේය.

කෙසේ හෝ මල ගෙදර ගොස් ගෙදර එද්දී නුවර පාරට වැටෙද්දී කොළ පාට බෝඩ් එකේ නුවරට සහ කොළඹට ඊතල ගසා තිබියදී ලකියා හරවා තිබ්බේ නුවර පැත්තටය. නුවර කිලෝමීටර 25ක් පමණ දුරක් තිබියදී නැවත හරවා ගෙදර ඒමට තරම් වාසනාවක් අප සතු වුවේය.

ලකියා කළ හදිය එසේය. මේ ලකියා ගේ ගෙවල් ලග අංකල් කෙනෙක් දුන් ආතල් එකක්ය. 

පොරත් අංකල් වුවාට අපේ ලකියා හැදින්වුයේ අයියා කියාය. ඔහු මස් මඩයක් කරගෙන කාටවත් කරදරයක් නැතිව හවසට ෂොට් එකක් දාන පොරක්ය. එසේම අපේ ‘මචං‘ මිතුරාසේම එකම වචනයක් වැඩිපුර භාවිතා කරන්නෙක්ය. පොර හවසක ෂොට් එකක් දමාගෙන මස් කඩය අසල අවි අමෝරාගෙන කෑගසමින් සිටියේය.

“මෙන්න අම්මට *** ඇවිල්ල මල්ලි...“ පොර කෑ ගසන්නේය.

“මෙන්න ඇවිල්ලා, අම්මට *** ඇවිල්ලා මල්ලී...“ නැවත පොර කෑගසන්නේය.

“මෙතන ඇවිල්ලා, අම්මට *** ඇවිල්ලා... මල්ලී...“ කියමින් පොර නැවත නැවත කියද්දී එතනින් ගිය පොරක් මස් කඩ අයියාට කිට්ටු වුනේය.

“මොකද මොකද අයියා කවුද ඇවිල්ල තියෙන්නේ...“

“නැහැ මල්ලි, මෙතන ඇවිල්ලා.. ඔයා ඇවිල්ලා දන්නවනේ මගෙ හැටි.. මම ඇවිල්ලා මල්ලි මගෙ පාඩුවෙ ඇවිල්ලා මෙතන මස් කඩේ කරනවා නේ..“

කවුද ඇවිල්ලා තියෙන්නේ කියා අහන්නට ගියා මල්ලීට වැඩේ තේරුනේය. එසේම මස් කඩ අයියාගේ අම්මාටද කරදරයක් නැති බව පොරට හැගෙන්නට ඇතිය.

Written_by_sAm_ශ්‍රී_Perera_07:01pm_23/11/12