උච්ච ස්වර සොයා ගිය මධ්‍යම පන්තියේ ගායකයෙකුගේ කතාව... - 5 කොටස

එක හුස්මට කියවන්න...

එක කොටස... දෙවන කොටස.. තෙවන කොටස... හතරවන කොටස... පස්වන කොටස... සයවන කොටස...

මගෙ කට හඩට පූසියෝ ඕන තරම් අහුවෙයි කියපු අපේ මැඩම්, මගෙ ෆෝන් එක වයිබ්‍ර්ට් වෙනවා දැක්ක එක ගැන මට මහා කුතුහලයක් තිබුණා. එදා හමුවෙච්ච කෙල්ල, අද මෙතැන, ඒ අස්සෙ මැඩම් එයාගෙ නැන්ද කෙනෙක් කියල ගණනකට නැතුව කිව්වා, ඒ මදිවට ඒ කෙල්ලට නම්බර් එක දීල ක්ලාස් එක ඇතුලට ආව විතරයි ෆෝන් එක රිංග් වෙන්න ගත්තා. ඒ සියළු හැගීම් මැද්දෙ මහා මඩ වලක පාවෙන කූඹි පැටියෙක් වගේ මම ඒ මේ අත පාවෙන්න ගත්තා. ක්ලාස් එකේ ඇතුලෙ ශරීර කූඩුව තිබ්බට, අපේ අනිත් තරගකාරයෝ එහෙන් මෙහෙන් ස්වර සප්තක අල්ලනවා ඇහුණට මම හිටියෙ වෙනම ලෝකෙක.

““විහග....““

එක පාරටම එයා මට කතා කළා. ඇත්තටම කාව්‍යාගේ කටහඩින් මම අවදි වුණා. මම එවලේ ඉදගෙන හිටියේ මල්වත්තක බංකුවක් උඩ. එක පාරට එයාව දැකලා, එයාගෙ හඩ ඇහිල මම ඉන්න තැනින්න නැගිට්ටා. ඊට පස්සෙ මම එයා ඉන්න පැත්තට අත දික් කළා.

““විහග.. මේ නෝට් බුක් එක ගෙනිහින් හොදට කියවල අවබෝධ කරගන්න...““

එයාගෙ කටහඩ වගේ මට දැනිල තිබ්බේ, එයාව වගේ මට පෙනුනේ.. ඇත්තටම අපේ මැඩම්ව. මට මොනව වෙලාද මන්දා. මටම තේරුණේ නැහැ.

“තව එකක්.. ඔයාල මට ඔය තරම් ගරු සරු කරන්න ඕනෙ නැහැ. අපි මේ කම්පෙටිෂන් එක ඉවර වෙනකල් යාලුවෝ වගේ ඉමු.. තේරුණාද විහග...“

“හරි මැඩම්.. මට තේරුණා..“

මම ඉදගන්න ගමන් කිව්වා. ඇත්තටම මැඩම් කතා කරපු නිසා නෙවේ මම නැගිට්ටෙ. මට මැඩම් වගේ මැවිල පෙනුනේ අර කෙල්ල.. ඒ කටහඩ දැනුනෙ කාව්‍යාගේ කියල විතරමයි. ඒ හඩ එයාගෙමයි. එයාමයි.

ක්ලාස් එක අහවර කරලා අපි සෙට් එක එළියට බැස්සා. ඒ එන ගමන් මම මගෙ හිර වෙච්ච ඩෙනිමෙ සාක්කුව අස්සට අත දාලා ෆෝන් එක එළියට නොගෙනම ඔන් කළා. අනිත් එවුන් සෙට් එක එදා පළවෙනි පාරට බොන්න සෙට් වෙද්දි මම අදි මදි කළා. ඒ මට බොන්න බැරි කමක් වත්, ඇලජික් එකක් වත් නිසා නෙවේ. විද්‍යාගාරයේ මධ්‍යසාර උෂ්ණත්වමානය පවා හිල් කරල කටේ හලාගත්ත මට එදා මහා සම්බාධකයක් පැණවිලා තිබ්බා. ඇත්තටම ඒකට හේතු වුණේ ෆෝන් එක ඔන් කරල බලද්දි නොදන්නා නම්බර් එකකින් තිබ්බ මිස් කෝල් එක. ඒ මදිවට ෆෝන් එක ඕෆ් කරල තියෙද්දි එයා මට හොදටම බැනල මැසේජ් එකකුත් දාලා. ඇත්තටම ඒ එයාමද? මම ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තර හොයන්න හදිස්සියෙ ගෙදර දිව්වා. අනිත් එවුන්ට බොරුවක් ගහලා, මම බබා වගේ ගෙදර ගියා. ඇත්තටම ආදරෙන්, මලක් කඩන්න හිතාගෙන...

වෙනදට ගෙදරින් එළියට බැස්සම ලයිසන් නැති අස්සයා වගේ ටවුම වටේ කරක් ගහල ගෙදර යන මම එදා කෙලින්ම ගියේ ගෙදර. ගෙදරට එන්න කලින්ම මම කාමරේට රිංගුවා වගේ මට දැනුනේ හිතේ තිබ්බ කළබලය නිසා. 

සුවද මට දී... පාට තැවරු... මල අරන් පිටවී....

