ලොක්කා අප සනසන්නට ඇවිත් ගියේය...

කන්න දෙයක් නැතිව කෙදිරි ගාන උන් හැම තැනමය. අවුරුදු කන්නට කස්ටිය ඒ.ටී.එම් පෝලිම් වල සිටියෝය. හැම සතේම එළියට ඇද්දෝය. ඒ අස්සේ රත්තරං බඩු උකසට තිබ්බෝය. අනේ දැන් නම් කාලා හමාරය. මහ එකා කුජීතය. කරන්නට දෙයක් නැතිය. ලබන පාර ගෙදර යවනවාය. කියමින් අපේ ගමේ උන්ද සිටියෝය. හැමදාම එහෙමය. හැබැයි මැතිවරණයේදී මහ එකා දිනුම්ය. ඇයි යකෝ විපක්ෂයේ හරි හමන් එකෙක් නැත්තං ඡන්දය නොදා ගෙදර හිටියත් මහ එකා පරාද විය යුතුය. ඒත් ඒකා දිනන්නේය. ඒ තරම් මැජික් එකක් ලොවෙත් නැතිය.

ඒත් ඒක මැජික් එකක් නොවන බව අද අපට හැගුනේය. අපේ ගම පුරා තොරණ් ගැසුණේය. පාරවල් වල තිබු සමහර තඩි වලවල් ගොඩ වූයේය. දෙපැත්තේ වල් වැදී තිබූ පාරවල් ඩෝසර් කොට පලල් වූයේය. මහ නස්පැත්තියක්ය. සතියකින් වැඩේ අහවරය. වෙනදාට හයියෙන් යන උන්ගේ වේගය අඩු කරන්නට තෙල් සංස්ථාව පැත්තේ දමා තිබූ ගැට්ට පවා කැඩුනේය. ඒ ගැට්ට කැඩුනේද මහ එකා එන නිසාය. සතියකින් මහා විපරියාසියක් වූයේ මහ එකා එන නිසාය. එක අතකට පොරව ගෙදර යවන එක වැරදිය. හැමදාම දිනවිය යුතුය. එසේ බලයේ තබාගෙන රටේ අහුමුලුවල පුංචි ගම් අස්සේ රිංගවිය යුතුය. එවිට සතියකින් වලවල් වැසෙන්නේය. ගැට්ට කැඩෙන්නේය. වල් පැල ඉගිල්ලෙන්නේය.

අල්ලපු ගමේ ජල පිරිපහදුවෙන් අපට මෙන්න මුලු කලාපයටම ජලය ලැබෙන්නට පටන් අරන් මාස ගණනාවක් වන්නේය. ඒ කියන්නේ කලින් ඕපන් වී තිබුණේය. අද ලොක්කා හදිසියේ පාරවල් සුද්ද කරමින් ආවේ නැවත ඕපන් කිරීමටය. වෙනදා මහ එකාට අම්මා මුත්තා නැතුව බනින උන් සුදු පිරුවට ඔතාගෙන කන්ද නැග්ගෝය. “අනේ මොනව වුනත් ටැප් එකෙන් එන වතුර ටිකට පාටක් තියෙනවද අයියෝ??“ කියමින් සැට් එක ලොක්කා පිළිගන්නට ගියෝය. වෙනදාට බඩේ ගින්දරේ දගලන උන් පාන්දර වැටුණු වැස්සට, ඉන්පසු ඇතිවුණ කූෂ්ඨක අව්වට ආලයෙන් වෙලෙමින් තනි රැක්කෝය. ලොක්කා සමග පෙමින් වෙලුනෝය. ආදරෙන් බලා සිටියෝය.

