දෝදු සහ ටෙලිෆෝන් කතන්දර...

දෝදු.... යනු අමුතුවෙන් හැදින්විය යුතු නැති නමකි. ඔහු ගේ සැබෑ නම කවුරුත් (බහුතරයක්) තවම නොදන්නා නිසා පොර තාමත් සෑමාගේ මිතුරාය. කතා සියල්ල කියවමින් පොර මට බනින්නේ කුණු හබ්බ වලිනි.

එදා අපි ගම්පහ ක්ලාස් යන දවසකි. උදේ පාන්දර 7ට ටියුට් එකක් දෙන නිසා ලමයි පන්තියට ආවේ 6ට පමණය. සෑමා නම් ගෙවල් ලගින් බස් එකට නැග්ගේත් 6ට පමණය. ඒ කාලේ අපේ එකාලා ක්ලාස් ගියේ හුලුඅතු පත්තු කරගෙනය. කුකුලා අතේ තියාගෙනය. සෑමා සහ පුෂ්පේ ගෙවල් ලග හෝල්ට් එකෙන් නැග හෝල්ට් දෙකක් ඉදිරියට යද්දී එම බසයටම නගින්නේ අපේ දෝදුවාය. විටෙක පොර බස් එකට නගින්නේ නැත. විටෙක කීවාට බොහෝ විට දෝදුට නින්ද යන නිසා එන්නේ ප්‍රමාද වෙලාය. සර් හැමදාම ප්‍රමාද පිරිස් ඉදිරිය ඩෙස්ක් වලට ගන්නා නිසා අපි ක්ලාස් එකේ ඉදගෙන සිටියදි දෝදු පන්තිය මැදින් යනවා අපි අනන්තවත් දැක ඇත්තෙමු.

ක්ලාස් එන්න නැගිටින්නට පමා වන්නේ රෑට පාඩම් කර නිදි මත නිසා යැයි කීම සාධාරණය. එහෙත් පොර 7ට පමණ නිදා ගන්නේ පහුවෙනිදා ක්ලාස් යා යුතු නිසාය. ඒත් පොර එන්නේ පමා වෙලාය. එහෙව් දෝදුවා ක්ලාස් එකේද ටියුට් එක කර නිදා ගන්නේය. විටෙක ටියුට් එක අතක තබාගෙන හිස ඩෙස්ක් එක මත තබා ගොරවද්දි පුෂ්පේ හෝ සෑමා දෙපස සිට දෝදුව වත්තම් කරගෙන නැගිට්ටනවාය. දවසක් දෝදු එලෙස නිදා සිටියේ නුගේගොඩ මැත්ස් ක්ලාස් එකකදීය. එක පාරට නැගිට දෝදුවා සෑමාගෙන් ඇසුවේ ඇයි බං සර් විසිල් ගැහුවේ කියාය. සර් ගහපු විසිල් එකක නැත. එක්කෝ දෝදුවා හීනෙන් හෝ පොලිසියට මාට්ටු වී ඇත. නැතිනම් සිහිනයක් පාට පාටින් දැක ඇත. සෑමා නැහැ කියද්දිත් දෝදුවා කීවේ සර් විසිල් ගැහුවා කියාමය. බැලින්නම් අඩ නින්දේ සිටින දෝදුට සර් ගේ මයික් එකට සුලං වැදී එන විසිල් එකක් වැනි සද්දය ඇසී කලබල වී ඇත. සෑමා කීවේ අවුලක් නැහැ මචං සර් තව විසිල් එකක් ගැහුවොත් ඇහැරවන්නම් උඹ නිදා ගනිං කියාය.

ඒ ක්ලාස් එකේම දවසක් දෝදු පමා වී පැමිණ හිද ගත්තේ සෑමා හා පුස්පේ ඇතුලු සෙට් එක සිටි ඩෙස්ක් එකට ඉදිරියෙනි. ඒ ඩෙස්ක් එකේ සිටියේ දෝදු සහ ඊට බොහෝ දුරින් තවත් තිදෙනෙකු පමණි. පැය දෙකකට විතර පසු දෝදු ඩෙස්ක් එක මත සමපාත වී සිටියේය. ඉස්සර බහුතරයක් ක්ලාස් දරුවෝ දමන්නේ බාටා කැබලිය. නිකන්ම බාටා නොවේය. බෝල බෝල බාටාය. අපේ බොහොමයක් දැම්මේද ඒවාය. දෝදු ඉදිරිපෙල නිදා සිටියදී අපේ එකෙක් දෝදුගේ ‍ගලවා තිබූ සෙරෙප්පු දෙක අරන් දෝදුගේ දකුණු අත පැත්තේ එකකුත්, වම් අත පැත්තේ තව එකකුත් තැබුවේය. කෙල්ලෝ කොල්ලෝ දෝදු දෙස බලා සිනා සෙමින් සිටියත් දෝදු නැගිට්ටේ තම නින්ද කෙළවර කළ පසුවය. ඉන් පසුත් විනාඩි 15ක් වත් යනතුරු දෝදු සෙරෙප්පු නොදැක්කේමය.

