වම්බට්ටා වැනි උන් ප්‍රසිද්ධ වීම සාධාරණය...

බොහොම දෙනෙක් ප්‍රසිද්ධියට කැමතිය. ඒ තමන්ට ලැබෙන ලාභ සත්කාර වැඩි කර ගැනීමේ චේතනාවෙන්ය. දේශපාලුවෝ තම සගයන්ට පවා සම්බන්ධීකාරක කාඩ් නිකුත් කරන්නේ ඒ නිසාය. එවිට දේශපාලුවා මෙන්ම කාඩ් ලග තබා ගන්නා පවා වැඩ කාරයෝ වන්නෝය. ගායක, ගායිකා, ක්‍රීඩක. ක්‍රීඩිකා සහ නළු නිලි යන හැමෝම ප්‍රසිද්ධියට කැමතිය. ඒක උන්ගෙ පැත්තෙන් විය යුතු දෙයක්ය. එහෙත් අයුතු ප්‍රෙයා්ජන ලබා ගැනීම නම් වැරදිය.

සෑමාට ප්‍රසිද්ධිය ගැන සිහි වුයේ මේ මෑතකදී පාසලට ගිය විටකදීය. බොහෝවිට පාතාලය වන් මැර චරිත ප්‍රකට වන්නේ නරක පැත්තෙන්ය. එහෙත් පාසල් කාලයේ කරන දග වැඩ නිසා ප්‍රකට වන පිරිස්ද අනන්තය අප්‍රමානය. බොහෝ විට එවන් කලහකාරී චරිත වලට නම් පවා පට බැදෙන්නේය. එය පාසල පුරා පැතිර ගිය කලෙක ගුරුවරුන්ගේ සිට ප්‍රින්සිපල් දක්වාම ඔහුට කතා කරන්නේ එකී ආරූඨ නමින්ය.

පසුගිය කලෙක සෑමාගේ වසරේ. පාසල් ආදි ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම මුල්වී පාසලට ජල නල පද්ධතියක් ලබා දුන්නේය. මෙය හුදෙක් ඒ ගැන ලියවෙන්නක් නොවන නිසාම, නමුත් ඒ ගැන ඡායාරූපයක් පල නොකර තැබිය නොහැකි නිසාම ඡායාරූපයක් දැමීම උචිතය.

මෙම නල පද්ධතිය සිසු අයිතියට පැවරීමෙන් අනතුරුව අප විසින් ගුරුමණ්ඩලයට, කණිෂ්ඨ ආදි ශිෂ්‍ය සංගමයට සහ ප්‍රින්සිපල්තුමාට සංග්‍රහයක්ද පැවැත්වූවෙමු. එහිදී සිදුවූ කතිකාවේදි සෑමාට සිතුනේ “වම්බට්ටා වැනි මැර චරිත ප්‍රසිද්ධ වීම සාධාරණ“ යැයි කියාය.

ප්‍රින්සිපල්තුමා සංග්‍රහ මේසය අසල පුටුවේ වාඩි ගත්තේය. සෙසු පිරිසද වාඩි ගත් විට ඔහු එකිනෙකාට ඇගිල්ල දිගු කරමින් තමා පාසලට පැමිණි 2006 වසරේ පාසලෙන් ඉවත් වූ අපේ එවුන් ගැන මතකය අවධි කළේය. ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයේ කර්නල් පදවියෙන් පිදුම් ලද එකම විදුහල්පතිවරයා වශයෙන් ඔහුගේ මතකය තියුණුය.

“අහ් තමුසෙ නේද සිගරට් බීල අහුවුනේ“ ඔහුගේ අත මා මිතුරෙකු දෙසට යොමු වුයේය.

“සිගරට් බීලා... නැහැ සර්.. “ මිතුරා පිළිවදන් දුන්නේය.

“නැහැ නැහැ තමුසෙ මොනවට හරි අහුවුණා..“

“සිගරට් බීල නම් නෙවේ සර්, මම මැච් එක දවසෙ බීල අහු වුණා“ මිතුරා දුන් පිලිතුරෙන් සැවොම සිනා සුනේය.

ඒ සිද්ධිය සිදු වූයේ බිග් මැච් එකක් දවසකය. අපේ එකා පැලෙන්නට බීලාය. සිහිය නැතුව පැත්තක වැටී සිටියදී එහා පන්තියේ පන්තිභාර ගුරුතුමිය පැමිණියාය. 

“මොකද මේකට වෙලා තියෙන්නේ??“ ඒ ටීචර්ය.

“මූට මී මැස් මොරේ හැදිල ටීචර්...“

“මී මැස් මොරේ....? යනව අයිසේ බොරු නොකියා, මූ හොදටම බීල ඉන්නේ...“

“පිස්සුද ටීචර්, අපි හොද සිහියෙන් ඉන්නේ, මූ කියල තනියම බොන්නද?“

“විකාර නැතුව ඕකගෙ ඔළුවෙ දෙහි ලෙල්ලක් අතුල්ලනවා“ ටීචර් විසදුම කීවාය.

“දෙහි ලෙලි නෙවේ ටීචර් එකෙක් ගියා මෙයාට මීමැස් මොරේට ගන්න බෙහෙත් පෙති ගේන්න...“

එදා ටීචර් ඒ වචන සැට් එක විශ්වාස කළාදැයි, නොකළාදැයි අපට හරි හැටි තේරුනේ වසර 6කට පසුව ඉහත කී අවස්ථාවට ගිය විටය. ප්‍රින්සිපල් සමග කතා කළ පසු එම ගුරුතුමිය වෙත අප ගිය විටම ඇය අපේ මිතුරාට කෑ ගැසුවාය.

