ලෝක විනාශය.. - Worlds End ???

ලෝක විනාශය ගැන කිව්වාම මිනිස්සු විවිධ මත දරන්නෝය. ලෝක විනාශය ආශ්‍රිතව බිහි වූ චිත්‍රපට රැල්ල ඒ විවිධාකාර මත බිහිකිරීමට තරමක් දුරට සමත් වූ බව කිව යුතුය. චිත්‍රපට නිර්මාණකරුවා බලන්නේ ලෝක විනාශය විකුණාගෙන හෝ චිත්‍රපටය විකුණා ගැනීම මිසක ඇත්ත ඇති සැටියෙන් පෙන්වා දීමක් නොවේය. චිත්‍රපට නිර්මාණකරුවා ඒ අතින් සාර්ථකය. මන්ද ලෝක විනාශයට පෙර ඔහු තමන්ගේ මුල්‍යමය තත්වය ඉහළ නංවා ගැනීමට සමත් වන නිසාය. එහෙත් ආතර් සී ක්ලාක් මහතා විසින් නිකුත් කළ පොත් පෙළක සඳහන් වන බොහෝමයක් කරුණු තරමක් දුරට ඇත්ත වූ බවක් අපට දැන් පෙනෙන්නට තිබෙන්නේය. එහෙත් මීට වසර දෙදාහාස් පන්සීයකටත් ඉහතදී බුද්ධ දේශනාවේ අඩංගු වූ කරුණු වලින් ලෝක විනාශය පිළිබඳව ඔබ සිතා ඇත්තේද? බුද්ධ දේශනාවට අනුව ලෝක විනාශය පිළිබඳව කරුණු සෑම් විසින් සොයන්නට ආරම්භ කරන ලද්දේ ඔහු දහම් පාසල් ධර්මාචාර්යය විභාගය හදාරණ කාලයේය. ඒ උක්ත පාඩම් මාලාවක තිබූ “අග්ගඥ්ඥ සූත්‍රය“ නිසාය. එහිදී විශ්වයේ ඉපදීම, මිනිසුන් හට ගැනීම, නිවෙස්, පවුල් සංස්ථා බිහිවීම, ආඳිය මනාවට විස්තර වූයේය.

මිනිසා ඇතුළු සියළු සතුන් බෝ වන්නේ, ඒ ඒ සත්වයාගේ කර්මය නිසාය. පින් වැඩි ඇත්තෝ මිනිස් භවයන් වලද, කුසල අකුසල බලයන්ගේ ප්‍රබලතාවය මත සත්ව ජන්ම වලද උපදින්නේය. මෙය සිදුවන්නේ පෙර ආත්මයකදී කළ පින් - පව් වල ප්‍රබලතාවය මතය. එයට මුළු ජීවිතය පුරාම කළ කුසල - අකුසල මෙන්ම මරණාසන්නව ඇති වන චුති සිතද බලපාන්නේය. එම චුති සිත මූලිකව නැවත උප්පතියකදී ප්‍රතිසන්ධි සිත පහළ වන්නේය. 

මිය යාම සහ නැවත ඉපදීම ගැන සිතනා විට සෑමාට ඒ දවස්වල සිටම ගැටළුවක් මතුවූයේ වෙනස් ආකාරයකින්ය. නැවත ඉපදීමක් නැති කිරීමට නම් අප නිර්වාණයම ලබා ගත යුත්තේය. එයින් සියළු ආශාවන් ප්‍රහීනකොට, නැවත ඉපදීමක් කෙරෙහි නොඇල්මෙන්ම නිවන නම් වූ උතුම් ඵලය ලැබෙන්නේය. එහෙත් ලෝක වාසී සියළු සත්වයන් ලිංගික කාර්යයයෙන් හෙවත් තම වර්ගයා බෝ කිරීමෙන් ඉවත් වුවහොත්, සියළු සත්වයන් පවා සංසර්ග ක්‍රියාවෙන් මිඳුනහොත් සිදු වන්නේ කුමක්ද? කිසිම සත්වයෙකු නැවත ඉපදීමකින් තොර වන්නේද? එය නිවන හා සම වන්නේද?

මේ සියළු කරුණු උදේ පාන්දරම සෑමාගේ ඔළුවට ආවේ ප්‍රසිද්ධ බ්ලොග් කරුවෙකුගේ පොටෝ කෑල්ලක් දැකීමෙන්ය. Worlds End Between My Legs, ලෙස දැකීමෙන් සෑමා නතර කර ගත නොහැකි සිනහවකින් මේ ලිපිය පටන් ගත්තේය. සෑමා කමෙන්ට් කරන්නට ගියේ “මිනිස් වර්ගයාගේ බෝවීම නැවතුනහොත් Worlds End තමා කියාය.“ ඒ කමෙන්ට් එක මකා දමා මෙලෙස ලිපියක් ලෙස ලියැවුණේ ඔහු ආදරණීය මඩකරුවෙකු නිසාය.

