කවකටුව සහ ඉදි කටුව (Boka Vs Kabral)

‍8 වසරේ ඉන්නකොට අපේ ජාතික ක්‍රීඩාව වුණේ (clip game) විලි ගේම්ය. බොහෝ වෙලාවට විලිගේම් කෙලවර වන්නේ වලියකිනි. එනිසා වලිගේම් කීවත් වැරදි නැත. අපේ එවුන් විලිගේම් ගහන්නේ අපේ නැෂනල් ටීම් එක ටෙස්ට් මැච් ගහනවා වගේය. සදුදා පටන් ගන්න සමහර ගේම් ඉවරවෙන්නේ සිකුරාදාය. කසුන්, සදිප, ටෝචා, එක ටීම් එකකි. බණ්ඩා, පුෂ්පේ සහ මම එක ටීම් එකකය. හැමදාම ගෝරියකි. දිල්ෂාන්, සංගාට වැනි සුපිරි ක්‍රීඩකයන්ට වෙන්වූ වෙනමම බැට් ඇත. ඒ වගේ අපේ එවුන්ටත් විලි ගේම් වලට වෙනමම ක්ලිප් ඇත. කොහොම හරි හොරයක් බොරුවක් වංචාවක් කර දිනන්නට විලි ඇතුලේ චෝක් කෑල්ලක්, පැස්ටල් කූරක් හිරකර විල්ලේ බර වැඩි කිරීම සිරිතයි.


අපිට ඒ දවස්වල ඉංග්‍රීසි ඉගැන්නුවේ කෙනට් සර්ය. අපේ එවුන් කියන්නේ 'කෙනා' කියාය. පොර හැන්ඩියාය. මුලින්ම රගර් (මට මතක විදිහට) පුහුණුකරුවෙක් විදිහට තමා කෙනා ඉස්කෝලෙට ආවේ. ඊට පස්සේ පොරව දැම්මා අපිට ඉංග්‍රීසි උගන්නන්නත්. කෙනා ඉංග්‍රීසි වලටත් දස්සයාය. කෙනා කොල්ලන්ට බනින්නට දන්නේ නැත. බනින්න යනකොට හෝ ගහන්න යනවිට පොරට හිනා යයි. ඒ තරටම පොරට දරුණු වෙන්නට බැරිය. ඒ බව දන්නා නිසාම අපේ එවුන් කෙනාට ආදරේය, සලකන්නේ දෙවියෙකුට මෙනි. ඒ වගේම කෙනාට බය නැත. ඒත් අපේ එවුන් කෙනා උගන්නනකොට සද්ද බද්ද දාන්නේවත් කරදර කරන්නේවත් නැත. ඉංග්‍රීසි අප්පිරිය එවුන් කෙනාට කරදර නොකර නිදාගනිති. කෙනා උන්ට කරදර කරන්නේත් නැත.


ගොඩක් වෙලාවට අපි කරන්නේ කෙනාට කරදර නොකර අපේ ජාතික ක්‍රීඩාවේ (විලි ගේම් ගැසීමේ) නියැලීමයි. කෙනාට සීන් එක එච්චරම මීටර් නැත. ඉස්සරහ පෝලිමට කවර් වී විලිගේම් ගැසීම අපේ ආතල් එකයි. ඒ අතරින් පතර ප්‍රශ්න වලට උත්තර දුන්නම කෙනා සැටිස්ය.


කවකටු සීන් එක දවසේ කෙනාට තිබ්බේ අන්තිම පීරියඩ් එකය. අන්තිම පීරියඩ් එකට එන ටීචර් හෝ සර් අපි ගාථා කියා පෝලිමට පන්තියෙන් පිටවෙන තුරු පන්තියේ රැදී ඉන්න එක සිරිතය. නැත්තම් අපේ එවුන් ගාථා කියන්නේ නැත. පෝලිම් නැත. කෙලින්ම පන්තියෙන් එලියට පනින්නේ කූඩලු පැළවල බීජ ස්පෝටනයෙන් ව්‍යාප්ත වෙනවා සේය (ඒ කාලේ අපේ විජ්ජා ටීචර් කීවේ එහෙමය).


