කොටුවක් පනින්න තියෙන අමාරුව...

අද කාලේ හැදෙන පොඩි උන් හෙන ඇම්බැට්ටයෝය. උන්ට ෆොන් එකක් අතට අහු වුනොත් කෙලින්ම කනේ තබාගෙන හලෝ හලෝ ගාන්නෝය. ඒ කාලේ අපිට ෆෝන් දැක්කොත් බඩ පපුව දැවිල්ල ගන්නේය. සෑමාගේ අයියාගේ පොඩි එකා ගේ නම මතීෂ බාසුරුය. මෙතැන් සිට සෑමා බාප්පා වන එකී පොඩි එකා බාසු ලෙස හදුන්වෙන්නේය. බාසු පොඩි කාලේ සිට තාක්ෂනයත් සමග මුසපත්ව සිටියේය. බාසු අතට පෙන් ඩ්‍රයිව් එකක් හෝ ඩොංගලයක් අතට ගතහොත් හරියටම ලැප් එකේ යූඑස්බී සිදුරට රිංගවන්නේය. කොල්ලා පොඩි කාලේ සිටම හුරතල් වුයේ ඇන්ඩ්‍රොයිඩ් සමගය. එනිසා ඇන්ග්රි බර්ඩ් බාසුට කලාමැදිරියෙක් වැනිය. ෆෝන් එක අතට ගෙන අන්ලොක් කර මෙනු එක අතර එහෙ මෙහේ දුවන්නට බාසු දක්ෂය. මේ සියල්ල දැන් ඉපදෙන හැම පොඩි එකාටම පොදුය. උන් ලොකු වී පසුකලෙක අපෙන් සීයේ කෝම් පිට්ටු ගහන ඇප් එක කොහෙද කියා අසනවා ෂුවර්ය.

කුඩා කළ බාසුගේ ෆොටෝ ෂූටින් එකක් සෑමා කළ අයුරු

බාසු ඉපදී හරියටම වසරක් ගෙවෙද්දී බාසුගේ ෆේස් බුක් ගිණුම ඉපදෙන්නේය. ඒ බාසුගේ අප්පච්චි හෙවත් සෑමාගේ අයියාගේ අතින්ය. එය හුදෙක් ඇල්බම් එකක්ය. ඉස්සර පුළුන් කැබලි ඔබමින්, ලැමිනේට් කරමින් සැරසෙන ඇල්බම් අද කාලෙ නැතිය. ෆෝන් එකෙන්, ඩිජිටල් කැම් එකෙන් ගැනෙන ෆොටෝ අද කාලෙ සිරවෙන්නේ ෆේස් බුකියේය.

අපේ බාසු පෙරපාසල් යන්නේය. ඒකා යන්නේ ඉන්ටර්නැෂනල් නිසා අකුරු මැකී නෑ දන්නෙ නැතිය. දන්නේ කඩු සිංදුය. ඒ අතර සිංහල සිංදුද දන්නේය. ඉස්කෝලේ කවි සිංදු එකක් වත් කොල්ලා ගෙදරදී කියන්නේ නැතිය. ඒත් ඉස්කෝලෙ ගුරුවරු කියන්නේ කොල්ලා දක්ෂයා බවය. අනිත් දරුවන්ට නැති ආදරයක් කොල්ලාට තිබෙන්නේ ඒනිසාය. දිනක් සෑමාගෙ අයියා බාසුට එකේ ඉලක්කමේ සිට අංක විස්ස දක්වා ලියන ලෙස වැඩ පවරා තිබුනේය. කොල්ලාට ඉස්කෝලෙ උන්වා තිබ්බේ අංක දහව වෙනතුරු පමනක්ය. එහෙත් ගෙදරදී කෙරෙන සිලබස් එකේ කොල්ලාට ඊට වඩා කර තිබුනේය. හවස අයියා පොත අතට ගත්තේය. කොල්ලා එහා පැත්තේය. කොල්ලා එකේ සිට විස්සට නිවැරදිව ලියා තිබු නිසා අයියා උඩ ගියේය. හොද පුතා.. කොහොමද ඔයා ඔක්කොම හරියට ලිව්වේ? අයියා ඇසු පැනයට කොල්ලා පිලිතුර ලබා දුන්නේ පොතේ අන්තිම පිටුව පෙන්නමින්ය. “නැහැ අප්පච්චි මම බැරි වෙලාවට පොතේ අන්තිම පිටුව බැලුවා..“ අන්තිම පිටුවේ එකේ ඉලක්කම සිට පනහ දක්වා මුද්‍රනය වී තිබුනේය. කෙසේ වෙතත් එය බලා ලිවීමට තරම් කොල්ලා දක්ෂයෙක්ය.

