ජොකා වනන නියම තැන - Better Place to Hang Your Underwear !!

මේ කියන්නට යන්නේ කුණුහරප කතාවක් නොව දැවෙන සමාජීය ගැටලුවක් ගැනය. එහෙත් විවිධ කෝණ වලින් බලා සෑමා කියන්නේ කුනුහබ්බ යැයි හංවඩුගැසීමට බැරි නැතිය. ඒ නිසා ආරම්භය මගින් කෙරෙන්නේ වචන වල ඇති සරල බව ඔප්පු කිරීමය. මිනිසාට අත්‍යාවශම අංගයක් වූ “පුක“ යනු කුණු හබ්බයක් බවට සිතනා යුගයක “කතන්දරකාරයා“ පැමිණ පුක කුනුහබ්බයක් නොවන බව ඉදුරා කීවේය. එතැන් සිට පුක යන්න බ්ලොග් ලොව කුණු හබ්බයක් නොවූ නිසාම, ජොකා යන්න එතරම් බරපතල වචනයක් නොවන්නේය. ජොකා යනු පුක වැසීමට ගන්නා නිලවස්තරය නිසා පුක යනු කුණු හරපයක් නොවන්නේ නම්, ජොකා යනු ඉතාම සුන්දර වචනයක්ම වන්නේය. මෙහිදී පුක වැසීමට ගන්නා නිලවස්තරය ලෙස හැදින් වූයේ පටි ජොකා හෝ, සපෝටර් එක ගැන නොවේය. ඒවා පුක නොවසන්නේමය.

මොන්ටිසෝරි යන කාලේ බහුතරයක් ජොකා නොඅදින්නේමය. එහෙත් පලමු වසරේ සිට ජොකා අදින්නට පෙලබෙන්නෝය. එහෙමත් නැති උන් කරන්නේ සතියට එක දවසක් ජොකා අදින එකය. ඒ පලමු වසරට සතියට දින පහක් සිවිල් පිට හෙවත් ජොකා නැතිව පාසල් ගොස්, ඉරිදා දහම් පාසලට පමණක් ජොකා සහිතව යෑමෙන්ය. එවිට සතියටම ජොකා අදින්නේ එක දවසක්ය. දහම් පාසලට ජොකා අදින්නම වෙන්නේ සරම අදින නිසාය. නැතිනම් බිම ඉදගෙන දහම් පාසලේ දගලන දැගලිල්ලට කුට්ටම එළියේය. ඒ අතරිනුත් බහුතරයක් කොල්ලෝ සරම යටින් ෂෝටක් ගසන්නෝය. එවිට විලි ලැජ්ජාව අවමය. දහම්පාසල, සරම, සහ යටින් අදින ජොකා ගැන ජීවමාන උදාහරණයක් සිටියේය. ඒ සෑමාගේ දහම් පාසලේ පන්තියේ එකෙක්ය. ඌට කීවේ කිරි මීය කියාය. දහම් පාසලේ කෙල්ලෝ කොල්ලෝ මුහුණට මුහුණලා ඉදගන්නා කාලයක් තිබුනේය. ඒ ඉදගත්තේ බිමය. කකුල් හිරි වැටෙන නිසා විවිධ ඉරියව් භාවිතය සුලභය. එහෙත් කෙල්ලෝ නම් සරල ක්‍රම වලට අවම ඉරියව් සහිතව හිදගෙන සිටින්නේ ආත්ම ගෞරවය රැක ගැනීම සදහාය.

