මාකට් කිරීම... - Targeting the Market !!

සරලව සියල්ල මාකට් වී හමාරය. ජාතිය, ආගම සිට සියල්ල මාකට් එකේය. එකෙක් ගොඩ යන්නට අනෙකා තලා පෙලා දමන්නට තමන්ගේ දේ මාකට් කිරීම ආරම්භ වී ඇත්තේය. ඒ කාලයේ මාකට් කිරිල්ල නොතිබුණා යැයි නොකියමි. නමුත් අද තරම් තරඟයක් නොතිබ්බේය. විටක මිහිඳු හිමි ලංකාවට බුද්ධ ධර්මය ගෙනැවිත් මාකට් කළා යැයි කියන්නාවූ සමාජයක් මැද, එයින් පසු සිදුවූ දෑ සියල්ල මාකට් හෙවත් කාගේ හරි ඇඟේ ගැසීමක් සිදු වූවා යැයි නොකියන්නේ කවුද?

විටක සෑමා බුදු දහම මාකට් කළේ යැයි කියන්නට පිරිස් ඉදිරිපත් වුවොත් එයට පුදුම විය යුතු නැත්තේය. වෙසක් සතියකට වෙසක් කළාපයක් ඉදිරිපත් කිරීම, පොසෙන් සතියට පොසොන් කලාපයක් ඉදිරිපත් කිරීමේ, ආරම්භය හදුන්වාදුන් සෑමා බුදු දහම මාකට් කොට බ්ලොග් එක ගොඩ දා ගත්තේ යැයි කියන්නට කිසියම් හෝ තැනක මුඛයක් විවර විය හැකිය. බුදුන් දවස බුද්ධ රශ්මිය වැදී ලෝකයම බුද්ධාලම්භන ප්‍රීතියෙන් ඔකඳවන සඳ දේවදත්තයන් නැගී සිටියේ බුදුන්ට එදිරිවය. එහෙව් කළෙක එසේ වූවා නම් මෙදවස සෑමාගේ වෙසක් කළාපයට එදිරිව හඬක් නොනැඟුනේ නම් පුදුම සහගතය. එහෙත් හිට්ස් ප්‍රස්ථාරය දෙස බලාගෙන වෙසක් කළාපයක් ලිව්වා නම් ඒ සතිය අවම හිට්ස් ලැබූ සතිය, හෝ මාසය වන්නේය. ඒ තරමට අපේ උන් ධර්මයට, ධර්මය ගැන අසා දැන ගැනීමට අකැමැතිය.

ඉතින් ලිවිය යුත්තේ කුමක්ද? හොඳන්ම මාකට් කළ හැක්කේ කුමක්ද? සරලය. ප්‍රභා ජීවත්ව සිටි කළ තම සහචරයන්ට කොටා පොවා, බෙල්ලේ සයනයිඩ් කරල බැන්ඳේ ජාති වාදී වියරුවය. තමාගේ නොවන අනෙක් ජාතියේ උන් දුටු තැන මරා දැමිය යුතුය. උන් අපට එරෙහිය. එකම ලේ නොවන්නේය. තම ජාතියට එරෙහිව නැගී සිටින්නෝය. එසේ නම් උන් දුටු තැන මරා දැමිය යුතුය. නැතිනම් මරාගෙන මැරිය යුතුය. එවිට ඔබ ජාතියේ ගලවා ගැනීමේ නායකයෙක් වන්නේය. ජාතියට, ආගමට ණය නැති පුතෙක් වන්නේය. ඕනෑම ජාතියක, ආගම එකෙක්ට වස පෙවිය හැකි හොඳම වෙලඳපොල ජාතිවාදයයි. ආගම් වාදයයි. කෑමක්, බීමක්, බෙහෙතක් වේවා අද මාකට් කරන්නේ “ගන්න අපේ දේ..“ කියාය. එතැන සැඟව ඇත්තේ මාකට් එකේ හොඳම සාරයයි. හොඳටම මාකට් කළ හැකි තැනයි. එතැන් පටන් ඇරඹෙන්නේ අනෙකා මලත් තම ජාතිය, ආගම ගොඩ දමා ගත යුතු යැයි කියවෙන සංකල්පයයි.

