ආදරණීය ආච්චී... - Ever Loving Grand Ma..

අපේ ආච්චී ගේ අවසන් කටයුතු ඊයේ සිදු වුණේය. මෑත භාගයේ සිට ඇය සිටියේ අසනීපයෙන්ය. පෙනහළු ආශ්‍රිත රෝගයක් නිසා ඇය ස්වසන පද්ධතියේ අකර්මණ්‍යතාවන් මැද දිවි ගෙවූයේ මෑත කාලයේ සිටය. 1931 වසරේ සිට 2013 වසර දක්වා අවුරුදු 82ක්, අප අතරේ සිට ඇය අපෙන් සමුගත්තාය. මේ පිළිබද කිසිවක් සෑමා බ්ලොග් අවකාශයට හෝ, බුකියේ හෝ සටහන් නොකළේ සියළු දෙනාගේ වැඩ කටයුතු වලට බාධාවක් වන නිසා වුවත් සෑමාගේ අයියා “මුදියා නොහොත් සමියාට“ මේ ගැන කියා තිබූ නිසා සිද්ධිය ලීක් වූයේය. ඒ ගැන අසා ඔහු කස්ටිය දැනුවත් කළේය. තරියාද සෑමා අමතා ශෝක ප්‍රකාශයක් නිකුත් කළේය. එසේම සෙනසුරාදා දින අපේ පැත්තේද ආවේය. ඒ අනුව කටයුතු පිළබද සොයා බැලූ, ආව ගිය හැමෝටම සෑමාගේ ස්තුතිය පිරි නැමෙන අතර, සෑමාගේ පාසලේ, අපේ ගමේ, පන්සලේ, සියළු දෙනාට හද පිරි ස්තුතිය පිරිනමන්නේ අපේ ඥාති මිත්‍රාදීන්ටවත් හිතන්නට වෙලාවක් නොදී සියළු වැඩ කටයුතු කරට අරගෙන සොයා බලා සිදු කළ නිසාවෙන්ය. අප ගමේ පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවෝ හෙවත් අළුදෙනියේ සුමනරතන ස්වාමීන් වහන්සේට ගෞරව පූර්වක ස්තුතිය පිරිනමන්නේ සියළු දායකයෝ සහ දහම් පාසල් දරුවන්ගේ සහයෝගය අප වෙත ලබා දුන් බැවින්ය.

ආච්චීගේ දේහය නිවසින් පිටතට ගෙන පාංශකූලය දෙන අවස්ථාවේදී කතාවක් පැවැත්වූ හිමි නමක් කළ දේශනාව සෑමා මෙහිදී සදහන් කරන්නේය. 

“අපි ගිය බොහෝ මලගෙවල් වල අපි දැකල තියෙනවා ගෙදරින් දේහය එළියට ගන්නට නොදී පෙට්ටිය බදාගෙන අඩන ඈයෝ. ඒත් මේ දරුවන්ගෙ හදවත් වල තියෙන දුක කදුළු වලින් පිටත් කළා මිස කෑගහගෙන දගලන්න ගියෙ නැහැ. මම හොදින් දන්නවා මෑණියන් අසනීපයෙන් සිටි කාලෙ මේ දරුවෝ සැලකුව හැටි. දරුවෝ අම්මව බෙදාගෙන සලකන්න ගියෙ නැහැ. හැමෝම එකා වගේ සැලකුවා. එහෙම ජීවතුන් අතර ඉන්න කාලෙ සලකන්න බැරි වුණ අය තමා පෙට්ටිය බදාගෙන අඩන්නෙ..“

ආච්චී අසනීපයෙන් සිටියද ඇදටම වී සිටියේ අවසන් දින තුනක් පමණය. ඒ අතර කාලයේ අතරින් පතර ඇය ඇදේ සිටියද එච්චර අසාධ්‍ය තත්වයක් නොවූයේ වෙලාවට කෑම බීම, බෙහෙත් ආදිය ලැබුණු නිසාය. අපේ මාමා නිතරම නිවසේ සිට ඇය ගැන සොයා බැලු නිසාත්, ලොකු අම්මා, අම්මා සහ පුංචී ඇයට අමාරු දින වල මාමාගේ නිවසේ රැදී සිටිමින් ඇය බලා ගත් නිසාත්, ආච්චීගේ බෑනලා, ලේලිලාද නොපිරිහෙලා තම කටයුතු ඉටුකළ නිසාත් ඇය ඉතා සතුටින් සිටියාය. ඒ අතර ඇයගේ කල්පනාව හිටි හැටියේ නැතිව යන්නට වූයේය. එයින් අප කතා කරන්නට යන විටදී ඇය විහිළු කරන්නේ, බනින්නේ අසනීප තත්වය නිසාය.

