ගෙදරදී නොමිලේ - පිටතදී අයකෙරේ - SPA සැප පිළිබදවයි...

විටෙක ග්‍රාමීය ලදුන්ය, විටක තායි සුරූපිණියන්ය, දෝතට ගත් තෙල්, ක්‍රීම් හෝ ඔසු, අත් දෙකින් තලා ඇග ගල්වන්නේය. වැතිර සිටින යහනේ උඩු අතට, මුණින් අතර පෙරලන්නේය. ඉන බැදි සාළුව ඈත් මෑත් වෙද්දී ඒ අතරින් ඇගේ දෙඅත් දිවෙන්නේය. අවසන ශක්තිය හිමිදිරියේ වැටි පිණි බිදක් සේ ඇය දෝතට ගන්නීය. ටිෂූ එකක් සේවා ලාභියාගේ අතට ලැබෙන්නේ එය පිහිදා ගැනීමටය.

එය වූ නමින් ස්පාය. නැතිනම් සම්භාහනයක්ය. වාණිජ්‍යය මට්ටමින් කම්සැප බෙදීමේ කාර්යයේ නොයෙදෙන්නේ නම් ස්පා යනු ශරීරයට හිතකර ක්‍රියාවක් බව සෑමා අසා ඇත්තේය. මෙහි වෛද්‍යයමය වටිනාකම පිරික්සීම වෙදමහතාට භාරය.

සෑමාගේ මිතුරෙක් සිටියේය. මෙවන් තැනක පහස ලැබීමේ ආශාවෙන් පෙළුනු හේ දිනක් තමා සමග සිටි මිතුරන් දෙදෙනා ඇමතුවේය. 

“මචං මට යන්නෝනි බං පොඩි මසාජ් එකක් දාගන්න“

“ඇත්තට මාත් ගිහින් නැහැ.. තැනක් තියෙනවද බං?“

“මේ පැත්තේ ඇති.. අද බලමු ස්පොට් එකක් තියෙනවද කියලා..“ එදා ඔවුන් සිටි නගරයේ හැටියට මෙවන් ස්ථාන නොමැති වීම කිසිසේත්ම විය නොහැකි තිදෙනා තැනක් බලමින් වාහනය පැදවූවෝය.

“අර.. අර තියෙන්නෙ බං.. වරෙන් ගිහින් ටෝක් කරමු...“ අයෙක් අත දිග හැර පෙන්නුවේ දුරදී දුටු බෝඩ් ලෑල්ල නිසාය.

නා දළු වන් කොළ අතු එල්ලු මිදුලක් සහිත නිවසක, ඇතුලට මිතුරන් එඹුනෝය. ස්ථානයේ හිමිකාරිය වන් තැනැත්තිය කතා කළාය. සියළු මිල වටිනාකම් මිතුරන්ට පහදා දෙන ලදුව මිතුරෝ visiting කාඩ් එකක් සහිතව එළියට ආවෝය. 

තිදෙනාම වාහනයට නැගී ගුණ දොස් විචාරන්නට වූවෝය.

“මචං ඒක තමා අයිතිකාර කෑල්ල.. ඒකත් අවුලක් නැහැ හැබැයි....“

“එතකොට අර ඇතුලෙ ඉදන් ඔළුව එලියට දැම්මේ??“

“මම දැක්කෙ නැහැනේ බං..“

“උබ කොහෙ දකින්නද, අනිත් පැත්ත හැරිලනේ උබ හිටියේ....“

“ඒක නෙවේ.. මොකද කරන්නේ.. තුන්දෙනාම යනවද වැඩේට??“

“හරි බං.. අපි දැන් ගිහින් දවල්ට කාල එමු මේ පැත්තට..“

*********

කස්ටිය ආහාරයෙන් සන්නද්ධව නැවත උක්ත ස්ථානයට වාර්ථා කලෝය. කළින් සද්ද දැමු කිසිවෙකු ඉදිරියට එන්නේ නැතිය. දැන් එක එක කතන්දරය.

