86 අවහිර නොකරන්න.. - 86 No Parking.. !!!

“මචං වත්තලට යන්න තියෙනවා..“

“හරි උඹල දෙන්න ගිහින් වරෙන්.. මම ඉන්නම්..“

“උඹ කෑවද?“

“නැහැ බං...“

“අපෙ කෑම දෙකක් තියෙනවා ගෙදරින් ගෙනාපු.. මොකද කියන්නේ..“

“අවුලක් නැහැ.. මම මෙහෙන් කන්නම්.. උබල ගිහින් වරෙන්..“

ලකියා, දිලා සහ සෑමාට යන්නට කීවේ කඩෙන් කන බලාපොරොත්තුවෙන්ය. දිලා, සහ සෑම් පිටත් වුයේ වත්තල බලාය. දිලාගේ ඔපීසියට යෑමේ පරමාර්ථයෙන් ගිය ඒ ගමන ඛේදනීය එකක් වන බවට දෙදෙනාම නොදත්තෝය. ඒ ගමන අතරතුරදී දෙදෙනාගේ උදර අභ්‍යන්තරයේ සිටින හිගන්නා අවදි වීම නිසාය. එය හුදෙක් දෙදෙනාගේ වරදක් නොව, අභ්‍යන්තරයේ සිටින හිගන්නාගේ වරදක්ය. ඌ සැමවිටම අවදි වී කන්නට යමක් සොයන නිසා දෙදෙනාම විදින්නේ මහා ච්ත්ත සංතාපයක්ය.

“සෑමා මට බඩගිනි බං...“

“මට තාම බඩගිනි නැහැ යකෝ... ඒත් උඹට බඩගිනි නම් මට නොකා ඉන්න බැහැනේ..“

“හිටපං.. Pan එක පාරේ නවත්තලා කමු..“ කියමින් දිලා කාර් එක OKI පාසල ඉදිරියේ නැවැත්තුවේය. හරියටම 86 කියා අංකය ගසා තිබු නිවස පිහිටියේ පාසල එහා පැත්තේය. ගේට් එක මදක් පසු කොට කාර් එක නැවැත්තුවේ ඔවුනට බාධාවක් නොවන අන්දමටය. අනික එහි ගේට්ටුවේ ගසා තිබුනේ “86 ගේට්ටුව අවහිර නොකරන්න“ කියාය. එය දුටු සැනින් ඕනැම අයෙකුට සිතෙන්නේ පිස්සන් කොටුවක පිස්සෙක් ගේට් එකක ලියු අකුරු සැට් එකක්ය. ඒ තරමට නිවැසියන්ගේ තරම ඉන් කියා පාන්නේය.

“කෑම දෙකක් තියෙනව නේ..“ ඒ දිලාය.

“මුලින් මගෙ එක කමු..“ සෑමා මගෙ එක කිව්වේ කෑම එක ගැනය.

“හරි මචං.. දිග ඇරපං..“

දෙදෙනාම ඉදිරිපස සීට් දෙකේම හිදගෙන කෑම දෙක දිගහැරගෙන කන්නට වූවෝය. ඒ අතර එතැනින් ගිය ඕ.කේ.අයි ගුරුතුමියන් සුට්ටි සාරි කෑලි, පබලු මාල දමාගෙන අපගේ කෑම පාර්සල් වලට එබී බලන්නට වූයේ බොරැල්ල කනත්ත හන්දියේ සිටින සුරූපී පෙරේතයන් ලෙසය.

“මචං සෑමා.. එක පාරම බලන්න එපා.. පොඩ්ඩක් මම කියන දේ අහපං..“

“හරි කියපං..“ වට පිට නොබලාම සෑමා කෑම එක දෙස බලාගෙන කීවේය.

“මෙතන 86 ගෙදර එකා අපි දිහා ඉදගෙන බලං ඉන්නවා.. පොඩ්ඩක් ෂේප් එකේ බලපං..“

“ඌ පෙරේතයෙක්ද බං.. මෙහෙ බලං ඉන්නේ..“ සෑමා මොහොතකින් බලා ඇසුවේය.

“මන්ද බං.. පොඩ්ඩක් හිටපං.. මගෙ කෑම එක ඩිකියේ.. මම අරන් එන්නම්..“

දිලා කෑම එක ගන්න බැස ගිය විට සෑමා කා අහවර කළ කෑම එක ඔතා පැත්තකින් තැබුවේ එතැන විසික් නොකර කුණු ගොඩකට දැමීමටය. දිලා නැවත එන විට එහා පැත්තෙන් 86 ගෙදර අංකල්ද ආවේය. 