සියළු සත්වයන් පවා සංසර්ග ක්‍රියාවෙන් මිඳුනහොත් සිදු වන්නේ කුමක්ද? 

කිසිම සත්වයෙකු නැවත ඉපදීමකින් තොර වන්නේද?

එය නිවන හා සම වන්නේද?

ඒ කාලයේ සෑමා විසින්ම ප්‍රශ්නාර්ථ යොදා ගත් උක්ත කරුණු වලට පිළිතුරු පසු කාලීනව වැටහෙන්නට වූයේය. ඊට වඩාත්ම සුදුසු පිළිතුරු බුදුසරණ පුවත්පතින් උපුටා ගත් කොටසින් තහවුරු වේ. රතු පාටින් දක්වා ඇති කොටසින් තවත් සක්වල කෝටි ලක්ෂයක් ඇති බවත්, අප සිටින ලෝකයේ මා පෙර සිතූ පරිදි සතුන් තම වර්ගයා බෝ කිරීම නැවැත්වුවද, අනෙක් සක්වලයන්හි සත්වයන් බිහි වන්නේය.

උපුටා ගැනීම - 

බුදුසරණ පුවත්පත - ශ්‍රී බුද්ධ වර්ෂ 2557 ක් වූ බිනර පුර පසළොස්වක පොහෝ දින රාජ්‍ය වර්ෂ 2013 ක් වූ සැප්තැම්බර් 19 වනදා බ්‍රහස්පතින්දා

හේතුඵල සම්බන්ධය අනුව, බොහෝ කාලයෙක ඇවෑමෙන් ලෝකය හැකිළෙන බවද ( සංවට්ටමාන) නැවත බොහෝ කාලයකින් කිසියම් සමයෙක ලෝකය දිග හැරෙන ( විවට්ටමාන) බවද බෞද්ධ සූත්‍රවල සඳහන් වෙයි. මෙකී හැකිළීම මෙන්ම දිග හැරීමද වඩාත් පුළුල් අර්ථයකින් තේරුම්ගත යුතුය. එය එකී වචනවල මූලිකාර්ථය ඉක්මවා යන සංසිද්ධියකි. භෞතික ලෝකය යනු සක්වළ සමූහයෙකි. දස දහසක් සක්වළ යන්න ඉතා ප්‍රකට ව්‍යවහාරයක් වේ. සක්වළක් යනු සඳ හිරු දෙදෙනකු බැබළෙන ලෝකයකි. චූලනිකා සහස්සී ලෝක ධාතුවෙහි එබඳු සක්වළ දහසෙකි. එබදු ලෝක ධාතු දහසක් එක් වී ද්වී සහස්සී මජ්ඣමිකා ලෝක ධාතුව සෑදෙයි. එබඳු ලෝකධාතු දහසක් එකතු වී තිසහස්සී මහා සහස්සී ලෝකධාතුව සෑදෙයි. එහි කෝටි ලක්‍ෂයක් සක්වළ ඇත. බුදුරදුන්ගේ ප්‍රථම ධර්මදේශනාව ලෙස සැලකෙන දම්සක් පැවැතුම් සූත්‍රය දේශනා කළ අවස්ථාවේ මේ දස දහසක් සක්වල කම්පා වූ බව සඳහන්ය. අභිභූ නම් රහතන් වහන්සේ ගාථා දේශනා කළ හඬ සහස්සී ලෝක ධාතුවට ඇසුණේය යනු තවත් සඳහනකි. මෙසේ ලෝක ධාතු හා සක්වළ පිළිබඳව යම් තොරතුරු බෞද්ධ මූල ග්‍රන්ථ තුළ ඇතැම් තැනෙක හමුවෙයි.

සියලු සංස්කාර ධර්මයන් අනිත්‍ය බව, අස්ථිර බව, සදාකාලික නොවන බව බුදුරජාණන් වහන්සේ නොයෙක් තැන නොයෙක් අයුරින් පෙන්වා දී ඇත. එකී අනිත්‍ය ස්වභාව දැන දැක සියලු සංස්කාර ධර්මයන් පිළිබඳ නිර්වේදය ඇති කිරීම ( කලකිරීම ඇති කිරීම ), විරාගය ඉපදවීම ( නො ඇල්ම ඇතිකර ගැන්ම), එසේ විමුක්තිය එනම් සියලු සංස්කාර ධර්මයන්ගෙන් අත්මිදීම නම් වූ නිවනට ළඟාවීම පිළිබඳ බුදු රදුන් දේශනා කළ ප්‍රකට දේශනාවක් වන්නේ අංගුත්තර නිකායේ සත්ත සුරියුග්ගමන සූත්‍රයයි. එහිදී ද භෞතික ලෝකය සංස්කාර සංයෝගයක්, සංස්කාර පුංජයක් ලෙස සලකාගෙන තිබේ. එහිදී එකී සංස්කාර ධර්මයන්ද අනිත්‍ය, අස්ථිර බව පෙන්වා දී ඇත. ඒ අනුව එහිලා කලකිරීම ද නො ඇල්ම ද වැඩීමෙන්, අත්මිදීම උදාකරගත යුතු බව එහි දැක්වෙයි.

