පොඩි සෑමාගේ තියරිය අනුගමනය කළ ජයසූලිය මාමාට ලියමි.... (පොඩි සෑමාගේ ලියුම 5)

ඉස්සර පොඩි සෑමා ඉක්කෝලේ ගියේද කිරිකට් බැට් එකක් බෑග් එකේ දමාගෙනය. අපේ ගමේ අංකල්ලා හිතුවේ මම ඉක්කෝලේ ටීම් එකේ ඕපනින් බැටා කියාය. ඉතිං මාත් එයාලට එහෙම හිතන්නට දුන්නා මිස අහිංසක චින්තනයට බාධා කලේ නැත. ඇත්තටම මම ඉක්කෝලේ බැට් එක ගෙනිච්චාට ටීම් එකට සෙල්ලම් කිරීමට තියා, ෆ්‍රී පීරියඩ් එකක වත් සෙල්ලම් කිරීමට ලැබෙන්නේ නැත. මම තදයා වගේ බැට් එක ගෙනිච්චාට සෙල්ලම් කරන්නේ අනිත් අයය. මට අපේ යාළුවෝ දමන්නේ එක බෝලයකි. බැට් එක විකට් එකට වඩා කුඩා නිසා බෝලය වදින්නේ බැට් එකේ නොව විකට්ටුවේය. එහෙව් අකටයුතුකම් මැද මම ඉක්කෝලේ ගියේ කිරි cot කිරිකොට් වලට තිබ්බ ආශාව නිසාමය. එහෙව් මම ආදරය කලේ අපිට ලෝක කුසලානය ගෙනා ටීම් එකේ සිටි මාස්ටර් බ්ලාස්ටර් හෙවත් ජයසූලිය (ජයේ) මාමාටය. 

එකී මාමාට ආදලයෙන් ලියමි... 

ජයසූලිය මාමේ. ඔ‍බ සැපෙන් වග නම් දනිමි. මේ ලිපිය ලිව්වේ ඇයි කියා ඔබ වික්සිප්ත වෙනු නිසැකය. එනිසා මේ ලිවුම ලියන්නට හේතුව මම අන්තිමට දක්වමි. මම ඔබ හදුනන්නේ කළුවිතාලන මාමා සමග ඕපන් පෙයාර් එකට බැට් කොරන්නට පිට්ටනියට ආපු දින සිටය. ඉත්තර ඔබ දෙපල අතිනත ගෙන පිට්ටනියට එද්දී අනිත් ටීම් එකේ ෆීල්ඩ් කරන මාමලාට වැඩිය අපේ ඇගපත කිලිපොලා යන්නේය. ඒ ඔබලාගේ නොහැකියාව නිසා නොව යුධ බටයන් දෙදෙනෙකු ලෙස පැමිණ වේගවත්ව පහර එල්ල කර ක්‍රිකට් නව මගකට ගත් නිසාමය. එසේම අපි බය වූයේ පිස්සුවෙන් වගේ පහරදී කොයි මොහොතක හෝ දැවී යාවි කියාය. ඒත් ඉස්සර ඔබ ගැහුවොත් මැච් දිනනවා සුවර්ය. 

අපේ සීයා කොල්ලා කාලේ අපි පොඩි ගැටව් කාලේ ඔබ ඕපන් ආවා මතකය. එදා මම සීයා සමග ටීවී එක ලගට සෙට්වුනේ දවල් දෙකට ඇරඹි තරගය බැලීමටය. ඒ පටන් ගත් හැටියේ මම නාන්නට ගියේ අපේ අම්මාගේ කෑගැසීම නිසාය. එහෙව් ගිය මම 2.30ට ටීවි එක ලගට එද්දී ටීවි එක වසා දමා සීයා බිම පැදුරක් එලා නිදිය. "ඇයි තීයේ මැච් එක ඉවරද?" කියා කිරිකට් ගැන මෙලෝ හසරක් නොදන්නා මම අසද්දී තීයා කීවේ ඉවරයි බොල "සනා" අවුට් කියාය. කිරිකට් ගැන නොදන්නා කමට මම හිතුවේ සනා මාමා විතරයි සෙල්ලම් කරන්නේ එයා අවුට් වුණාම මැච් එක අහවරයි කියාය. ඒත් ඒක ‍එහෙම නෙවේ කියලා මට තේරුනේ ලොකු වුණාමය. මගේ පුංචි මොලයට තේලුනේ "සනා" අවුට් නම් අපේ අය මැච් බැලීම එතනින් ඉවර කල කාලයක් තිබුණ බවයි.