එවන් දිනෙක අපේ කිරිමීය කකුල හිරි වැටී දෙපා දෙපසට දිග හැරි ආතල් එකේ අත් දෙකින් මුක්කු ගසාගෙන බීච් එකේ සිටින ලීලාවකින් සිටියේය. කෙල්ලෝ අත් කනට කොට අනිත් එකාලාට රහස් මුමුණන්නට ගත්තේ මේ අතරය. කොල්ලා ආත්ල එකේ කකුල් පද්දමින් බෝමළුව අසල පන්තියේ නිසාම සුලං වදිමින් සිටියේ කිරි මීයාගේ කිරි මීයා ප්‍රදර්ශනය කරමින්ය. පොඩි කාලේ නිසා කොල්ලෝ අන්න මචං උබෙ එක පේනවා කීමට ලැජ්ජාය. කෙල්ලෝද ලැජ්ජා නැතුව කිරිමීයා ගේ සුදු එක හොද හැටි බලා ගත්තෝය. මෙය ලියන අවස්ථාවේද කිරි මීයා මැවී පෙනෙන්නේ මුවට සිනහාවක් එකතු කරමින්ය. එදා ඔහු ෂෝටක්, ජොකෙක් ගැසුවා නම් ආත්ම ගෞරවය කෙළසෙන්නේ නැතිය.

එහෙව් අදින ජොකා කාමරය ඇතුලේදී ගැලවෙන්නේ රෝල් වෙලාය. අදින පැත්ත, ගලවන පැත්ත, හොද පැත්ත, කනපිට තෝරා ගත නොහැකි අන්දමට ජොකා රෝල් කර ගලවන්නට කොල්ලෝ සමත්ය. ඒ මුල් කාලයේය. එහෙත් වර්ථමානයේදී හෙවත් හය හතර තේරෙන කාලයේද එලෙස ගැලවෙන්නේ කලබලයක් වූ විටය. සාමාන්‍යෙයන් ජොකා එල්ලන්නේ ඇදුම් දාන එකේය. ඉස්සර නම් තිබ්බේ බිත්තියේ ගසන හැකිලිය හැකි ලී වලින් සැදූ ඉස්කිරිම (දෝ කොහෙද) කියන්නා වූ ගැජට් එකේය. එහි ඇති ලී කූරු අතරේ ජොකා හිර වන්නේය. ඉන්පසු සමහරෙක් ඊට උඩින් ඇදුම් දමා වසන්නේ කවුරු හෝ දුටු විට විලි ලැජ්ජාවේ බැරි නිසාය. පසු කාලීන කස්ටිය කාමරේ දොරේ එල්ලන්නට වූවෝය. පසුව කාමරේ ඇත් ස්ටෑන්ඩ් ෆෑන් එකේද, එක්සර්සයිස් කරන්නට ගන්නා මැෂින් එකේ අහුමුළු වලද එල්ලීමට තරම් ජනතාව සැහැසි වූවෝය. ඒ අතර තුර මීයන් ගෙන් සිදුවන අලාභ, පැහැරගෙන යෑම් වලට විරුද්ධව නැගී සිටීමට එකෙක් හෝ නෙවූයෙන් ජොකා අසරණ තත්වයට පත් වූවේය. විවිධ පහර කෑම් නිසා දිරා යෑම්, සිදුරු වීම් සහ ඉරි තැලීම්, බොහෝ විට නූල් ඇදීම් නිසා අවසන ජොකාට හිමි වූයේ වලං අල්ලන දැලි රෙද්ද මට්ටමට වැටීමටය. එහෙත් වසර ගණනාවක් පුක වසා අවසන කෑම කන වලං ඇල්ලීමේ තත්වයට උසස් වීමක් ලබන්නට ජොකා සමත් වීම විශේෂත්වයක්ය.

ඒ කාලයේ සිට ජොකා සම්බන්ධ ප්‍රසිද්ධ කතාවක් තිබුනේය. ඒ සතියම එක ජොකෙක් අදින කොල්ලෝ ගැනය. උන් කියන්නේ මචං හොද පිට දවස් තුනයි, ඉතිරි දවස් තුන කන පිටයි, ඇදලා පාඩුවේ මේ තනි ජෙකා පරිහරණය කරනවා කියාය. “ඒකෝ ජොක්කු භුංජති සාධූනී“ කියා පාලියෙන් කියවුනේ ඒක ගැනය. අනිත් පැත්තට මිතුරාගේ යාලුවා අහන්නේ ඇයි මචං එතකොට හත් වෙනි දවස මොකද කරන්නේ කියාය. එවිට තනි ජොක් යාලුවා කියන්නේ එදාට මචං මම ටොස් එකක් දාලා හොද පැත්ත හෝ කන පිට  අදිනවා කියාය. ඒ කතාවට දැන් ආතල් නැත්තේ හැමෝම දන්නා කතාවක් නිසාය. එහෙත් ජොකා කොතරම් ප්‍රශ්න ඇති කරනවාද, ප්‍රශ්න අවම කරනවාද කියවෙන තරම් වැදගත් මාතෘකාවක් බව ඉන් කියවෙන්නේය.

