මාරු සල්ලි... - Changed Money !!

මාරු සල්ලි යනු කෙටි කතාවක් නොවේය. බ්ලෙග් කතාවක්ය. මාරු සල්ලි හමුවේ සෑමා දුටු කතාවක්ය. එය හුදෙක් පුද්ගලයන්ගේ පරාර්ථය හෙළි කරන්නක් බව සෑමා සිතුනේ කාසි, නෝට්ටු හෝ මුදල් සමඟ මෙතුවක් ජීවත් වීමෙන්ය. ඉස්සර මාරු සල්ලි වලට නියම ඩිමාන්ඩ් එකක් තිබුණේය. ඒ පාසල් යන කාලයේ කිව්වොත් නිවැරදිය. කැන්ටිමෙන් ලැබෙන ඉතුරු සල්ලි හෙවත් කාසි, පසු දිනට හෝ එදිනටම යලි ආයෝජනයක්ය. එලෙසම බස් එකේ යද්දී නම් මාරම වටින්නේය. ඒ නම් හැමදාම අපව රවටන කොන්දාව අපට රැවටිය හැක්කේ අතේ මාරු සල්ලි තිබුණොත් පමණක් නිසාය. තවත් අතකින් මාරු කාසි යනු පාසල් සමයේ කලෙක්ෂන් හෙවත් “ලොන්තේ“ දමන උන්ට නම් සහන මල්ලක්ය. හැමදාම ලැබෙන කප්පම් මුදල මාරු සල්ලි වලින් එකතු වුවද විශාල මුදලක් වන්නේය. එලෙසම කප්පමට ලක්වන්නෝද මාරු කාසි දීමෙන් තම පොකැට්ටුව බේරා ගත්තේ නෝට්ටු වලින් වෙන්නට යන විනාශය කාසි කිහිපයක් කප්පම්කරු අතට දීමෙන්ය. ඒ කෙසේ වෙතත් පාසලේදී, පන්තියේදී නම් සාක්කුවේ තිබෙන කාසි දෙකතුනක් හෝ බිම වැටී “සල බලාං“ සද්දය ආවොත් වටේ ඉන්න උන් කෑ ගහන්නේ “අඩෝ.. අන්න අරූගේ කැටේ කැඩුනා“ කියාය. එහි ඇති විලි ලැජ්ජාව නම් අපේ උන් “කැටේ“ කිව්වේ “ගුද මාර්ගය ආදායම් මාර්ගය“ කරගත් විටය.

මාරු සල්ලියේ දේශපාලනය නම් මෙසේය. විටක පුද්ගලයාගේ ආත්මාර්ථය, පරාර්ථය, හෝ කම්මැලි කම විදහා දැක්වෙන්නේ මාරු සල්ලි වලින්ය. බොහෝ විට මාරු කාසි වලින්ය. එහා පැත්තේ සැලුන් එකට එන කොණ්ඩය දන් දෙන්නෝ දහසේ මුදල් නෝට්ටුවක් අතේ තබාගෙන “හොට් සීට්“ එකේ වාඩි වන්නෝය. හොට් සීට් එක කිව්වේ සැලුන් එකේ කොණ්ඩය කපන සීට් එකටය. සෑමාට නම් ඒක හොට්ය. සැලුන් එකේ එකා කොණ්ඩය වැරදියට කැපුවොත් කැපුවාමය. මොන අටමගලය වුණත් මුදල් දී එන්නට වන්නේය. කෙසේ හෝ එහා පැත්තේ සැලුන් එකේ කස්ටර්මර්ස්ලා මාරු සල්ලි අතේ නැතුව, හිතුමතාම, කලින් නොදන්වාම, හොට් සීට් එකේ හිඳ ගන්නෝය. ඉනපසු කොණ්ඩය කැපුවාට පසු රුපියල් දාහේ නෝට්ටුව දික් කරන්නෝය. අසරණ වන්නේ සැලුන් එකේ එකාය. ඉන්පසු මාරු සල්ලි හොයමින් ඌ දිව එන්නේ සෑමාගේ කඩයටය. කොණ්ඩය කපන්නට ආ එකාගේ ආත්මාර්ථකාමීත්වය, කම්මැලිකම නිසා දුක් විදින්නේ වටේ ඉන්න උන්ය. බැරිම තැන සෑමාගේ අම්මා පෝස්ටර් එකක් ඇන්දේය. “කරුණාකර මාරු සල්ලි රැගෙන එන්න“ පෝස්ටරය සැලුන් එකේද, එහා පැත්තේ ඉඳිආප්ප කඩේද ගැසුවේ සෑමාගේ අම්මාය. ඒත් කරදරය එසේමය. කොණ්ඩය කැපුවාට පස්සේ මෙන්ම, ඉඳිආප්ප කෑමෙන් පසුද දිගු කරන්නේ රුපියල් දහසේ කොළයක්ය. සදාතනික දුක අපටය. 