මගේ මනස දැන් දිවෙන්නේ අපේ ඉංග්‍රීසි ටීචර් අපිට රචනාවක් ලියන්නට දුන් කාලයටය. ජාතික වීරයෙක් ගැන ලියන්නට දුන් රචනාව මම ඔබ ගැන ලීවේ 1996 අපේ වීරයෝ වර්ල්ඩ් කප්පුව ගත් නිසා. ඒ අතර සිටි අනිත් මාමලාද අමුතුවෙන් මතක් කළ යුතු නැත. ඔවුන් තවමත් වීරවරුය. ඉංග්‍රිරීසි ටීචර් කීව නිසා මම හිතුවේ රචනාවේ යෙදෙන සියළු නම් පවා ඉංගිරීසි විය යුතු බවයි. එනිසා එදා මම ඔබේ ජයසූරිය යන නම ලිවේ අපූර්ව ඉංගිරිසියෙනි. එනම් ජය = Win, සූ =Zoo,  රිය = Car, කියාය. ටීචර් රචනාව ඉවර වෙනතුරු කියවා ඇසුවේ කවුද පුතේ මේ වින්සූකර් (Winzoocar) වීරයා කියාය. ටීචර් හිතන්නට ඇත්තේ පිටරට වීරයෙක් කියාමය. මම ටීචර්ට තේරුම් කර දුන්නේ අපේ වීරයා ජයසුරිය බවයි. ටීචර් දෙමාපිය රැස්වීමෙදීත් මාව චාටර් කළ නිසා එදායින් පසු මම පුද්ගලයින්ගේ නම් ඉංගිරිසියට පරිවර්ථනය නොකලෙමි. 

ඉස්සර අපි අපේ වත්තේ ක්‍රිකට් ගසන්නෙමු. අපිටම වෙන්වූ නීතිමාලාව දැන් අයි.සී.සී මැච් ගහනවාට වඩා අමාරුය. පහර දුන් බෝලය උඩින් ගොස් අපේ ‍ලොකු අම්මලාගේ වහලයට වැටී ඇස්බැස්ටෝස් තහඩු දිගේ ඇවිත් ඇල්ලුවොත් අවුට්ය. තැඹිලි ගහේ අත්තක වැදී ඇල්ලුවොත් අවුට්ය. කොටින්ම කීවොත් "ගස් කැච්" ඔට්ටුය. බිමදිගේ ගොස් පාරට ගියොත් අවුට් නැත. ඒත් උඩින් ගියොත් අවුට්ය. ලෙග් එක පැත්තේ ඇන්ටිලාගේ වත්ත අවුට්ය. කඩුල්ල මුවා කිරීම වරදක්ද නොවේ. එසේම එක දවසක් අපේ තාත්තා මැච් එකක් ගසන්නට ඇවිත් අපිට අවුට් කර ගන්නට බොහෝ වෙලා ගියේ තාත්තා සරමක් ඇදන් බැට් කළ නිසාය. එවිට පන්දුව විකට්ටුවට ගියද බැට් එකේ වැදුනේ නැත්තම් සරමේ පැටලී නවතින නිසා නොටවුට්ය. මේ ක්‍රමය ඉන්පසු අපේ අයියලාද අනුගමනය කළහ. කැච් එකක් ආවත් අතින් අල්ලනවාට වැඩිය සරම ‍ගොට්ටක් සේ අල්ලා බෝලය එයට දමා ගැනීම සිදුවිය. ඒවා සියල්ල වලංගුය. එකී නොකී සියළු බාධක මැද මා දකුණතින් ක්‍රීඩා කලේ වමතින් සෙල්ලම් කොරන ජයතූලිය මාමා වීමටය.