ඒ දෝදු ගැන අතුරු කතාය, දැන් දෝදුගේ ෆෝන් කතන්දර...

ඉහත කී පරිදි දෝදු ගම්පහ ක්ලාස් යන්නට අපේ බස් එකටම නැග්ගේය. පොරගේ පොත් කිහිපය ඇරෙන්නට එදා අනිත් අතේ තිබ්බේ කළු ටියුලිප් බෑගයකි. ඒ දුටු අපට ප්‍රශ්න වැලකි.

"මොකක්ද බං ඔය? අද උබ දවල් කෑමත් ගෙනාවද?" දෝදු කෑමට සූරයා නිසාම ඇසුවෙමු.

"නැහැ මචං, අපේ සී.ඩී.එම්.ඒ ෆෝන් එක කැඩිලා. ඒක එන ගමන් නුවර පාරෙ ඇවිත් කිරිබත් ගොඩ ටෙලි ෂොප් එකට දෙන්න ඕනේ." දෝදු කීවේය.

"අම්මා මෙයා අදත් හෙන වට වන්දනාවක් සෙට් කරයි වගේ.." මීට කලිනුත් දෝදු බස් නැතිව පයිං යන ගමන් බහුලව අපට සෙට් කර ඇත.

"හරි හරි බං යන තැනය යං, ක්ලාස් ඉවර වෙලානේ... ඔය මගුල එල්ල ගෙන ඉන්නේ නැතිව පොත් ටිකත් දා ගනිං ඔය බෑග් එකට.." සෑමා දෝදුට ෆයි-එස් (5S) සිංහල ක්‍රමයට කියා දුන්නේය.

දෝදු කියන දේ අහන කොල්ලා නිසා බෑග් එකට පොත් ඔබා ගත්තේය. සුපුරුදු පරිදි එදා ක්ලාස් යද්දී අම්බානක පමාය. එනිසා සර්ගේ සුහද ඇරයුම යටතේ ඉදිරිපෙල මන්ත්‍රී අසුන් අපට හිමි විය. එහෙම පමා වී ක්ලාස් එකට ගියත් අපි සර්ට පෙනෙන මානයේදී පමණක් බොරු කලබලයක් ඇගට ගන්නෙමු. සර්ව දැක් හැටි‍යේ මහ කලබලයෙන් ඉදිරියට ගොස් හිද ගතිමු.

දෝදු මැදට හිටින පරිදි සුපුරුදු ලෙස හිද ගත්තේ පොරව විනාඩි 30කට වරක් ඇහැරවිය යුතු නිසාය. නැතිනම් දෝදු පන්තියෙන් එලියට දානවා ශුවර්ය. කලබලයෙන් හිදගත් දෝදු බෑග් එකට අත දමාගෙන පාඩමට අදාල පොත සොයන්නට විය. මතක විදිහට ඕගනික් කෙමෙස්ට්‍රිය. අත දමා කරකවා බැලුවද පොත සෙට් නොවුණ තැන දෝදු බෑග් එකෙන් එලියට ගත්තේ සී.ඩී.එම්.ඒ දුරකතනයයි. එය ඔසවා ඩෙස්ක් එක පැත්තකින් තැබුවේය. ඉතිරි පොත් ටික අනිත් පසින් තැබුවේය. දැන් දෝදු නිකං ඔපීස් එකක මහත්තයෙක් වගේය. පැත්තක පොත් ෆයිල් ගොන්නකි. පැත්තක දඩාර ෆෝන් එකකි. එහා පැත්තේ සිටි කොල්ලෝ සෙට් එක දත් මිටි කාගෙන සිනාසෙද්දී, කෙල්ලෝද දෝදුව අමු විලි ලැජ්ජාවට පත් කරමින් සිනාවෙන්නට වූහ. දෝදුට ලැජ්ජ නහර නැති වුනාට සර් දැක්කොත් විනාසය. අපි දෝදුගේ අතිජාත මිත්තරයෝ නිසා අපටද වීසා ලැබෙනු ශුවර්ය.

"මොකද pකෝ කරන්නේ.. ඕක දාගනින් ඇතුලට ඇඩ් එකක් නොවී.." කීවද දෝදු නිසලය. සෑමාම බෑග් එක අතට ගෙන ෆෝන් එක ඇතුලට එබුවේ විලි ලැජ්ජා‍වේ බැරි නිසාය. සර්ට මාට්ටු නැත. එහෙත් එදා ඉන්ටර්වල් එකේදී පිටුපස සිටි සෙට් එකේ කොල්ලෙක් සෑමාට තට්ටු කලේය.

