ඇරයුමක් නැති වෙඩිමකින් කෑවෙමු.. - Attended Wedding W/O Invitations !!

දමියාගේ වාහනයේ නැගී දිලාව නිවසින් බැස්සවීමට, සම්පා සහ සෑමාද පැමිණියේ රාත්‍රී 9ට පමණය. දිලාගේ නිවස පිහිටියේ ඉදිගහමුල පැත්තේය. ප්‍රධාන මාර්ගයේ සිට ඇතුලටද යායුතුය. ගම්පහ සිට පිස්සු කෙළිමින් පැමිණි හතර දෙනා දිලාගේ නිවසට යන මාර්ගයට වාහනය හැරවූයේ ඉක්මනින් ගෙදර යාමට සිතාය. දහවල පවා හරි හැටි ආහාරයක් ගැනීමට නොහැකි වීම ඊට ප්‍රධාන හේතුවක් වූයේය. 

“අඩෝ.. අන්න පට්ට ආතල් එකක් යනවා..“

“තඩි ස්ටේජ් එකක් ගහලා.. වෙඩින් එකක් වගේ..“

“මොනු හු#$ක්ද බං??? අපේ ගමේ මට නොකියා වෙඩින් තියන්න.. නවත්තපං වාහනේ...“

දමියා වාහනය පාරේ පැත්තකින් නැවැත්තුවේය. එය නිවසක පැවැත්වෙන වෙඩිමක්ය. නිවස ඉදිරිපිට පාරේ එහා පැත්තේ වාහනය නැවැත්වූ විටම මල්ලී කෙනෙක් දිව ආවේය. 

“අයියෙ‍්‍ පාර්කින් එක නම් තියෙන්නෙ එහා පැත්තේ.. වාහනේ ඒ පැත්තට දාලා ඇතුලට එන්න...“

ඇතුලට යන්නට පෙරම කොල්ලා අපට වෙඩිමට එන්නට කියන්නේය. මොනවා හරි කේස් එකක් ආවොත් පොරව අල්ලා දෙන්නට පුලුවන්ය. “අපි දන්නෙ නැහැ.. අර මල්ලි වාහනේ නවත්තල ඇතුලට එන්න කිව්වා.. ඒකයි අපි ආවේ..“ කියා දිවි ගලවා ගත හැකිය. දමියා වාහනය එතැනම පාර අයිනට කොට නවත්වා තැබුවේය. අත් දිග කමිසයේ අත් කොටට නමා තිබු අප අත් දිග හැර ගත්තෙමු. දමියා කාර් එකේ තිබූ ඇන්විලොප් එකක් දෙකට නමාගෙන උඩ සාක්කුවේ දමා ගත්තේ හැමෝටම පේන පරිදිය.

වාහනයෙන් බැස සිටියාට ඇතුලට යන්නට තරම් කික් එකක් තිබුනේ නැතිය. එහෙත් දමියා සහ සම්පා වෙඩිමට ආ කොල්ලෝ සැට් එකක් පිටුපසින් නොදන්නා ගානට ඇතුලට ගියෝය. ඇතුලට ගොස් අපිට කතා කරද්දී අපිද ඇතුලට ගියේ කිසිම අවුලක් නැතිවය. ගිය හැටියේම දමියා මේසයක් සොයා ගත්තේය. එහි අංකල්ලා දෙන්නෙක් බ්ලැක් ඕපල් එකකට වග කියන්නෝය.

“අංකල් අපි මෙතන සෙට් වෙන්නද? අවුලක් නැහැනේද??“

“අයියෝ කිසි අවුලක් නැහැ මල්ලී... ඔයාල ඕන දෙයක් ගන්න.. මෙන්න පිපිඤ්ඤා, ඇපල්, චිකන් ඕන දෙයක් තියෙනවා..“

“එල එල අයියා.. අවුලක් නැහැ එහෙනම්.. අපි මෙතන සෙට් වෙන්නම්...“

ෂොට් දෙක තුනක් ලග නමා ගත්තේ ගුටි කන්නට වුනොත් අවුලක් නැති වෙන නිසාය. ඒ අස්සේ ටේබල් වලට බඩු සර්ව් කරන උන් ඇවිත් “මල්ලි කිසි අවුලක් නැහැ.. ඕන දෙයක් ඉල්ලගන්න...“ කියමින් යන්නෝය. ඒ අස්සේ “අයියෙ එහෙනම් අයියගේ කෑල්ල ගෙනත් මෙතැනින් තියන්න“ කියා එකෙක් කීවේ ඕනෑම දෙයක් ඉල්ලන්න කියූ නිසාය.

“මචං.. දිනේෂ් අයියා හොද එකා.. අපි පොර වෙනුවෙන් ඕනම දෙයක් කරන්න ඕනෙ..“ ඒ දමියාය.

“කවුද බං දිනේෂ්??“ සෑමා සෙමින් ඇසුවේය.