මම ආදරය කල ඔබ ගැන පලවූ පුවතක් නිසාම මේ ලිපිය ලියන්නට සිත් වූ බව දනැ පවසමි. මෙතෙක් වේලා නෙපැවසූ කරුණ නම් මෙසේය..

උපුටා ගැනීම ලංකාදීප පුවත්පත (දිනය හරි හැටි මතක නැත, ජනවාරි මාසයේ එකකි)

පොඩි සෑමාට ඉස්කෝලේ යන්නට ගෙනා කිඹුලා බනිසක් ඹතා තිබුනේ මේ පත්තර පිටුවේය. ඉන්ටර්වල් එකේදී කිඹුලා බනිස කෑවත් බඩ නොපිරුනේ ජයසූලිය මන්තිරී මාමා මැච් එකක් අතර පාර්ලිමේන්තු රැස්වීමකට ‍ගොස් ඇති බව එහි තිබු නිසාය. කවුරු මොනවා කීවත් ජයසුලිය මන්ත්‍රී මා සිතේ ඇති ස්නේහය දෝරේ ගලා යන්නට වූ නිසාම මේ ලිපිය ලියන්නට සිත් වුණි. ක්‍රීඩා පිටිය මෙන්ම පාර්ලිමේන්තු සභාව යන දෙකම වෙනුවෙන් අඩු නැතිව ක්‍රියාකරන ඔහු නම් තවමත් මාස්ටර් බ්ලාස්ටර් කෙනෙකි. එසේම "ඕල් රවුන්ඩර්" කෙනෙකි.

ලිපිය කියවා අහවර වූ තැන මා හට මතක් වුනේ පොඩි සෑමා ‍පොඩි කාලේ කල ට්‍රික් එකකි. එය මෙසේය...

ඉස්සර පොඩි සෑමා කිරිකට් සෙල්ලම් කලේ අයියලා සමගය. ඉරි අල්ලා බැට් කරන අනු පිලිවල තෝරා ගත් පසුව තමාට ලද ස්ථානයේ ක්‍රීඩා කරයි. ඉන්පසු නැවත තමාට බැට් කිරීමට වාරය එන්නේ ගොඩ වෙලාවකට පසු බව පොඩි සෑමා දනී. ඉතිං සෑමා කොරන්නේ වලියක් දාගෙන හෝ අම්මා කතා කලා කියා ගෙදර යාමය. ඉන්පසු අනිත් අමාරුවෙන් ‍ෆීල්ඩ් කර, බැට් කරන අය දැවී ගොස් තමාගේ වාරය පැමිණෙන අවස්ථාවේදී සෑමා නැවත තරගයට අවතීරණය වේ. ඇත්තටම කිරිකට් වල බැට් කරනවාට වඩා රසයක් නැත්තේමය. ෆීල්ඩ් කිරීම නම් එපා වෙනවාය.

පොඩි සෑමාගේ තියරිය ජයසූලිය මාමා අනුගමනය කළාද? නැතොත් ජයසූලිය මාමා පොඩි සෑමාගේ තියරිය අනුගමනය කළාද නොදනිමි. නමුත් මට සතුටු එදා මා දුටු සිහිනය ජයසූලිය මාමා කෙනෙක් වීමය. අද ඔහු මා වී ඇත.

මා වැනි පොඩි මිනිසෙකු අනුගමනය කළ ඔබට තුති... !

Written by sAm_9.00am_06.02.2012


පලි - ඉරි අල්ලීම යනු - බැට් කරන පිළිවෙල තෝරා ගැනීමට කරන සාධාරණ ක්‍රමයකි. බොහෝවිට මහ පොලව මත ඉලක්කම් ලියා ඉලක්කම් බැට් එකෙන් වසා එලියට කෙටි ඉරි ඇද තබනු ලැබේ. තම තමන්ට කැමති ඉරි කැබලි අල්ලා ගත් පසු බැට් එක ඉවත් කර ඉලක්කම් වලට අදාල ස්ථානයේ ක්‍රීඩා කල යුතුය.

*** සෑමාගේ පෙර ලිපි ***

මහින්ද මාමාට

ප්‍රවාහන ඇමතිතුමාට

නත්තල් සීයාට

ඇස්. බී. දිසානායකට