මිණුම් දඬු සම්බන්ධවයි.. - About Measurements !!

පාසල් කාලයේදී මිණුම් දණ්ඩ කියූ විට අපේ පන්තියේ කොල්ලෝ සැට් එක සිනාසුනෝය. ඒකට හේතුව ටීචර් සෙවූයේ කුඩා දැරිවියක සේය. නමුත් “දණ්ඩ“ යන වචනය සතුව ගැඹුරු අසමජ්ජාතී අරුතක් ගැබ්ව ඇති බව ඒ වයසේ සිටි කොල්ලන්ට තේරුනෝය. ඒ නිසාම ටීචර් දණ්ඩ කියමින් පන්තිය ඉදිරිපිට සිටින විට කොල්ලෝ සිනාසුනෝය. අපේ සියලාගේ කාලේ නම් මිණුම් දඩු දැන් තරම් සරල නැතිය. ඒවා මහා සංකීර්ණ ඒවාය. යාර, හැතැප්ම, හෙක්ටයාර, ආදී ලෙස තිබූ ඒවා සංකීර්ණ ඒවාය. එහෙත් දැනට පවතින මිලි මීටර, සැන්ටි මීටර, කිලෝ මීටර ආදී ඒවා භාවිතය පහසුය. ඒවා සුද්දාගේ ඒවාය. ඒ නිසා 10, 100, 100 ආදී ලෙස වෙනස් වන්නේය. සීයලාගේ කාලේ ඒවා වෙනස් වූයේ කැඩිච්ච ගණන් වලින්ය. ඉතිං සීයලා සංකීර්ණ මිණුම් දඬු ක්‍රමයකටත්, අපි හෙවත් මුණුපුරන් සරල මිණුම් දඬු වලට හුරුව ඇත්තේය.

ටීචර් අපිට මුල්ම කාලයේ කියා දුන්නේ අඩි කොදුවෙන් මිණුම් ගන්නා හැටිය. ඒ කාලේ තිබුනේ භාගේ අඩි කෝදුවක්ය. ඒ කියන්නේ අඟල් හයේ එකක්ය. එය සැන්ටිමීටර 15ක්ය. අපිව එක වසර පන්තියට භාර දෙද්දී ලබා දුන් පොත් ලැයිස්තුවේ අඩුම කුඩුම අතර තිබ්බේ මීටර කෝදුවක් ගේන්න කියලාය. පන්තියේ ඉන්න සැට් එකේ දෙමව්පියෝ සියල්ලෝම මීටර කෝදු පන්තිභාර ටීචර්ට භාර දුන්නෝය. ඒවා ඊට පස්සේ අපිට දකින්නවත් නොලැබුනේය. එහෙත් ටීචර් පන්තිය නිෂ්ශබ්ද කරන්නට නම් ඒවා පාවිච්චි කළාය. ඒ මේසයට තඩි බාන්නටය. දඩස්, දඩස් ගා මීටර කෝදුවෙන් මේසයට ගසනා විට පන්තියම සයිලන්ට්ය.


ආරම්භක විද්‍යාව කාලයේ අපිට පන්තිය වටේ, පාසල වටේ දුර මනින්න කියා ටීචර් කීවාය. එවිට අපේ එවුන්ගේ ඇස් උඩ ගියේ “යකෝ මේ පුංචි කෝදුවෙන් කෝමද ඉස්කෝලෙ ඉඩම මනින්නේ“ කියා සිතමින්ය. ඒ හැරත් බිම දිගේ කෝදුවකින් මැනීම අපහසු බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැතිය. ඉන්පසු ටීචර් කීවේ ඒකට වෙනම ගැජට් එකක් තියෙනවා කියාය. එය කරත්ත රෝදයක් වගේ එකක්ය. එයට මිටක් ගසා ඇත්තේය. එය රැගෙන පන්තිය වටේ තල්ලුකරගෙන යද්දී රෝදය වටයක් කැරකෙද්දී කටස් සද්දයක් ඇසෙන්නේය. එම කටස් ශබ්ධ වාර ගණන හෙවත් වට ගණන ගණන් තබා ගැනීමෙන් දුර මැනිය හැකිය. එය කෝදුවක් රැගෙන වත්ත වටේ දුවනවාට වඩා පහසු ක්‍රමයක් වූයේය. වරක් ඇන්ටනා බටයක උස මැන ගැනීමට අවශ්‍ය වූ විටක එය බිමට පහත් කොට, බටයේ දිග මනින්ට සිදු වූයේය. එවිට අපේ එකෙක් කීවේ බටයේ උස මැනිය යුතු තැනදී බටයේ දිග මැනීම වැරදි බවක්ය. ඔහුට ගණනය කිරීමට අවශ්‍යව තිබුනේ උස මිසක බටයේ දිග නොවන බවත් හෙතෙම කීවේය. පසුව අපේ තවත් එකෙක් කුණුහබ්බ දෙකක් සමඟ ඔහුට කීවේ “තොට ඕනෙ නම් බටේ දිගේ බඩ ගාලා උස මැනපං, අපි යට ඉදන් බටේ කෙලින් කරන් අල්ලන් ඉන්නම්“ කියාය. මිතුරාගේ කට වැහුනේ එවිටය.


