අහිංසක ආදරය අයිස් ක්‍රීමක්ව අසරණව දියව යයි...

එදා සිකුරාදා. මුළු සතිය තිස්සෙම මම බලන් හිටියේ  මං මේ දවස එනකල්. ඉස්කෝලෙ ඇරෙන බෙල් එක වැදුන ගමන් හොස්ටල් එකට දුව....ගෙන ගිය මං මගෙ සූට් කේස් එකත් අරන් එක පිම්මේ ස්ටේෂන් එකටත් දුව...ගෙන ගියා. හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..

ස්ටේෂන් එකෙන් කෝච්චියට නැගල ගෙදර යද්දි කෝච්චි පෙට්ටියෙදියි පාරෙදියි ඇස් දාස් ගණනක් මට හම්බුනත් මං හෙව්වෙ එකම එක ඇස් දෙකක් විතරයි. ගෙදර ගිය ගමන්ම මූන හෝදගන්නෙ වත් නැතුව ඇදන් ආපු ඇදුම් පිටින්ම මම ටක් ගාලා බත් පිගන් තුන හතරක් කාල දැම්මේ ඒ මූන බලාගන්න කල්  ඉවසීමක් නැති වුන හින්දා. අන්තිම බත් කටත් කාලා, අම්ම දීපු මීකිරි හටිට්යත් උඩින් පල්ලෙන් ඉවර වෙනකල් කාලා දාපු මම, ගේ පිටිපස්සෙ කුරුදු ලන්දෙන් පාරට වැටුනෙ ඒ ඇස් දෙක මම එනකල් පෙරුම් පුරාගෙන මග බලාගෙන ඉන්න බව මං දන්න හින්දා.

කූචු..බීචි..කූචු..බීචි..කූචු..බීචි..

මග දිගට ලන්දෙ හිටුප කුරුලු රංචු කිචි බිචි ගෑවෙත් මගෙ හැගීම් තේරුම් අරන් කියලයි මට හිතුනෙ. ඒත් බලනකොට ගැරඩියෙක් කජු ගහක බෙනේකට රිංගලා ඒකෙ හිටපු මයින පැටව් කනවා. ගැරඩියට බය වෙච්ච පාර තමයි මේ කුරුලු පැටව් කච කච ගාන්නේ. 

කුරුන්දෙ මල් කොමු මැදින් මම පාරට අඩිය තිබ්බා. එතකොටම කොයින්දෝ ඉදල අයිස් ක්‍රීම් කාරයෙක් මං ලගට ආවා. මට ඒ අයිස් ක්‍රීම්කාරයාව පෙනුනෙ හරියට සුර දූතයෙක් වගේ. රුපියල් 60ක්ම දීල ඌ ලග තිබ්බ අයිස් කෝන් දෙකක්ම අරගත්ත මං දුවලා ගියා..

හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හාහාහා...

ඒ යන ගමන් මගෙ අයිස් ක්‍රීම් එක මම මගදිම බස්සල ඇරියා. ඒත් අනිත් අයිස්ක්‍රීම් එක මගෙ අතින්ම පූජට කවලා, කට වටේම අයිස්ක්‍රීම් ගාගෙන පූජ හිනාවෙන හැටි බලන්න තව දෙවැටවල් දෙකයි. 

හික්..හික්..හිකිහිකි...හික්..

පූජගෙ හිනා හඩ දැන් මට නම් ඇහෙනව ඇහෙනව වගේ..

දෙපැත්තෙ ඉදගෙන එක අයිස් පලමක් උලා කනවා.

දැන් මං පූජලගෙ කඩුල්ල ලග. කඩුල්ලෙ උණ බට දෙක අතරින් මම පූජලගෙ මිදුල දිහා බැලුවා. දැන් ඔහෙල හිතයි මම හෙන කොටයි. මම කඩුල්ලටත් වඩා මිටියි කියලා. පිස්සු.... ඒගොල්ලන්ගෙ කඩුල්ල හෙන උසයි.

පූජලගෙ බිත්තියො වැදුන මගෙ ඇස්දෙක බම්පර් වෙලා ගිහින් නැවතුනේ අපි දෙන්න ගිය සතියෙ හදපු පුංචි සෙල්ලම් ගේ ලග. ඒ පුංචි සෙල්ලම් ගෙදර ලග මගුල් පෝරුවෙ මම මනමාලයා. එයා මනමාලි. (දැන් ඔයල අහයි අෂඨක කියන්න ආවෙ එයාගෙ තාත්තද කියලා.)

ඒත් එක පාරටම දැක්ක දෙයින් මගෙ හදවත භූමිතෙල් ඉවර වෙච්ච පැට්ටල් මැක්ස් එකක මැන්ටල් එක වගේ කඩාගෙන වැටුනා. මගෙ සිහින කුමාරි, මගෙ පුංචි සුරංගනාවි, මගෙ පුංචි සමනලී පූජා.. එහා ගෙදර මාටියාගෙ පුතා ‘කරන්‘ට ලංවෙලා දෙපැත්තෙ ඉදගෙන එක අයිස් පලමක් උලා කනවා.

එයාට ගෙනාපු අයිස් ක්‍රීම් එක මගෙ අතේම දිය වෙලා බිම වැටුනා. මම මීහරකෙක් වගේ දුවගෙන ගිහින්....

හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හ..හ්හාහාහා...

අපේ තාත්තට කිව්වා, මම අයිස් ක්‍රීම් අරගෙන යනකොට පූජා කරනයා එක්ක අයිස් ක්‍රීම් කනව දැක්ක කියල. අපේ තාත්ත තමා අපේ එස්ටේට් එකේ ඨාකූර්. මාටියා අපේ වත්තෙ මුරකාරයා. ඒක කියද්දිත් තාත්ත කරනයත් එක්ක මාටියගෙ මුළු පවුලම ගමෙන් එලවල දාලා පූජාව මට අයිති වෙන හැටි මට මැවිල පෙනුනා.

“ආහ්.. උඹ අයිස් ක්‍රීම් දෙකක් අරගෙන යනකොට පූජ කරනයත් එක්ක අයිස් ක්‍රීම් කනවා?? “

“හාහ්.. තාත්තේ.. “ මමත් බොරුවට ඇඩිලා වගේ කිව්වා.

“ඈහ්.. උබට කොහෙන්ද පවන් අයිස් ක්‍රීම් කන්න සල්ලි??? මගෙ කොට්ටෙ යට තිබ්බ රුපියල් සීය නැතිවුනේ කොහොමද කියල මම හොයාගත්ත. මෙහාට වරෙන්..“ තාත්ත මාව ඇදගෙන ගිහින් වත්ත කෙලවරේ බිලිං ගහේ බැදලා, ඇගට දිමි ගොටු දාලා මාව කෝටු මස් කළා..

Written 6:46pm_17/10/12