දිනක් සෑමා ඇය හමුවට ගියේ වැඩට ගෙස් ගෙදර එන අවස්ථාවකය. ඒ දින වල ඇයගේ කල්පනාව අඩුය. ඒ අතර දයාසිරි තම පක්ෂය අතහැර ආණ්ඩු පක්ෂය සමග එක්වී තිබුනේය. අපෙ ආච්චී උපන් දා සිට එජාපයේය. 

“කොල්ලො උබ කොහෙද ඔය යන්නේ..“

“මම යනවා ආච්චී වයඹට..“

“උබලට කරන්න පුලුවන් දේවල්ද ඕවා.. උබලට පුලුවන්ද උන් එක්ක හැප්පෙන්න..??“

“මොකද බැරි ආච්චී.. මමත් ඉල්ලනව අනිත් පැත්තෙන්.. එහා පැත්තෙ දයාසිරි..“

“දයා සිරි කිව්වෙ?? ඒ කවුද බං??“

“ඇයි ආච්චි පල්ලෙහා කඩේ ඉදිආප්ප විකුණන දයාසිරි.. “

අපේ ගමේ ඉදිආප්ප විකුණන දයාසිරි අයියා සෑමා සිහිපත් කළේය. එවිට ඇයට සිනා පහළ වූයේ අපේ එවුන්ගේ හැටි දන්නා නිසාය. නිවසට ගිය විටක ඇය සිනාසෙන්නේ ඇය සතුටින් සිටින නිසාය. මිනිසුන් සමග සිටීමේ අනිසංශ දැනෙන්නේ මල ගෙයක් වූ විටකය. අවසන් කටයුතු කරන තුරාවට පාන්දර ජාමය වන තුරු ගමේ උදවිය රැදී සිටියේ අප ඥාති මිත්‍රාදීන්ගේ ගම සමග ඇති ලබැදියාව නිසාමය. මලගෙදරට ආ පිරිසට බාධාවක් කලේ සෑමාගේ අයියාගේ පුත්‍ර රත්නය පැමිණීමෙන්ය. කොල්ලා සිටින මොහොතේ කැරම් ගසන එවුන් පැත්තකට වී සිටියෝය. කාඩ් පැක් එකේ දෙපැත්තේ පාට සහිත ජෝකර් සහ පාට නැති ජෝකර් දෙපැත්තට තබා සෑමා පොඩි එකාගේ අතට දුන්නේය.

“මේක අතේ තියාගෙන ගිහින් ඉන්න කස්ටියට මැජික් පෙන්නන්න..“

“ඒ කෝමද?“

“මෙහෙම පැක් එක අරන්.. මේ පාට නැති ජෝකර් කියල පෙන්නන්න. ඊට පස්සෙ අත් දෙක පිටිපස්සට කරල... මැජික් එකක් වගෙ පෙන්නලා.. මෙන්න පාට ආවා.. කියල පැක් එක අනිත් පැත්ත පෙන්නන්න..“

කොල්ලා පැක් එක රැගෙන ගොස් වටේටම වැඩ දමනු සෑමා බලා සිටියේය. ආපු අයද කොල්ලාගේ වැඩ දැක මැජික් දැක්කා සේ රග පෑවේය. ඉන්පසු මොහොතකින් සෑමා දුටු වේ විලි ලැජ්ජාවේ බැරිව යන දෙබසක්ය. කොල්ලා අපේ තාත්තාගේ ඉස්කෝලේ ස්ටාෆ් එකේ කස්ටියද මැජික් පෙන්නමින් සිටියේය.

“ඔන්න බලන්න මැජික්.. මේ ජෝකර්ගේ පාට නෑ...“

“හරී...“ බලන් සිටින අය මැජික් බලනවා වගේ සිටින්නෝය.

“ඔන්න දැන් පාට තියෙනවා..“ කොල්ලා පැක් එක හරවා පෙන්වන්නේය.

“ආනේ.. මාරයි.. මේ පොටෝ එකේ ඉන්නෙ කවුද එතකොට..??“ සමහරු වැඩි දුර ප්‍රශ්න අසන්නෝය.