අපි පසු කාලීනව එළැඹුනේ කවකටු, කෝණමාන, බෙදුම් කටු යුගයටය. ඒ කාලේ කවකටු පෙට්ටිය ජාතික මෙහෙවරක් ඉටු කලේ මිණුම් කටයුතු සඳහා නොවේය. පන්තියේ බජව් දැමීමේදී සංගීතය සපයා ගැනීමේ කාර්යයේදී කවකටු පෙට්ටිය මහා ජාතික මෙහෙවරක් ඉටු කළේය. එසේම එම උපකරණ ආශ්‍රිතව විවිධ ක්‍රිඩාද බිහි වූයේය. බෙදුම් කට්ටෙන් ඉලක්කයට ගැසීමේ ක්‍රීඩාව ඉන් එකක්ය. එලෙස අංශක ආධාරයෙන් කෝණ මැනීම ආරම්භ වී ටීචර්ද පන්තියට තඩි කෝණමාන, කවකටු ගෙනාවාය. ඒවා කළු ලෑල්ලේ ඇඳීමට තරම් විශාල ඒවාය. කවකට්ට ඇතුලට හුණු කූර දමා කළු ලෑල්ලේ ඇඳීම ඉතා ආතල් වූයේය. ටීචර් ඇඹරෙමින් කළු ලෑල්ලේ අඳිනවා අපේ එවුන් බලා සිටියේ මහා කෑදර කමකින්ය. ඒ මිණුම් දඬු පිළිබඳව වූ ආශාවක් නිසාම නොව, ගණිතය කාලපරිච්ඡේදය කට් කිරීමට තරම් සිතක් පහළ නොවන මට්ටමට ටීචර් ලස්සන වූ නිසාය.



පසු කාලීනව මිනුම් සරා, වර්නියර් කැලිපර, ගෝල මානය, මයික්‍රෝ මීටර ඉස්කුරුප්පු ආමාන අදිය යොදාගෙන මහා පෙරලියක් කරන්නට වූයේ උසස් පෙළ සමයේය. ඒ කාලයේ ප්‍රස්ථාර පොතක් රැගෙන විද්‍යාගාරයේ කරපු කෙලි මතක් වෙද්දී මොලේ මඤ්ඤං වන්නේය. ඇත්තටම එම විශයන්ගෙන් බැහැර වූ කලෙක සාමාන්‍ය ජීවිතයේදී භාවිතයට නොගැනෙන එවන් දේවල් මොකට ඉගෙන ගත්තා දැයි හැගෙන්නේ එම විශයන් ගෙන් බැහැරව සාමාන්‍ය ජීවිතයට ආ කළෙකය.

අපේ රටට දැන් උදාවී ඇත්තේ මිණුම් දඬුවල පුදුම සහගත යුගයක්ය. ඉස්සර සැතපුම් කණු තිබූ කාලයේ වේගය මැන්නේ පැයට හැතැප්ම කියාය. පසුව එය කිලෝමීටර වලින් මැන්නේය. දැන් දුර මනින්නේ කාලයෙන්ය. එහෙමත් නැත්තම් “සුටුස්“ වලින්ය. මම සුටුස් ගාලා එන්නම් කියා යන උන් ඒ කාලේ නැවත ආවේ දවස් ගණනකට පසුවය. එහෙත් දැන් කඩුවෙලින් හයි-වේ එකට දැම්මාම සුටුස් ගා මාතරය. එහෙමත් නැතිනම් පෑලියගොඩින් හයි-වේ දාන උදවිය සුටුස් භාගයෙන් කටුනායකය. ඒවා හොඳ වැඩය. දිනක් “සුටුස්“ ගා යන කතාවක් දිග ඇදුනේ කඩයක් අසලදීය.


“දැන් බලන්න කිසි ගින්නක් නැතුව අපි සුටුස් ගාල යනවනේ මාතර...“

“අහ්.. දැන් මාතරටම හයි වේ එක තියෙනවද??“

“නැතුව.. මෙහෙන් කඩුවෙලට දැම්මා සුටුස් ගාල මාතර.. එහෙන් පෑලියගොඩින් සුටුස් ගාල කටුනායක...“

“එතකොට ඔයා මේ බයික් එකේ සුටුස් ගාල යනවද??“

“බයික් එකෙන් අපිට සුටුස් ගාන්න හම්බෙන්නෙ නැහැ අයිසේ.. වාහනයක් අරගෙනම ගිහින් තමා සුටුස් ගාන්න වෙන්නෙ...“

සුටුස් ගෑම එසේ තිබියදී මලින්ද මාමා නම් කීවේ ඉස්සර අපේ රටේ වේගය මැන්නේ පැයට කිලෝමීටර වලින් බවත් දැන් මනින්නේ තප්පර සහ විනාඩි වලින් කියාය.

එවිට පැත්තක සිටි අයෙක් කට කොනින් කීවේ “ඔව් සර්.. දැන් අපේ ගෙදරට බඩු ගේන්නෙත් කිලෝ ග්රෑම් වලින් නෙවේ.. ග්රෑම් වලින්...“ කියාය.

Written_bY_sAm_ශ්‍රී_Perera_7:03am_19/03/14