“තමුසෙ මාව එදා රැවැට්ටුවා නේද?“

“මොකක්ද ටීචර්...“ ටීචර්ගේ කතාව මිත්‍රයාට මෙන්ම අපටද සිතා ගත නොහැකි විය.

“ඇයි මී මැස් මොරේ කියල බීල වැටිල හිටියේ...“ ඒ කතාවට අපට සිනා සෙන්නට හැර කරන්නට දෙයක් නොවීය.

“ආ.. දැන් තමුසෙ මොනවද කරන්නෙ...“ විදුහල්පතිතුමා තවකෙකුට ඇගිල්ල දිගු කලේය.

“මම සර් රට ඉන්නෙ ලංකාවට ආවෙ ලගදි..“

“තමුසෙත් ඉස්සර හැම එකටම මාට්ටුවෙනවනේ...“

“කෝ අර තාත්ත කන්ස්ට්‍රක්ෂන් කරන කොල්ලා..“

සර් මේ අහන්නේ එදා ආවෙත් නැති දැනට ලංකාවෙත් නැති එකෙක් ගැනය. අපේ උන් ඔහු ගැනද කීවෝය, ඉන්පසු ඔහුගේ අත අපේ කාලයේ බෞද්ධ සංගමේ සභාපති තුමා වෙත දිගු වූවේය.

“ඔයා දැන් කොහෙද වැඩ?“

“මම එයාර් ‍ෆෝර්ස් සර්..“

“එතකොට කකුල කැඩුනෙ..“ මෑතකදි වු සුළු අනතුරකින් මිත්‍රයාගේ කකුල වෙලා තිබුනේය.

“ඇක්සිඩන්ට් එකක් වුනා..“

“එයාර් ෆෝස් එකේ ඇක්සිඩන්ට් නම් ප්ලේන් එකකින් වත් වැටුනද?“

“ඔයා නේද බෞද්ධ සංගමේ සභාපති හිටියේ...“

“ඔව් සර්...“ ඒ පිලිවදනට සිනාසුනේ හාමුදුරුවෝය.

“හැම පාරම සභාපති වෙන්නේ මේ වගේ අය තමා. කොහෙන් හරි මැරයෙක් තමා එන්නේ...“ සර් කීවේය.

“හැබැයි සර් අපි තමා මුලින්ම සංඝගත දක්ෂිනාව පටන් ගත්තේ..“ ඒ අපේ හිටපු සභාපති මිතුරාය.

“නැතුව, මට මතකයි,,, මේ පාර අපි දක්ෂිනාව කලේ හයවෙනි පාරට...“ මැර සෙට් එකක් සිටියද, පාසලට අපේ උන් කළ දේවල් හැමෝටම මතකය.

ඉන්පසු ගණිත අංශයට ගිය විට අපේ උන් සාරි පොඩිත්තක් ඇදගෙන, මාල පොඩිත්තක් බැදගෙන කියමින් ලගින් යන විට විහිළු කළ සුන්දර ගුරුතුමිය හමුවෙන්නට ගියේය. ඇයට කිසිවෙකු උක්ත ගීතය ගායනා කරමින් දෙතුන් වරක් බයෝ පන්තිය අසලින් ගමන් කර ඇති බව මතක තිබුණාය. එහෙත් ඒ සෑමා බව ඇයට මතක් නොවුයේ වෙලාව හොද කමටය.

එකළ කම්පුටර් අංශය භාරව සිටි ඇප්ලයිඩ් සර් මවුස් එකේ බෝලය නැති වූවිට එය සොයමින් පන්ති පුරා ඇවිද ගිය හැටි පවා තවමත් හැමෝටම මතකය. පඩි පෙලවල් උඩ මුත්‍රාකර අහු වූණ එවුන්, අල්ලපු වත්තට සෙල්ලම් දාපු උන් තවමත් ඔවුනට මතකය. හොදින් ඉගෙන ගෙන විශ්ව විද්‍යාල ගත වූවන් විශාල පිරිසක් අතරින් ඔවුනට මතක තිබුනේ සුන්දර දග වැඩ කළ ඒ කාලේ මැරයන්ය. හේතුව අප මෙන්ම ඔවුනද එවන් සිද්ධීන් වලින් ලබන සැගවුණ සතුට නිසාය.

එසේම සමාජ ගත සිද්ධීන් වලින් අහිංසක සුන්දර චරිත සුළුතරයක් මතකයේ රැදෙන අතර, වම්බට්ටන් වැනි සමාජ පෙරලියක් කරන චරිත, බහුතරයක් මතකයේ රැදෙන්නේ ඒ නිසාමය.

සැයු - සෑමා අපේ එවුන් මැරයන් බව කීවා නොව, වම්බට්ටා හොද යැයි කීවා නොව, මිනිස් මතකයේ රැදෙන්නේ කැපී පෙනෙන (හොද හෝ නරක) ක්‍රිරියාවන් කළ පිරිස් බවට සටහනක් තැබුවා පමණකි.

ලබන ඉරිදා දහම්පාසල් නොයන හේතුව මෙතැනින් බලන්න..

Written by sAm ශ්‍රී Perera_8.04am_17/01/2013