මල් ගහේ කොළ කන්නට වෙයිද මන්දා... - Seems We Will Have Leaves for Lunch !!

වත්තේ පැල කරපු පැල ගැන දන්නේ සෑමාගේ අම්මා හෝ තාත්තාය. බොහෝ විට මල් පැල නම් ඒවා හිටවා ඇත්තේ අම්මා විය යුතුය. ගෙඩි එන ඒවා නම් තාත්තා හිටවපුවා විය යුතුය. එසේම බෙහෙත් පැල නම් අම්මා හිටවපුවා විය යුතුය. ගමේ හැම එකාම බෙහෙත් පැලෑටි හොයාගෙන එන්නේ අපේ ගෙදරය. අපේ ගෙදර නැති පැලයක් නම් අපෙ අම්මා ඒ පැලය සොයා ගත හැකි තැනක් තක්කෙටම කියන්නීය. ඒ අතින් අපෙ අම්මා නම් දේශීය ඩොක්ටර් කෙනෙක්ය. ඒ මදිවාට පොතක් තියාගෙන මොනවා හරි කොටලා දෙන්නේ අසනීප වූ වෙලාවල්වලටය. 

අද අපේ මාමා කෙනෙක් ආවේය. ඒ උක් දඩු කෑල්ලක් හොයා ගන්නටය. අපේ ගෙදර ඇති උක් දණ්ඩක් නැත්තේය. තිබ්බා නම් ඒවා කාලා අහවරය. අපේ අම්මා පොරට ඒවා සොයාගත හැකි වෙනත් නැතක් කීවේය. මේකා තැන හොයාගෙන යන්නට සෑමාවත් බයික් එකට නග්ගා ගත්තේය.

“හෙල්මට් එක දාගෙන වරෙං..“

“අහවල් එකටද හෙල්මට්.. මේ ලගට නේ යන්නේ..“

“දාගෙන වරෙන්.. හැම තැනම පොලිසිය..“

“ඕනෙ නැහැ.. මමනෙ එන්නෙ..“

“මොකටද හෙල්මට්??“ ඒ සෑමා ගෙවල් ලග බුවෙක්ය.

“පොලිසියෙන් ඇල්ලුවොත්..?“ ඒ අර මාමාය.

“මොන පොලිසියද? මම රට වටේම යන්නෙ හෙල්මට් නැතුව..“

“පිස්සු හැදෙයි..“

“නැතුව.. හිටපු ගමන් ලංකට් එක නැතුවත් යනවා..“

ඒ වචනය ඇසුනු පසු මාමා කික් එක ගැසුවේ නොසිතු වේගයෙන්ය. උක් ගස් ඇති ගෙදරට පියෑබුවේ කතාවට සිනා සෙමින්ය. ආච්චි කෙනෙක් පැමිණ උක් ගස් ඇතැයි කීවාය. ගේ පිටි පස්සේ ඇති බවක් කියා ඇය කපාගෙන එන්නම් කියා ගියාය. ඇය මොහොතකින් ආවාය. ඒ ආවේ දුම් දාන අඩියක පමණ දිග උක් දණ්ඩක් අතැතිවය. එහි අග්ගිස්සේ තිබූ මුල් කැබැල්ල පෙන්වා කීවේ “පුතා මේක ගිහින් හිටවන්න පැළයක් ගන්න පුලුවන්“ කියාය. දණ්ඩ අතට ගත් සෑමා සූස්.. ගාමින් දැගලුවේය. හරි මගුලක්ය. ආච්චී මේ දැන් වත්තෙන් කැපූ උක් දණ්ඩ පට්ට සීතලය. දුම් දාන්නේය. ශීතකරණයේ සතියක් පමණ තිබුණු එකක්ය. නැත්තං ආච්චීගේ වත්ත අයිස් ලන්තය වාගේ පැත්තක් විය යුතුය. ඒ මදිවට මුල හිටවන්න කියූ නිසා මාමාට සහ සෑමාට අහවල් එකෙන් හිනාය. අවසන කරක් ගසා උක් ගසක් සොයා ගැනීමට අපට හැකි වූයේය.