මීට පෙර සෑමාගේ පාසලේ බැජ් මීටින් එකකට පෙර කමිටුව රැස් කළේ ශිලාගේ ගෙදරටය. ඒ පසුදින පැවැත්වෙන මීටිමට කරුණු රැස් කර ගැනීමටය. ඒ සදහා ප්‍රධාන තනතුරු කිහිපය රැස් වූවෝය. එදින අපේ උප භාණ්ඩාගාරික තුමා එහි ආවේ තම පෙම්වතියගේ නිවසේ සිටය. සාකච්ඡාව අවසන බැඩ්ම්න්ටන් ගසන්නට බැරි බවක් හේ කීවේ ජොකා අහිමි නිසාය. එදා ඔහු අසාගත් කතන්දර බොහෝය. ඒ කතාව බ්ලොග් එකක අතුරු කතාවක් ලෙස සෑමා ලීවේය. ඉන් නොනැවතුනු අපේ මිත්‍රයා නැවත දවසක් එලෙසම ආවේ සාක්කුවේ තඩි ගුලියක් පුරවාගෙනය. එය දුටු අපේ උන් ඇහුවේ මොකක්ද මචං සාක්කුවේ තියෙන්නේ කියාය. ප්‍රශ්න දහසකට උත්තර දීමට නොහැකිව අවසන කොල්ලා එය තම “ජොකා“ පව පිළිගත්තේය. කලින් දා රාත්තිරියේ මියුසිකල් ෂෝ එකක් බලන්නට ගොස් කොහේ ගෙදරක හෝ නැවති ජොකා සාක්කුවේ දමාගෙන සිවිල් පිට සිටින්නට තරම් කොල්ලා හෙම්බත් වී සිටියේය. ඉන් පසුව ඔහු කීවේ තමන් ඉරිදා දවස කුට්ටමට නිදහස දී කොහේ ගියත් යන්නේ ජොකා නැතිව බවක්ය.

ජොකා ගැන විවිධ කතන්දර හැම එකාම ලියා ඇති අතර තුර සෑමා ජොකා ඇදගත්තේ මන්දැයි බහුතරයක් වූ ජනතාව කල්පනා කරනවා ඇතිය. ඒකට හේතුව මේකය. දිනක් සෑමා කඩවත පැත්තේ යන විට දුරකථන ඇමතුමක් ලැබී වාහනය පාරේ පැත්තක නවත්වා ගත්තේය. කඩයක් අසල නවත්වා ගත් සෑමා ඉදිරියෙන් නවතා තිබු ජීප් රථය දුටුවේය. ෂුවර් එකටම ජීප් එක එතන කඩේ බුවාගේය. වැසි සමයක් වූ ඒ දිනවල ජොකා වේලා ගැනීම කඩ හිමියාට දුෂ්කර වී ඇති සැටියක් සෑමා තේරුම් ගත්තේ පොර ජොක්කු විස්සක් පමණ ජීප් එක පුරාම එල්ලා තිබූ නිසාය. එය දුටු වහාම පොටෝවක් ගසා ගත් සෑමා කඩේ බෝඩ් එක බැලුවේ එය ලොන්ඩරියක් දෝ කියමින් සිතාය. වෙලාවට එය ලොන්ඩ්රියක් නොවේය. කඩේ අංකල්ගේ ජොක්කු සැට් එකය. එවන් සැට් එකක් මහනුවර - කොළඹ මාර්ගයේ ජනතාවට පෙනෙන පරිදි ජීප් එකක් වටා එල්වා තැබීම ගුජුබ්සාජනකය.

Written by sAm_ශ්‍රී_Perera_7:59am_09/09/13