ඉතින් එදා කෙනා පාඩම අහවර කර ගාථා ඉවර වෙනතුරු කොරිඩෝවට වී පන්තිය දිහා බලා සිටියේය. අපේ එවුන් කෙනා‍ හිටියත් ගණන් ගන්නේ නැති නිසා කස්ටිය වැදගෙන එක එක වැඩය. සමහරු ගාථා කියන්නේ නැත. වටපිට බල බල සිටී.


"කාගෙද බං මේ කවකටුව? උදේ ඉදන් මගේ ඩෙස්ක් එක උඩ"
බොකා (රුක්ෂාන්) හෙමින් කීය. පොර උදේ ඉදන් කවකටුවේ අයිතිකරු සොයයි. තවම හමුවී නැත. බොකාට මලය.


"ඕක ටෝචා (කබ්රාල්) ගේ බං"
බොකා සහ‍ ටෝචා ඇවිස්සීම සිතූ කවුරුන් හෝ පිටුපස සිට කීවේය. ‍‍ටෝචා යනු කබ්රාල් නම් පොරකි. වැඩිය ප්‍රසිද්ධ චරිතයක්ද නෙවේ. ඕලෙවල් කරන දවස් වලදීම පොර අතුරුදහන්ය. පොරට නම දැම්මේ සදීපය (සදීප දිනූෂ). කසුන්, සදීප හා ටෝචා සිටියේ එකටය. ටෝච් එකට වැරදීමකින් "චෝට්" එක කියපු නිසා ඒ නම වැටී ඇත.


"බලපං ඉතින් මම උදේ ඉදන් අයිතිකාරයා හොයනවා. මූ ආතල් එකේ ඉන්වා පු.. දික්කරගෙන"
ටෝචා හිටියේ බොකාට ඉස්සරහ පෝලිමේය. කස්ටිය වැදගෙන වෙන වැඩය. කෙනා කොරිඩෝවට වී සිටී.


"‍ටෝචා.... කවකටුව ගනින්..."
බොකා නැවත කෑගැසීය. ටෝචාට ඇසුනේ නැත. ටෝචා සදිප සමග ලොකු ඩිස්කෂන් එකකය. දෙන්නාම වැදගෙන සිටිති.

බොකා හිතුවේ ටෝචා ඩොන්ට් කෙයාර් එකේ සිටිනවා කියාය. බොකාට තවත් මලය. ටෝචාට කො‍ච්චර කතා කළත් ඇහෙන්නේ නැත. බොකා කවකටුව අතට ගෙන ටෝචාගේ පුka... නිල් වෙන්න ඇන්නේය.

ටෝචාගේ පුka... නිල් වෙන්න ඇන්නේය.

"මොන හු... කරනවද යකෝ..."
‍ටෝචාට කෑගැසින. පුka... අතගාමින් බොකා දෙස හැරිණ. කොරිඩෝවේ සිටි කෙනාට සීන් එක මීටර්ය.


"මොකද ඔය ලමයා වැදගෙන කුණුහරපෙන් කෑගහන්නේ??"
කෙනාට තද වෙන්නේ නැත. ඒත් තදවුණා සේ කෑගැසීය.


"බලන්න සර්, මෙයා මට ඉදිකටුවකින් ඇන්නා..."
‍ටෝචා පැමිණිල්ල ඉදිරිපත් කලේත් පුka... අතගාමිනි.


"මෙයාගේ බොරු සර් මම ඇන්නේ ඉදිකට්ටකින් නෙවේ කවකට්ටකින්"
බොකා කීවේ එපමණකි. කෙනාගේ ආරෑඪ කරගත් කේන්තියද නිවී සිනහවක් පහල විය.


Written by sAm_12:47pm_27.09.'11