ඔයාල හිතන්න ඇති ගෙදර මිනිස්සුන්ට හොරෙන්, එයාලට ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න කෝල් එක ගන්න ඕන නිසා මම කාමරේ තිබ්බ රේඩියෝ එක දැම්ම කියල. නැහැ. මම ඩයල් කළා ඒ නම්බර් එකට. ඒ ඇහුනෙ එයාගෙ රින්ග් ටෝන් එක.

“හෙලෝ..“

කන් දෙක බ්ලොක් වෙච්ච එකෙක්ගෙ කනට කොට්න් බඩ් එකක් ඔබලා කරකවලා එලියට ගත්ත වගේ, මගේ හෑන්ඩ්ස් ෆ්‍රී එක ඇතුලෙන් මගෙ කන් බෙරේ කම්පනය වෙන්න ඇහුණේ ඒ කෝකිලාවගේ හඩ.

“හෙලෝ කාව්‍යා..“

“අහ්.. දැන්ද අපිව මතක් වුණේ...“

“අනේ නැහැ කාව්‍යා මැඩම් කිව්වා ෆෝන් එක ඕෆ් කරන්න කියල. ඒකයි මම ඇතුලට ගිය හැටියෙ ඕෆ් කළේ. මම හිතුවෙ නැහැ ඔයා එච්චර ඉක්මනට මට කෝල් කරයි කියල.“

“අනේ විහග මම එච්චර හදිස්සියෙ ඔයාට කෝල් කළේ දෙයක් දැනගන්න කියලා...ඒත් ඔයා ආන්සර් කළේ නැහැනේ.. අන්තිමට මම බැනලා මැසේජ් එකක් දැම්මා.. සොරි ඈ..“

“මොකට සොරි කියනවද අයියෝ.. මොකක්ද අහගන්න ඕන කිව්වේ???“

“අහ්.. මම අහන්න හැදුවේ.. අද ඔයා ආව බයික් එක තියෙන්නේ...“

මට හිතුන එයා ඒ බයික් එකට ආසයි, ඒකෙ රවුමක් යන්න ඕන කියන්න හදනව කියල. මම ඉක්මනට ඒක දැනගන්න “ඔව් ඉතිං“ කියල කිව්වා.

“මම දැක්ක ඔයා ඒක මැඩම්ගෙ ගේට්ටුව ලග පාර්ක් කරනවා.“

“අහ්.. ඒක ලස්සන වැඩි කමට ඔයාට ආස හිතුනා නේද?“ මම දෙඩෙව්වා..

“ඔව් ඇත්තමයි විහග, මම ආපහු හැරිල බයික් එක ලගට ඇවිදගෙන ආවා. වටපිට බලද්දි කවුරුත් හිටියෙ නැහැ. අඩුම තරමේ ඔයාවත්...“

අපරාදෙ, ෆෝන් එක ආන්සර් කරන්න ලැබුන නම් මම පන්තිය බල්ලට ගියාවෙ කියල මේ කෙල්ලව ගෙදරට ඇරලවනවා බයික් එකේම. මම කම්පා වුනා. දුක් වුණා.

“ඉතිං ඔයාට මොනවද ඒ හදිස්සියෙ දැනගන්න ඕන වුනේ...“

“මට ඕන වුණා.. ඔයාගෙ බයික් එකේ පිටිපස්සෙ ටයර් එක ටියුබ්-ලස් ද කියල බලන්න. ඔයා ආන්සර් කළේ නැහනේ, ඉතිං මම ඒකට අතේ තිබ්බ දෙහි කට්ටකින් ඇණලා බැලුවා.“

එයා විහිළුවට හරි, තියෙන අසමජ්ජාතිකමට හරි මට කළේ ලොකු වැරුද්දක්. එදා මම ආපු හදිස්සියට බයික් එකේ හුලං නැහැ කියලවත් නොදැනුනේ එයාට තිබ්බ ආදරේට නේද කියල මගෙ හිතට දැනුනා. එයාට නොදැනුන ඒක මම විස්තර කරන්න ගියෙ නැහැ. එයාගෙ ඒ වින්දනයට මම අස්වැසිල්ලක් වුණා.

“ඉහි.. ඉහි.. මෝඩ කෙල්ල... කටු වලින් අනින්න ඕනද ටියුබ්ලස්ද කියල බලන්න...“

එදා ඒ පටන් ගත්ත අපේ දෙබස දිගටම තියා ගන්න ඕන කමට මිසක් මම වෙන එකෙක් කළා නම් මේක ගොඩින් අතාරින්නෙ නැහැ කියල උබලට වුණත් තේරෙනවා ඇති. එයා එදා හිල් කළේ මගේ බයික් එකේ ටයර් එක විතරක් නෙවේ. මගේ මුළු හදවතම හිල් කළා. කවදාවත් හෘද රෝ විශේෂඥ්ඥ වෛද්‍යවරයෙක් වත් සිහි නැති කරන්නෙ නැතුව නොකරන ඔපරේෂන් එකක් එයා මට එදා කළා. එයා කළේ ලොකු වැරද්දක්. ඒත් මට එයාව ඕනේ.

මතු ෂබැදි !

sAm ශ්‍රී Perera_11:48am_24/02/2013

එක හුස්මට කියවන්න...

එක කොටස... දෙවන කොටස.. තෙවන කොටස... හතරවන කොටස... පස්වන කොටස... සයවන කොටස...