බාසු මොනවා බෙදා ගත්තද කෑම නම් බෙදන්නේ අඩුවෙන්ය. දිනක් කොල්ලාගේ කෑම පෙට්ටියෙන් පන්තියේ ගුරුතුමිය කෑම ඉල්ලා තිබුණාය. කොල්ලා කෑම පෙට්ටියේ තිබු බිස්කට් වලින් එකක් පමණක් ගුරුතුමියට දී තිබුනේය. මෙය ගුරුතුමිය නිවසට පැමිණිලි කළාය. බාසුගේ මව නොහොත් සෑමාගේ අයියාගේ බිරිද බාසුට අවවාද දුන්නාය. “පුතා කවුරු හරි කෑම ඉල්ලුවම එකක් දීල එන්න එපා ඒක කැතයි නේ, ඒ නිසා දෙක තුනක් දෙන්න..“ පසුදින කොල්ලා ඉස්කෝලෙ ගියේය. කෑම බෙදා ගැනීමට හුරු කරවීමට කොල්ලා ලගට ටීචර් ආවාය. ඒ කෑම වෙලාවය. “පුතා මටත් ටිකක් දෙන්න..“ හොද පුරුදු ඉගැන්වීමට ටීචර් අත දිගු කළාය. කොල්ලා අත දිග හැර කෑම පෙට්ටියෙන් කඩල ඇට තුන හතරක්ම දුන්නේය. ටීචර්ට එදා කටඋත්තර නැති වී තිබුනේය.

මෑත දිනකදී සෑමා ගමනක් යන්නට වාහනයට නැගුනේය. එවිට කොල්ලා සිටියේ සෑමාගේ අම්මා නොහොත් ආච්චී සමග කතන්දර කියවමින්ය. කොල්ලා නැගිට ආවේ සෑමා ලගටය.

“ආ.. යාළුවා.. කාලෙකින් දැක්කේ..“ ඒ සෑම් බාප්පාට කතා කළ බාසුය.

“ආ ඇත්තද.. මාත් දැක්කෙ කාලෙකින්...“

“ඔයා ගමනක් යන්න නේද ? මාව එක්කගෙන යන්නෙ නැද්ද?“

කොහෙ යන්න හැදුවත් ඇගේ එල්ලී එන්නට කොල්ලා කැමතිය. දිනක් සෑමා සමග ඔෆීස් යා යුතු යැයි කියා කොල්ලා වාහනයටද නැගුනේය. කොල්ලා මග හැර සෑමා පිටත් වුයේය. නැවත නිවසට ආ විට කොල්ලා කියූ ඉතිරි කතාටික කීවේ සෑමාගේ අම්මාය.

“බලන්නකෝ ඔයා ගියා පස්සෙ කොල්ලා මට මාර කතාවක් කිව්වනේ..“

“ඇයි මොනාද කිව්වේ?“

“බලන්න ආච්චි බාප්ප මට ආදරේ නැහැ එයා එයාගෙ කෙල්ලට විතරයි ආදරේ...“

“ඇයි ඔයා එහෙම කියන්නේ...“ සෑමාගේ අම්මා එසේ අසා ඇත.

“නැහැ ඉතිං ඒකනේ ඔය මාවත් දාල ගියේ..“

සෑමා එලියට බැස්ස ගමන කොල්ලාට තේරී ඇත්තේ සෑමා කොටුවක් පනින්නට යනවා කියාය. පොඩි එකා වුනත් සෑමා ගැන හිතන හැටි කැතය.

Written by sAm ශ්‍රී Perera_10:42am_07/01/2013