ඉතිරි කාසි වෙනුවට ටොෆි ලැබෙන, බුලත් විට ලැබෙන සිද්ධීන් අවම කර ගත හැක්කේ තමන්ටමය. ඒ මාරු සල්ලි, මාරු කාසි අතේ තබා ගැනීමෙන්ය. විටක මුදලාලි ඉතුරු සල්ලි දෙද්දී පාරිභෝගිකයාගෙන් අහන්නේ මාරු තියෙනවාද කියාය. එවිට පර්ස් එක, පොකැට්ටුව විහිළුවටවත් අතගා නොබලන පාරිභෝගිකයා මාරු කාසි නැහැ කියන්නේය. එවිට මුදලාලි කඩේ තිබෙනා එක්ස්පයර් මට්ටමේ ඒවා ඔතා එවන්නේ ඉතුරු සල්ලි ලෙසය. දිනක් කඩේකට පැමිණි ඩෑල් එකක් මොන මොනවාදෝ බඩු ටිකක් ගත්තේය. ඒ අතර තමා අත තිබූ කාසි කිහිපයකින් කඩේ ලෑල්ලකට තට්ටු කරමින් සිටියේය. මුදලාලි බඩු කිරන කල්ම, ඔහු ලෑල්ලට තට්ටු කළේය. මුදලාලි ඩෑල් එක ඉතුරු දෙන්නට මාරු “කාසි තියෙනවද මහත්තයා ?“ කියා අසද්දී කඩේට ආපු ඩෑල් එක කට පුරා කීවේ “අනේ නැහැ“ මුදලාලි කියාය. ඒ උපන්ගෙයි ආත්මාර්ථකාමීත්වයය. මුදලාලියා රකුසු බැල්මට් එකෙන් පාරිභෝගිකයා දෙස දෙනෙත් හෙලා, “ඔය අතේ තියෙන කාසි ටික හරි දෙන්න මහත්තයා“ කීවේ කිංඩියටය. අරූට රෙදි නැතිය. පොර සමාජය මැද්දේ එළියට දැම්මේ තම ආත්මාර්ථයය. 

මාරු සල්ලියෙන් පුද්ගලයන් මැනිය හැකි බව කියන්නේ සෑමාය. සෑමාගේ පඩිටෝක්ස් පැත්තකින් තබා පුදගලයන් තමන් ගැනම හිතනා අය නම් මාරු සල්ලි නිවැරදිව පරිභෝජනය කළ යුතුය. රුපියල් පහේ කාසි කිහිපයක් පර්ස් එකේ දමාගෙන සතියක් දෙකක් ගත කළ විට පර්ස් එකට වෙන හානිය වැඩිය. පර්ස් වලට වැඩිය දැන් භාවිත වන්නේ වොලට්ය. එහි නම් කාසි දමන්නටම බැරිය. කෙසේ හෝ රැගෙන යාමේ අපහසුව, පර්ස් එකේ දැමීමේ අපහසුව, දන්නා උන් නම්, මාරු කාසි නිවැරදිව භාවිත කොට ඉතුරු සල්ලි ලෙස නෝට්ටු ලබා ගැනීමට උත්සුක විය යුතුය. රුපියල් හැත්තෑ පහේ භාණ්ඩයට රුපියල් සියයක් මුදලාලීට ලබා දී, රුපියල් 25ක් ඉතුරු සල්ලි ලබා ගැනීම සාමාන්‍ය ඩීල් එකය. ඒත් සෑමාට ආතල් වෙනස් විදියකටය. එනම් රුපියල් 105ක් මුදලාලියාට ලබා දී රුපියල් 30ක නෝට්ටු ලබා ගැනීමය. එහෙම කරන්නට ගොස් කෙළවුණ අවස්ථාද නැතුව නොවේය. එවන් අවස්ථාවක මුදලාලියා රුපියල් 20ක නෝට්ටුවක් සහ 10 කාසියක් දුන් විට මුදලාලියාගේ මෑණියන් සිහිවන්නේය. එහෙත් අප නොසැලී මාරු කාසි / සල්ලි නිවැරදිව භාවිත කළ යුතුය.

පලි - කාසි ගැන කියද්දී, සෑමාට මතක් වුණේ අපේ කාසියාගේ කතාවය.

Written_by_sAm_ශ්‍රී_Perera_7:10am_12/06/15

පපලි - වෙන උන් අම්මාගේ උපන්දිනය දා ලියන්නේ මව් ගුණ පෝස්ට්ය. එසේ නොලියා මාරු සල්ලි ගැන ලිව්වාට සොරිය. දරුවෙක් හදන්නට මව්වරු, පියවරු විදිනා දුක දැනුනු පුතෙකු, අමුතුවෙන් විශේෂ දිනයක මව් ගුණ ලිවිය යුතු නැති බව සිතුනේය.