පෝය දවසේ භද්දිය හාමුදුරුවෝ සිරස නාලිකාවේ බණක් දෙසුවෝය. යම් පුද්ගලයෙකු දකින විට පුද්ගලයා ගේ ස්වරූපයෙන් බාහිර පෙනුමෙන් ඔහු පිලිබදව යම්තාක් දුරකට අදහසක් සිත තුල හට ගන්නේය. එය එම පුද්ගලයා සමග කතා බහ කරන්නට පෙර ඇති වන්නක්ය. ඒ අනුව සුදු ඇදගෙන එන අය පිළිබදව මිනිස් සිතේ යහපත් සිතුවිලි එන බව පැහැදිලිය. එසේම කෝට් එකට අපේ සමාජයේද එහෙම යහපත් සිතුවිලි එන්නේය. සක්විතිට අසීමිතව බිලි වූ පිරිස් කෝට් එක ගැන යහපත් හැගීමකින් උන් අයය. සුදු සරම, නැෂනල් කිට් එක, සාටකය අපේ උන්ගේ යහපත් හැගීම් පෙල ගස්වන්නේය. ඉතිං කොනක සිට හුරේ කියන්නේ ඒ පූර්ව ආකල්පය නිසාය. ගමේ උන්ටත් උනේ ඒ ටිකමය. පැත්ත පලාතක ආවේ නැති පළාත් සභා මන්තිරි තුමා ආයෙත් ගමට ආවොත් නෙලනවා කියපු උන් මීයාට පිම්බාක් මෙන් අම්බානක ලව් සික් එකේ සිටියෝය. වේදිකාව බදාගෙන උම්මා දෙන මට්ටමේ පට්ට කික් එකේ සිටියෝය. අනේ අප රජතුමාය. අප ආදරේ නොකළ හොත් ඔහුට ආදරේ කරන්නට වෙන උන් නැතිය. ඉතිං කස්ටිය පෙරමුණ ගත්තෝය.

ප්‍රාදේශීය සභා ඡන්දයට ගොස් පට්ට චාටර් වී උඩුකුරුඤ්ඤං වී සිටි බ්‍රියට්ටිස් අක්කාද අද කන්ද නැග්ගාය. බඩපොත්ත පිට කොන්දේ ඇලී තිබුණද සාරි පොඩිත්තක් දවටාගෙන ඇට මාලය ගැටගසාගෙන ඇය ශාන්තිය සොයා ඇදුණාය. එහෙත් ඇයට හම්බුණ ලොක්කෙක් නැතිය. උස මදි නිසාම කෙලවරක සිට ඇගිලිතුඩු වලින් එසවී ලොක්කාගේ සාටකය දක්වා උඩුකය බලාගෙන ඇය කන්ද බැස්සාය. ගමට පැමිණිය හැකි හැම මාර්ගයකම පාලම් තොරණ් වැදුනද ලොක්කා සුටුස් ගා ඉගිලී ගියේ භක්තියෙන් බලාසිටි එවුන්ට ලගට එන්නට බැරි පරිදිය. පාර දෙපැත්තේ වේලී වේලී සිටි පොලිස් බට්ටන්ට සහ හමුදා භටයන්ට කාරුණික වූයේ අහසේ වලාකුළු පමණක්ය. ඒවා හෝ නොතිබුණා නම් උන් අව්වේය. අපේ ගෙවල් ලග සිටි හමුදා භටයා ටී එකක් බොන්නට තරම් වාසනාවන්ත වුවත් එය බීවේද තිගැස්මෙන්ය. ඒ ඔහුගේ ලොක්කා දැක්කොත් සොරි නිසාය.

ලගදීම ලොක්කා පමණක් නොවේය. සොක්කෝද ගේමට එන්නෝය. ඒ සොක්කන්ට වඩා ලොක්කා හොද බව හිතෙන්නේ උන් දැක්කාමය. පොඩි කෙල්ලන් උස්සන උන්, කසිප්පු පෙරණ උන්, දණ ගස්වන උන්, රට හිනස්සන උන් එක පෙළේ එන්නෝය. මොකා ආවත් කරන්නට ඇත්තේ එක දෙයක්ය. විපක්ෂයේ හරි එකෙක් නැති නිසා යැයි කියමින්, ඡන්දය දී උන්ව ඇතුලට යවන එකය. ඊලගට උන්ට සාප කර කර ලුණු පොල් කට්ටේ උලාගෙන පාන් කන එකය.