"මචං අද ගෙදර කවුරුත් නැද්ද ?" පොර ඇසුවේය.

"ඇයි මචං එහෙම ඇහුවේ.." සෑමා ප්‍රශ්නාර්ථ ලකුණින් ඇසුවේය.

"නැහැ.. ගෙදරට එන කෝල් මිස් වෙයි කියලද උබ ලෑන්ඩ් ෆෝන් එකක් ගෙනාවේ.." දෝදුගේ ‍වැඩෙන් බැට කෑවේ සෑමාය.

"මේ හු** වැඩ බං.. මේක වැඩ කරන්නෙ නැහැලු.. හදන්න දෙන්න ගෙනෙල්ලා.." සෑමා කීවේ දෝදු පෙන්නමිනි.

ඒ ෆෝන් එක කැඩිලා කිව්වාට කෝල් එකක් ආවොත් රින්ග්ස් යනවාය. විටෙක ඩිස්ප්ලේ එකේ අවුලක් තිබ්බ නිසා දෝදු එය රෙපයාර් කිරීමට රැගෙන විත් ඇත. එය හිරු එලියට ඇල්ලූ විට ඩිස්ප්ලේ එකද අවුලක් නැතිව පෙනෙනවාය.

එදා දෝදු සමග අප බස් එකට නැග්ගේ කිරිබත්ගොඩ ගිහින් ෆෝන් එක හදා ගැනීමටය. 

ඒ ලෙවල් කරන කාලේ සෑමට හෑන්ඩ් ෆෝන් නැත. සෑමා ප්‍රථමයෙන් ෆෝන් එකකට ගත්තේ රේඩියෝ ඇති සුට්ටං එල්.ජී ෆෝන් එකකි. ඒ 2008 වසරේදීය. ගෙදරින් ඉල්ලා නෙවේය. තමාගේම මුදලිනි. ඒ ෆෝන් එකෙන් ඇරඹි පෙම තවම තියෙනවාය. දැන් වසර 4කි. ෆෝන් එක නම් කැඩුනේ වසර එක හමාරක් විතර භාවිතයෙන් පසුවය. ඒත් එය තාමත් කෞතුක භාණ්ඩයක් ලෙස ගෙදර තබා ඇත.

දෝදු සමග බස් එකට නැගි අපි සෙට් එකට තිබ්බේ පුෂ්පේගේ නොකියා ෆෝන් එකක් පමණි. බෑග් එක උස්සගෙන සිටියදී එතන සිටි ක්ලාස් එකේ කෙල්ලෙක් දෝදු දිහා බැලුවේ නැත. කලින් දෝදුගෙන් පාඩමක් උගත් ඇත්තියක විය හැක.

"මොනාද අනේ බෑග් එක ගන්නකෝ.." දෝදු බැග් එක බලෙන්ම පැටෙව්වේය. කෙල්ලද කරන්නට දෙයක් නැති තැන ගත්තාය. ඇය තම පොත් ගොඩට උඩින් දෝදුගේ බෑග් එක පිලිවෙලකට තබාගෙන ඊට උඩින් තම මොලැ කැටි දෑත් තබා ගත්තාය.

"මචං ගනිං උබේ ෆෝන් එක.." දෝදු ඉල්ලා ගත්තේ පුෂ්පේගේ ෆෝන් එකයි.

"තෝ මොකෝ කරන්න යන්නේ.. අඩේ සල්ලි නැහැ බං.." පුෂ්පේ දෝදු ගැන දන්නා නිසා සියල්ල විස්තර ක‍ර ෆෝන් එක දුන්නේය.

"කවුද බං සල්ලි ඉල්ලුවේ.. මම ඉල්ලුවේ ෆෝන් එක.." දෝදු සද්ද දැම්මේය.

එහෙව් ෆෝන් එක ගත් දෝදු අර දැරිවිගේ ඔඩොක්කුවේ තිබි ෆෝන් එකටම රින්ග් කලේය. අර කෙල්ල එක වර අත්දෙක උඩට ඉස්සුවේ බෑග් එක දෙදරද්දී බයේ ගැස්සිලාය. ඇය එවර දෝදු දෙස බලා අහක බලා ගද්දී දෝදු මුකුත් නොදන්නා ලෙස අහක බලා සිටියේය. 

දෝදු නැවත රින්ග් කලේය.

අර කෙලි පොඩිත්ත හිස ඔසවා බැලුවාය.

"තමුසෙගෙ බෑග් තියා ගන්නයි, ‍ජෝක් බෙදාගන්නයි මට බැහැ. ‍ආහ්.. මේක තියා ගන්නවා"

Written by sAm_6.45pm_04.04.2012

පලි - ඩිස්ප්ලේ ගිය හෑන්ඩ් ෆෝන් එකෙන් දෝදු මැසේජ් ලියයි/කියවයි ලගදීම....