“අහ්.. මේ අපෙ බාප්පා පොඩි කලෙ පොටෝ එකක්..“ සෑමාගේ කාඩ් කුඩුවන්නේ ඒ කතාවටය. සෑමා කතාවට පිලියමක් යොදන්නට පොඩි එකාව ලගට ගත්තේය.

“දැන් ඔයා නිකං මැජික් පෙන්නුවා ඇති.. දැන් ඔයා සල්ලි වලට මැජික් පෙන්නන්න.“

“ඒ කෝමද බාප්පේ..“

“මැජික් එක කරන්න කලින් අහන්න මැජික් එකක් තියෙනවා රැපියල් පහක් දුන්නොත් කරනවා කියලා..“

කොල්ලා ශිල්පය දැන ජනතාව අතරට ගියේය. පසුව සෑමා ඒ අසල පුටුවක තිබී රුපියල් පහක් දැක විමසුවේ මේ කෙහෙන්ද කියාය. අසල සිටි අයෙක් කීවේ පොඩි එකාට අංකල් කෙනෙක් දුන් රුපියල් පහක් කියාය. ඒ කොල්ලාගේ මැජික් ආදායමය. ආනේ ඇත්තද කියමින් එය සාක්කුවේ ඔබාගන්නට සෑමා සමත් වූයේය.

පාංශකූලය වෙලාවේද කොල්ලා ඉදිරි පසින්ම හිද ගත්තේය. සෑමා හිතුවේ කොල්ලා ඒ අවස්ථාවේද වැඩේ වන කරයි කියාය. එහෙත් හොදින් වැදගෙන සද්ද වහගෙන ඉදගෙන සිටි නිසා කවුරුත් කොල්ලා දෙස බැලුවේ හොරෙන්ය. කොල්ලාට පේන්නම බැලුවොත් පිස්සු කෙලීමේ ප්‍රතිශතය වැඩිය. පැන් වඩන අවස්ථාවේද කොල්ලා සද්ද නැතිව පැන් කළය ඇල්ලුවේය. මාමා සියල්ල බලාසිටිනු සෑමා දුටුවේය. සියල්ල අවසන සෑමා මාමාගෙන් ඇසුවේ කොල්ලා හොදට හිටියා නේද කියාය.

“මාත් හොරෙන් බලං හිටියෙ කොල්ල සද්ද නැතුව බලං හිටියා..“

“මම බයේ හිටියෙ පිස්සුවක් කෙලී කියල..“

“වැදගෙන ඉන්න අස්සෙ මට ටොක් ටොක් ගාලා සද්දයක් ආව... මම හොරෙන් බැලුවා..“

“ඒ මොකද ඒ??“

“කොල්ලගෙ කකුල් දෙක ලගින් තඩි කඩි රෑනක් යනවා.. කොල්ල බෝතලේ උලුක් කරගෙන එකා එකාට ගේම දෙනවා මම දැක්කා..“ මේකා අත් දෙක වැදගෙනත් කඩි සැට් එකකට ගේම දී ඇත්තේය. මාමා නම් කීවේ කරන්නට දෙයක් නැති කමට තලන්නට ඇති කියාය.

එදා සමියා මලගෙදර ආ සැටියේ විමසුවේ “සෑම් අයියා මේ නැති වුනේ අර මාළු වැස්ස වීඩියෝ එකේ හිටිය ආච්චීද ?“ කියාය. ඇත්තටම වයසින් වැඩි අපේ තාත්තාගේ අම්මා නොහොත් සමියා කියූ ආච්චීය. තවමත් අපේ කඩේ වැඩ කරන්නේද, ඇයය. දැන් අපගේ එකම පැතුම ආච්චීවේ සෙන්චරිය දක්වා සනීපයෙන් තබා ගැනීමටය. තෙරුවන් සරණින් එය සාර්ථක වන බව අපේ විශ්වාසයය.

මේ සෑමාගෙ අම්මා අතින් ලියැවුනු එදින ජනතාව අතර බෙදා දැමුනු කවි කොළයයි. ටයිප් සැටිං කොලේ සෑමාය. පොඩි වැඩිනම් රයිට් ක්ලික් කොට වෙනත් ටැබ් එකක ඕපන් කොරන්ට.

ආදරණීය ආච්චී - ඔබට නිවන් සුව.. !

Written_by_sAm_ශ්‍රී_Perera_2:44pm_26/08/2013