ඒ බෙහෙත් හොයන්නට ගියාම වෙන දේවල්ය. ඉස්සර අපි වත්ත සුද්ද කරන්නට හැදුවොත් අපෙ අම්මා එයට ඉඩ නොදෙන්නීය. නැතිනම් ඇය අප සමග වැඩේට හවුල් වන්නීය. අපි තනියම සුද්ද කළා නම් ගස්, පැල ගැන තිබෙන්නා වූ දැනුම වැඩි කමට අපෙ වත්තේ බෙහෙත් පැලයක් තියා පොල් පැලයක් වත් ඉතුරු වෙන්නේ නැතිය. බොහෝ කළකට පෙර දිනක් සෑමා පැලයක් සිටෙව්වේය. ඒ ඇසළ පැලයක්ය. ඒ සෑමාගේ උපන් දිනයක දවසේය. පන්සලෙන් ලැබුණු පැලයක් හිටෙව්වේ කට කපපු බූලියකය. ඒ පැළය හොදින් වැඩුනේය. වසර ගණනාවක් ගොස් ඒ පැලය බූලියෙන් ඉවත් කොට බිම සිටවිය යුතු යැයි සිතා ගත් සෑමා පැලෑටියේ කදෙන් අල්ලා ඇද්දේය. ඒ පැලයේ මුලත් සමගම ගලවා ගැනීමටය. එහෙත් මුල භාජනයේ තිබියදී කද අතට ආවේය. එදා සිට පැත්තක තිබූ මුල සහිත කදෙන් ඇසල පැලය හොදින් වැඩුනේය. එක පැලය දෙකක් වී භාජනයේ පැල දෙකක් තිබුනේය. ඉන් එකක් අක්කාටත්, අනික අපේ ගෙදරටත් තබා ගැනීමට අම්මාට හැකි වූයේ සෑමාගේ දක්ෂතාවය නිසාය.

මේ සියල්ල මැද අපේ වත්තේ නාදුනනා පැලයක් තිබුණේය. එහි නම අම්මා දන්නේද නැතිය. හිටවූයේ කවුද කියාවත් නොදන්නා මුත් එය හැදී තිබුනේ පෝච්චියකය. සමහර විටක අපේ පැත්තේ මල් විකුණන බණ්ඩාරයා අම්මා රවටා රෝස පැලයක් කියා දුන් පැලයක් විය හැකිය. පොර ඒ තරම් බඩ්ඩක්ය. මල් පැලය ගන්නා දවසේ තිබෙන මල ආයේ කවදාවක වත් පිපෙන්නේ නැතිය. එක්කෝ ඌ මල අලවා විකුණනවා විය යුතුය. පොර මල් ගේන්නේ ලොරි භාගයකය. ඒ පැල හැමදාම තියෙන්නේ ලොරිය ඇතුලේය. ඉර එලියක් වැටෙනවා දැයි සැක සහිතය. කුමක් කෙසේ වුවද අපේ ගෙදර අද මල යුද්ධයක්ය. අම්මා අඩේ මලක් පිපිලා කියා කීවාය. මම ඇසුවේ මල් ගහේ නම මොකක්ද කියාය. අම්මා කීවේ නම් නම මොක වුනාම මොකද බං? මලක් ඇවිත්නේ කියාය. අනේ මලක් නේ කියා සෑමාද ගොස් පොටෝ කෑල්ලක් අල්ලා ගත්තේය.

මලේ කතාව සවස් ජාමේ වියැකී ගියේය. රාත්තිරිය උදාවෙන විට අම්මා කීවේ අඩේ මල් සුවදක් එනවා කියාය. මගෙ අප්පේ මලේ යුද්දේ ආයේ නැගී ආවේය. ටෝර්ච් එකක් අතට ගත් අම්මා පහළට ගියාය. අඩේ මල හොදටම පිපිලාය. තඩි සයිස්ය. ලොකු අම්මලාගේ ගෙදර සැට් එකද, අපෙ තාත්තාද, සෙට් එකම එළියට බැස්සෝය. සෑමා ගෙදරටම වී සිටියේය. එහෙත් වටෙන් පිටෙන් කස්ටිය පොටෝ ගන්නා ෆ්ලෑෂර් එළියද දුටු නිසා සෑමාද පොටෝ කෑල්ලක් අල්ලා ගැනීමට පහළට බැස්සේය. ඒ සමගම අම්මා ගෙදරට ආවාය. තාත්තා, සෑමා සහ ලොකු අම්මාගේ ගෙදර සැට් එක මල වටේ ඉතුරු වූවෝය.

“අඩේ මේක මාර මලක්නේ...“

“කවුද බං මේකෙ නම දන්නේ??“

“අනේ මන්දා අම්ම හිටවපු එකක් වෙන්න ඇති..“

“එයත් නම දන්නෙ නැද්ද බං??“

“හැබැයි මෙහෙම දෙයක් තියෙනවා..“ ඒ තාත්තාය.

“මොකක්ද??“ ඒ සෑමාය..

“හෙට අනිද්දට අපිට මේකෙ රසත් දැනෙයි..“

“ඒ කෝමද?“

“අර මල් ගහෙන් කොල දෙක තුනක් කඩල මම කලවං මැල්ලුමට දැම්මා.. පොඩ්ඩක් බලන්න හොදයිද කියලා.. අපිට මැල්ලුමක් හදල දෙයි..“

සෑමා වට පිට බැලුවේ අම්මා අහල පහල ඉන්නවාද කියාය. ඇය පේන්නට සිටියේ නැති නිසා කස්ටිය නිදහසේ සිනාසුනෝය. නැත්තං මල කන්නට වෙනවා සුවර්ය.

පලි - මලේ නම හොයලා දීපල්ලා..

Written by sAm_10:22pm_11/08/13