දෙපැත්තට බෙදී මරා ගන්නට ආගමක්, ධර්මයක්, ජාතියක් මාකට් කළා නම් ලැබෙන්නේ කුමක්ද? වසර විස්සක් පුරා බැට කෑ ජාතියක්, විලි ලැජ්ජා නැතුව බලා පොරොත්තු වන්නේ ලංකාව දෙකට බෙදා ගන්නටද? නැතිනම් තමන්ගේ ගොඩ වැඩි කර ගැනීමටද? නැතිනම් ඒ ගැන කතා කරනා උන්ට ලේබල් ගැසීමටද? මුහුණ දෙන්නේ පිළිතුරක් නැති ප්‍රශ්න ජාලාවකටය. අපට අපේ කම, අපේ ජාතිය, ආගම ගැන ඇති කැක්කුම, උන්ටත් ඒ වගේම නැතැයි කිව හැකිද? තීරණයක් නොමැත. කතා කිරීමෙන් සිද්ධ වන්නේද ලේබල් වලට යටත් වීමක්ය.

වෙසක් සතියේ දිනක, ලංකාදීප පුවත්පතේ මැද පිටුවේ අපූරු වෙළඳ දැන්වීමක් තිබුණේය. මැද පිටු දෙකම එකතු කොට තිබුනේ නිකන්ම හිස් පිටු දෙකක්ය. තනිකරම සුදු කිසිම අකුරක් නොලියවුණු පිටුවේ යටින් ඉතා කුඩාවට තිබුවේ පේලි හතරක කවියක්ය. එය දුටු වහාම ෆොටෝ එකක් ගන්නට සෑමා පෙළබුනේ මාකට් කිරීමේ කලාව ගැන ලිපියක් ලියන්නටය. එහෙත් එදා ඒ ලිපිය ලිව්වාට වඩා මේ දවස්වල මාකට් කිරිල්ල ගැන ලිවීම උචිත යැයි සිතුනේ ලිපිය ලියන්නට පටන් ගත්තාට පසුය. මන්ද මේ දිනවල කට්ටිය මාකට් එකේ බැහැලා වැඩ නිසාය. කඩෙන් කෑම කා අත පිසදාන්නට දෙන පත්තර පිටුවේ සාපය අප සියල්ලෝම දන්නෝය. අත් දෙකේ තෙත් වතුර පිසදමා, ඒ පත්තර කඩදහියෙන්ම මුහුණ පිසදා ගතහොත් වන්නේ කළු කාබන් කට පුරා, මුහුණ පුරා, ගා ගන්නට වන්නේය. ඒ නිසාම දැන් බොහෝමයක් කඩවල් වල අත පිසින්නට ටිෂූ දිය නොහැකි තැන තබා ඇත්තේ කාබන් අකුරු නොමැති, තනි පාට කඩදාසි කොළය. එම ක්‍රමය වඩාත් සාර්ථක වන්නේය. 

මේ වගේම තවත් ලෙඩක් වැටෙන්නේ සිල් ගන්නා උදවියටය. සිල්ගත්ත එකෙක් හැටියට සෑමාද මේ සාපයට ගොදුරු වී ඇත්තේය. මන්ද කඩදහි කොළ දමා සුදු ඇඳුම හැඳගෙන ඉදගත් විට ගෙදර ගොස් කාබන් යවන්නට වන්නේය. පත්තර පිටුව එහෙම්මම සරමේ ප්‍රින්ට් වන්නේය. සිල් රෙද්දේ කාබන් වැදීම නැති කිරීමේ සත් අරමුණින් රක්ෂණ සමාගමක් විසින් වෙසක් දින, ලංකාදීප පුවත් පතේ මැද පිටුව හිස් පිටුවක් කර තිබුණේ කවි පදයක් සමඟමය.

දැක ඇති නම් අය පුද බිම පින් කරන - පාට තැවරෙනා පත්තර මත හිඳින

ඒ වෙනුවෙන් හිස් කළ මේ පත්තර අසුන - දන් දී පෝ දිනේ බෝ පින් ලැබ ගන්න

වෙසක් දා ඇඩ් එකට පසු පොසොන් දවසේද තවත් ඇඩ් එකක් සෑමාගේ ඇස ගැටුනේය. එහි තිබුණේ හිරු රශ්මියට සෙවනක් වූ බුදු පිළිමයක්ය. ඒ සෙවනේ සිල් ගන්නා උපාසිකාවෝ දෙදෙනෙක් සිටියෝය. ඉන් කියවුනේ තම ආයතනයේ නිශ්පාදන මගින් ලබා දෙන සෙවන සහ සිසිලස ගැනය. එය කුඩ ඇඩ් එකක්ය.

උක්ත ඇඩ් දෙකේ වරදක් මා දකින්නේ නැත. සියල්ල මාකට් වෙන කාලයේ ජාතිය, ආගම, මාකට් නොකර සිටින්නේ නම් පුදුමයක්ය. මීට සරලව කිව හැක්කේ...

'අහේතු කාලෙන කජ්ජේන පුහුලං' කියා පමණක්ය.

Written_by_sAm_ශ්‍රී_Perera_7:35am_17/06/14