“මචං උබ එනවද යන්න ?“

“ඒ මට ATM එකෙන් සල්ලි ගන්න බැරි වුණා.. අද උබල පලයන්...“ අයෙක් කීය.

“මගෙ අතේ තියෙන්නේ 300යි බං.. 1000ක් ඕනෙ නේද වැඩේට??“ තවකෙකු කීය.

කලින් වැඩ දැමූ කිසිවෙකු දැන් සද්ද නැතිය. ඒ අතර වුවමනාව තිබු මිත්‍රයා ඉදිරිපත්ව ඇත්තේ තමා අත තිබි එකම 1000 නෝට්ටුව සමගය.

“මචං උබල ආවත් නැතත් මම යනවා... මට හරියටම 1000ක් තියෙනවා..  මොනවද බං කලින් තුන්දෙනාම යමු කියල දැන් ඇඹරෙන්නේ..“ මිතුරා කෝපයෙන් පවසද්දී, අනිත් මිතුරන් දෙදෙනා හේතු කාරණා පවසා ඇත්තේ මෙසේය.

“මචං මගෙ අතේ තියෙන්නේ 200යි, ATM යන්න හිටිය බැරි වුනානේ..“

“මගෙ අතේ 300ක් තියෙනව බං.. අද උබ පලයන්.. ඇවිත් විස්තර කියපං.. අපි ඊලග දවසේ සෙට් වෙමු..“

මිතුරන්ගේ මග හැරීම නොතකා අප මිත්‍රයා ස්පා ස්ථානයෙන් ලද ටවල් කැබැල්ල ඇග දවටාගෙන ඇතුලට ගොස් තිබුනේය. ඒ අතර අනික් මිතුරන් දෙදෙනා එම ස්ථානයේ පුටු දෙකක බර කථාවක වැටී සිටියෝය.

“මචං...“ කර්ටන් එක අස්සෙන එලියට ආ ඔළුව ඇතුලට ගිය මිතුරාගේ බව එලියේ සිටි මිතුරන්ට පැහැදිලි විය. ඔහු තවමත් ටවල් එක පිටින්ය. හිදගෙන සිටි එක් මිතුරෙක් ඔහු අසලට ගියේය.

“මචං.. උබේ 300යි, අරූගේ 200යි එකතු කරල දියන්.. මම පස්සෙ දෙන්නම්..“ මිතුරා මිමිණුවේය.

එළියේ සිටි මිතුරන්ට ගැටළු රැසක් මවමින්, රුපියල් 500 ගත් මිත්‍රයා ඇතුලට ගියේය. විනාඩි 20කින් පමණ සියළු කටයුතු අහවර වී එලියට ආවේ සම්භාහනය ලද අප මිත්‍රයාය.

“මොකෝ බං වුනේ? 1000ක් මදි වුනාද උබේ ඇග තලන්න..“ මෙතෙක් සිත දැවු ප්‍රශ්නය මිතුරන් ඇසුවෝය.

“මාර සීන් එක බං.. ඔක්කෝම ඉවර වෙලා ඒකි *තේ ගහන්න හැදුවා... මමත් හා කිව්වා.. බලකොට ඒකට ටිප් එක 500යි“

“ඇයි යකෝ තෝ හා කිව්වේ.. උඹ එලියට ආවනම් අපි ඕකම කරල අපේ සල්ලි අපිම තියා ගන්නවා...“

පලි - මිතුරන් ණය සල්ලි පසුව ලබා නොගත් නිසා, අරූ තවමත් බයිට්ය.

Written by sAm_2:56pm_03/10/2012

ඇල් මැරුණ බ්ලොග් ලොවට වෙනසක් කරන්න. මේ දිනවල අමුතු පෝස්ටු එකතු කරන්න. :)