“කරුණාකර ඔතනින් අහකට ගන්නවාද?“ ඒ අංකල්ය.

“හරි අංකල් විනාඩියක් දෙන්න.. මේ බත් එක කාල ඉස්සරහට ගන්නවා..“ ගේට්ටුව අවහිර නොවී තිබුණද, දිලා එසේ කීවේ කෑම එක දිග හරින ගමන්ය.

“කෑම එක.. මම කෑම එක කාලා ඉවර වෙනකල් බලාගෙන ඉදලා තමා ආවේ... කරණාකරලා ගන්න ඉස්සරහට..“

“තව එකක් තියෙනවා අංකල්.. මේ තියෙන්නේ..“ කියමින් සෑමා කෑම එක අංකල්ට පෙන්නුවේය.

“තමුසෙලා දන්නවද මම කවුද කියලා..“

“අංකල් දන්නවද අපි කවුද කියලා..“

“මට ඔහේලා කවුරු වුණත් කමක් නැහැ.. මම තමා අවුරුදු 25ක් තිස්සේ තමුසෙලා වගේ උන්ට ලයිසන් දුන්නේ..“

“මොන මගුලක්ද ඕයි මේක.. මනුස්සයෙක්ට කන්නවත් නොදෙන සතෙක්ද මේ...“ කියමින් දිලා තමන් දිග ඇරිය බත් එකෙන් අංකල්ට දමා ගසන්නට හැදුවේය. සැමා එය වැලැක්වූයේ සත්තුන් සමග හැසිරීමේදි පරිස්සම් විය යුතු නිසාය. ඒ අතර ගෙදර ඇන්ටීද දුවගෙන ආවාය.

“තමුසෙලා ඔතන හරස් කළාම අපෙ ගෙදරට වාහන එන්නෙ කෝමද?“

“හරි අපි වාහනේ තියල ගියෙ නැහැනෙ. වාහනයක් ආවනම් අපි ඉස්සරහට අරන් ඉඩ අරන් දෙනවා..“

“ඒව මට වැඩක් නැහැ.. එදා මෙතන එකෙක්ට මම 2500ක දඩයක් ලියෙව්වා..“

“හරි ලියල පෙන්නනවකෝ.. “

“හරි මෙතනම ඉන්නවා.. “ කියමින් අංකල් නම්බර් එක බලාගෙන ඇතුලට ගියේය. ඇන්ටී නම් සද්ද නැතිය. 

අංකල් ඇතුලට ගියේය. කෑම එකත් කා අහවර කර අප සිටියේ පොලිසිය එන තුරුය. පැයක් පමණ එතැනම සිට පිටත් වුයේ සිරි ලංකාවේ පොලිසිය ප්‍රමාද නිසාය. අංකල් අවුරුදු 25ක් අප වැනි උන්ට ලයිසන් දුන්නා යැයි කීවේ ලර්නස් එකකද කියා අපට සිතුනේය. එහෙත් අනිවාර්යයෙන් රජයේ උසස් යැයි සිතා ගන්නා තනතුරක සිටි අයෙක් විය යුතුය. විශ්‍රාම ගොස් නිවසට වී සිටින විට ඒ කාලයේ පවර්ස් මතක් වී මෙවැන් ලෙඩ රෝග වැලදෙන්නේය. ඒවාට කළ යුතු ශාන්ති කර්ම නැතිය. එහෙත් අංකල් ගැන හොදින් දන්නා ඇන්ටී එළියට පැමිණ අපට මුකුත් නොකීවාය. ඇය දන්නා තරමින් අප නිවැරදි විය යුතුය. එහෙත් ඇන්ටී සතුව එක වගකීමක් ඇත්තේය. එනම් දවස පුරාම බණ දහම් පෙන්වන බෞද්ධයා නාලිකාව හෝ පෙන්වා අංකල්ගේ සිත දැහැමින් පිරවීමය. අප නම් බල්ලෙකු, පූසෙකු කන බොන විට පවා, කරදර නොකරන්නේය. ඒ අපට අපායේ යන්නට බැරි නිසාය. එහෙත් උක්ත අංකල් අපායේම යන්නට සැරසෙන්නේය.

බල්ලෝ පූසෝ ගැන කී විට අපට එදාම සැට් වූ බල්ලෙකුගේ ඡායාරූපයක් මෙහි අඩංගු කරන්නේය. ඒ බල්ලා සැලුන් එකකට ගොස් මොඩිෆයි වී තිබුනේය.

Written by sAm_ශ්‍රී_Perera_8:26am_20/09/13