“ මහණෙනි, යම් හෙයකින් බොහෝ වර්ෂයක්, වර්ෂ දෙකක්, වර්ෂ සුවහසක් වැසි නොලැබෙන සමයෙක් ඇත. එවිට පැළවන හා පැළවූ දෑද තෘණ හා වනස්පතීහු ද වියැළී යත්. වෙසෙසින් වියැළෙත්. යළි නොවැඩෙත්.

මහණෙනි, දිගු කල් ඇවෑමෙන් යම් කලෙක දෙවන සූර්යයෙක් පහළ වන්නේය. එහි රශ්මියෙන් කුඩා ගංගා දිය විල් වියැළෙත්. යළි නොපිරෙත්.

මහණෙනි, තවත් දිගු කලෙකින් තෙවන හිරු පායයි. ( එහි රශ්මිය පළමු, දෙවන සූර්යන්ට ද වඩා වැඩිය) එහෙයින් මහ ගංගාවෝ ද වියළෙත්.

මහණෙනි, තවත් දිගු කලකින් සිව්වන හිරු පායයි. එහි රශ්මිය පෙර පෑයූ තෙවන සූර්යයාට ද වැඩිය. එයින් මහා ජලාශ හා විල් ද වියැළී යයි.

මහණෙනි, තවත් දිගු කලෙකින් සිව්වන හිරුගේ දාහයද ඉක්ම වූ පස්වන හිරු උදාවෙයි. එයින් මහ සයුරත් වියැළී යයි. ඇඟිලි පුරුක් තෙමෙන තරම් දියද එහි නොවන්නේය.

මහණෙනි, දිගු කලකින් ඒ පස්වන හිරුටද වැඩි රශ්මි ඇති හයවන හිරු උදාවෙයි. එවිට මහ පොළොවද මහ මෙරද දුම් නැඟේ. අතිශයින් දුම් නැඟේ.

මහණෙනි, දිගු කලකින් ඒ හයවන හිරුටද වැඩි රශ්මි ඇති සත්වන හිරු උදාවෙයි. එයින් මහ පොළොවත් මහමෙරත් දැවී වාතයෙන් වික්‍ෂිප්ත වූ ගින්න බඹලොව දක්වාම යෙයි.

මහණෙනි, මෙසේ සියලු සංස්කාර ධර්මයෝ අනිත්‍යය, අස්ථිරයහ, සදාකාලික නොවන්නෝය. ( එබැවින් ) සියලු සංස්කාර ධර්මයන්හි කලකිරීම සුදුසුය. නොඇල්මම සුදුසුය. මිදීමමැ සුදුසුය.”

‘ලෝක’ ශබ්දය බුදුදහමෙහි විවිධාකාරයෙන් අර්ථකථනය කෙරේ. ස්කන්ධ වශයෙන් පහකටද, ධාතු වශයෙන් සයකටද, ආයතන වශයෙන් දොළහකටද තවත් නොයෙක් ආකාරයෙන්ද විශ්ලේෂණය, විභජනය කොට දක්වා ඇති නාම රූප ධර්මයෝද ලෝක නම් වෙති. එම ධර්මයන් ලුජ්ජන ( වැනසෙන), පලුජ්ජන ( පළුදුවන) ලක්‍ෂණයෙන් එනම් අනිත්‍ය ස්වභාවයෙන් යුක්තය. එබැවින් ලෝක නම් වේ. භෞතික ලෝකය ද ඇතුළත් ලෝක නම් වූ මෙකී ධර්මයන් අනිත්‍ය, දුක්ඛ, අනාත්ම යැයි අසන, බුදුබණ නොදන්නා පුද්ගලයා අසහනයට පත්වන්නේ යැයි බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාළ සේක. අනාත්මය යනු මගේ නොවේ, මම නොවෙමි, මගේ ආත්මය නොවේය යන්නය. ( නෙතං මම, නෙසො හමස්මි, නෙසො මෙ අත්තා’ති.) ලෝකය අනිත්‍ය, විනාශ වන්නේය, එබැවින් දුක් සහිතය, අනාත්ම යැයි අසා තැති ගන්නා හෙතෙම ‘මට ධන ලාභයෙක් විය. දැන් එය නැත. මට ලැබෙන්නට ඇති ධනයද නොලැබේ යැ’ යි ශෝක කරයි; ක්ලාන්ත වෙයි ; වැළැපෙයි; හඬයි; මුළාවෙයි. එහෙත් බුදුබණ දන්නා, ඇති තතු දක්නා තැනැත්තේ එසේ ලෝක ධර්මයන් වැනසේ යැයිද දුක් සහිත යැයි ද මගේ යැයි සැලකිය නොහැක්කේ යැයි ද දනී හෙතෙම ශෝක නොවේ. ක්ලාන්ත නොවේ. නොවැළැපේ; නොහඬයි; මුලා නොවේ.

Written by sAm_ශ්‍රී_Perera_7:09am_06/11/2013