ගැටයාව ලොක් කලෙමු...

සෑමා 13 වසර ගණිත පන්තියේ සිටියදී ඒ පන්තියේම සිටියේ ගැටයාය. පොර ඉස්කෝලෙ යද්දී තනි ඇටයාය.  තනියා ඒ අවධියේ රගපෑවේ අප පාසලේම සිටි නදීෂා හේමමාලි සමගය. පසු කලෙක කැම්පස් ගිය විට කාඩ් එක ගැටයා ලෙස වෙනස් වී තිබුනේය. එහෙව් ගැටයා බ්ලොග් කරනයට (අනිවාරතේ බ්ලොගය) පිවිසි විට සෑමා ගැටයාට උපහාර කතාවක් ලීවේය. එය සෑම්, හෝම්ස් සහ වොට්සන් නම් විය. ඒ කතාවෙන් ලද පන්නරයෙන්ද, ගැටයාගේ උදව්වෙන්ද සෑමා මේ බ්ලොගය අටවා ගත්තේය. ඒ අතුරු කතාය. දැන් පටන් ගන්නේ කතාවය.

මේ අපේ ගැටයාගේ බ්ලොග් පොටෝවයි.

ඉස්සර අපේ සෙක්ෂන් එකින් පහලට බහින තැන මදක් ඉදිරියෙන් තිබ්බේ ශිෂ්‍යනායක කාමරයය. ඒ කාමරේ සිටියේද අපේ වයසේ තිත්ත නායකයෝය. එතනට ගිහින් ඒ කාමරය දෙවනත් කිරීම හා ඔවුනට බාධා වන අයුරින් හැසිරීම අපගේ පාසල් ජීවන චක්‍රයේ එක කොටසක් විය.

දිනක් සෑමා ඇතුලු පිරිස එතැන සිටියදී අපේ ගැටයාද එතැනට සම්ප්‍රාප්ත වූයේය. ඌටත් ඕනේ නැති දෙයක් නැත්තේය. පාසල ඇතුලේ කෙහේ කොතැනක දුටුවත් පොතක් රෝල් කරගෙන එහේ මෙහේ ඇවිදින්නේය. බොහෝ විට එය පුස්තකාලයෙන් ගත් පොතක්ය. කොටින්ම කීවොත් ඔහු ඒ කාලේ නොබලපු පොතක් නැත්තේය. පෙරලපු පොතක් නැත්තේය. ඒ අතර ගැටයා මාසික සගරාවක් කළ බව සෑමාට මතකය. එය ප්‍රින්ට් කරපු සගරාවක් ‍නොවේය. ගැටයාගේ අකුරින්ම හාෆ් ෂීට් කිහිපයක් පිරෙන්න ලියු කතා සහිත සගරාවක්ය. පොර මාසිකව හෝ එය ලියා අහවර කළ පසු අපේ එවුන් ඒක අරගෙන පැල් බැදගෙන කියවපු කාලයක් තිබුනු බවද සෑමාට මතකය.

ශිෂ්‍ය නායක කාමරය අසලට සපැමිනි ගැටයා අපේ කතාවට සම්බන්ධ වුවේය. ඒ අතර එම කාමරයේ දොරේ එල්ලා තිබු ඉබ්බා සෑමාගේ ඇසට අසුවිය. යතුර නොමැතිව ඉබ්බා පමනක් දොරේ එල්ලී තිබුනේ අගුල ඇරුනු ආකාරයටය. එය දුටු සැනින් සැමා ඉබ්බාව තම මිතුරන්ට පෙන්නුවේ ඇස් කොනින්ය. ඉගිය වටහා ගත් සියල්ලෝම වට කොට අපේ ගැටයා අල්ලා ගත්තෝය. සිදුවු කිසිත් සිතා ගත නොහැකිව ගැටයා බිත්තියට තද වී සිටියදී ගැටයාගේ කලිසමේ ලූප් එකට ටොකොස් ගා වැටුනේ ඉබ්බාගේ ලොක් එකය.

ඒ හඩින් ගැටයාගේ දැගලිල්ලද අඩු වුවේය. අපේ එවුන්ද පැත්තකට වී ගැටයාව නිදහස් කලෝය. ගැටයා ඔළුව කසමින් යතුරු කැරැල්ල සෙවීමට ශිෂ්‍ය නායකයින් පසුපස ගියේය. එකල්හි ප්‍රධාන ශිෂ්‍යනායකයා වුවේද අ‍පේම පන්තියේ රුවන් ය. ගැටයාගේ වෙලාවට රුවන් එදා පාසලේ සිටියද පෙනෙන මානයක සිටියේ නැත. බැරිම තැන ගැටයා තම ෂර්ට් එක ඉබ්බා සිටින පැත්තෙන් පමනක් උඩින් දමාගෙන පැත්තකට වී සිටියේය. එදා ගැටයාගේ කටට ලොක් එකක් වැටුනා හා සමාන විය.

12 වසරේ පාසල් වාරය පටන් ගත් මුලදීම රුවන් අපේ පන්තියට වැටුනේය. අපට ඒ වසරේ අලුත්ම ඩෙස්ක් පුටු ලැබුනා මතකය. ඒවායේ කිසිත් නොලියා තබා ගැනීමට අපි වෙරදැරුවෙමු. ඒ අතර දිනක් රුවන් උදේම තම පුටුව පිටුපස කවරෙකු හෝ යමක් ලියා ඇති බව කියමින් කෑගැසුවේය. උ/පෙ ගණිත පන්තියේ මුල් දින කිහිපයේ අපි ඉංජිනේරුවන් ලෙස කල් ගෙවුවෙමු. ඒ මානසිකත්වයෙන්ම අපේ එකෙක් රුවන්ගේ පුටුවේ ලියා තිබුනේ "ඉංජිනේ-රුවන්" කියාය. අද තාමත් ලියපු එකා නොදන්නා මුත් රුවන් දුටු සැනින් අපි කියන්නේ අන්න ඉංජිනේරුවන් එනවා කියාය.

‍ඉබ්බා දමා ගත් ගැටයා සාංකාවෙන් දවස ගෙවද්දී රුවන් හදිසියේ පන්තියට ආවේය.

"සෑම් ‍කෝ බං අපේ ඉබ්බා.. ?"

"අනේ අපි දන්නෙ නැහැ මචං.. ඔය තනියා එල්ල ගත්තා ඒක මරු ගැජට් එකක් කියලා..."

"උබල පිස්සු කෙලිනවනේ බං. අපිට රූම් එක වහන්න විදිහක් නැහැ ඉබ්බ නැතිව. මම යතුර අරන් ආවා ඉබ්බ අරන් යන්න. කෝ දැන් තනියා?? "

මොහොතකින් තනියා පන්තියට ආවේ පොතක් රෝල් කරගෙනය. දැන් පොර ෂර්ට් එය හොදින් යට කරගෙන ආඩම්බරයෙන් සිටින බවක් පෙනෙන්නට විය.

"තනියා කෝ බං ඉබ්බා..??" ඒ රුවන්ය.

"මොන මගුලක්ද බං. ඒක එල්ලගෙන ඉන්න බැරිම තැන මම ලූප් එක ගලවලා ඉබ්බව එහා වත්තට විසික් කලා.."

තනියා ඉබ්බා විසික්කල වත්ත කියා කසිප්පු අංකල්ගේ වත්ත පෙන්නුවේය. රුවන්ට කට උත්තර නැත.

Written by sAm_9.50pm_29.05.2012