“යකෝ මනමාලයගෙ නම දිනේෂ්ද කොහෙද.. මට එහෙන් මෙහෙන් ඇහුනා..“

“අඩෝ.. එකෙන්ම දිනේෂ් අයිය අපිට ඔෆිස් එකේ වැඩ වලදි පට්ට සපෝට් එකක් දෙන නිසා.. අපි ඌට බොක්කෙන්ම සලකන්න ඕනෙ..“ අපි සද්දෙට කීවෙමු.

අංකල් අයියලා දෙන්නාද ෂොට් දෙක තුන කූල් එකේ නමන්නෝය. ඒ අතර එතැනට පැමිණි අක්කා කෙනෙක්.. අන්න අජිත් අයියලට කතා කරන්න එන්න කීවේය.

“හුටා.. මනමාලයා අජිත්ද කොහෙද බං..“ කියූ අපේ උන් අජිත් අයියා වර්ණනා කරන්නට වූවෝය. ඒ අතර මනමාල මනමාලි ජෝඩුව ටේබල් වලට යමින් පැමිණි පිරිස් සමග කතා කරන්නට වූවෝය. අපේ ටේබල් එකට ආවෙත් කන්නට වෙන්නේද නැතිය. ඒ නිසා නැගිට ෂේප් එකේ බුෆේ එක පැත්තට ගියෙමු. ඒ අතර පැමිණ සිටි ආච්චී කෙනෙකුට දමියා දණ ගසා වැන්දේය. “අනේ අත්තම්මේ.. “ කියා වදිද්දී ඒ ආච්චී ඔහුගේ ඔලුව අතගෑවේය. බුෆේ එකටද වැඩේ දුන් අප ඩෙසර්ට් බෙදා ගත්තෙමු. ඒ අතර බෑන්ඩ් එකේ උන් කීවේ “අද සිට යුග දිවිය අරඹන චන්දන අයියා සහ හිමාලි අක්කට සුභ පතමු කියාය.“ උන් එසේ නොකිව්වා නම් මහ විනාශයක්ය. දිනේෂ්, අජිත්, කෙසේ වෙතත්, චන්දන අයියාම අපට ඇවිත් කෙලිනවාය.

සියල්ල අවසන දමියා එතැන කෙල්ලෙක්ට නම්බර් එකද දුන්නේය. එවිට මැදින් පැන්නේ සෑමාය.

“නංගි ඔයාට මූව මතක නැද්ද??“

“ම්ම්ම්.. නැහැනේ..“ ඒකි කල්පනා කරමින් සිට කීවාය.

“බලපං නෑයෝ අමතක වෙන කැත..“ ඒ දමියාය.

“ඇයි අනේ පළවෙනි දවසෙ ආවේ..“ ඒ සෑමාය.

“පළවෙනි දවසේ...“ කෙල්ලගේ ඇස් උඩ ගොස් හරස් ප්‍රශ්න අසන්නට වූවාය.

“ගණන් ගන්න එපා නංගි.. මූ බීලා ඉන්නෙ..“ ඒ දමියාය.

තව පොඩ්ඩෙන් මල මගුලක්ය. ඒ වෙඩිමේ පළවෙනි දවසක් තිබී නැත්තේය. දමියා වැඩේ බැලන්ස් කොට නම්බර් එක දී එතැනින් පැන්නේය. බෑන්ඩ් එකේ වැඩේද නැගලා යන්නේය. නටන්නටද එකෙක් වත් නැතිය. අපි හතර දෙනා එතැනට බැස නර්ථන කණ්ඩායමක අඩුව පුරවන්නට සමත් වූවෙමු. ඒ අතර ටිකක් වැඩි වූ අංකල් කෙනෙක්ද සෙට් වූයේය. 

“අඩෝ මාව කවර් කරපං..“ කියමින් දිලා හැංගෙන්නට තැනක් සෙව්වේය.

“ඇයි යකෝ මොකද සීන් එක..“ කියමින් සෙට් එකම දිලාව කවර් කලෝය.

“නැහැ බං.. අපෙ ඉස්සරහ ගෙදර ඇන්ටි ආවා.. ඒකි දැක්කොත් ඔක්කොම සොරි...“

අපේ වෙඩින් එකකවත් අපට ගන්නට බැරි මට්ටමේ ආතල් රැසක් ගෙන, නව යුවල සමග පොටෝවක්ද ගසා ගනිමින් අප වෙඩින් එකෙන් සමුගත්තෙමු. උන් දෙන්නාට ජය මංගලම්ය. දිලාගේ ගෙදර යද්දී සෑමාගේ වාහනේ ලයිට් පත්තු වෙමින් තිබුනේය. උදේ වැස්සට දැමූ ලයිට් නිවන්නට අමතක වෙලාය. ස්ටාර්ට් වුනේ නැතිය. බැට්රිය බැහැලාය. ජම්පර් කේබලයක් ගසා වාහනය ස්ටාර්ට් කරගෙන එද්දී පිටුපස රෝදෙ හුලං නැතිය. හුලං ගහන ජුන්ඩං මැෂිමක් ඇති නිසා ඒකත් හුලං ඔබාගෙන, කාපු බීපුවා බස්සවගෙන ගෙදර ආවේය.

අපේ උන් කීවේ කළකම් පල දෙනවා කියාය.

Written by sAm_7:57am_10.05.2013